Οι περισσότεροι άνθρωποι αγχώνονται στη σκέψη ότι κάποιος τους αντιπαθεί- και συχνά κάνουν υπερβολική προσπάθεια για να εξασφαλίσουν ότι είναι συμπαθείς. Αλλά αυτή η νοοτροπία μπορεί να αλλάζει λόγω ενός βιβλίου με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Ασία που ονομάζεται «Το θάρρος να είσαι αντιπαθητικός».
Ο Ichiro Kishimi και ο Fumitake Koga, οι συγγραφείς του βιβλίου, διερευνούν γιατί είναι σημαντικό να κατανοούμε και να αποδεχόμαστε το να είμαστε αντιπαθείς, για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Οι συγγραφείς τονίζουν ότι αν ζεις τη ζωή σου όπως θες, δεν θα είναι όλοι σύμφωνοι με αυτό που κάνεις.
Το να είσαι αντιπαθητικός σε κάποιον «είναι απόδειξη ότι ασκείς την ελευθερία σου και ζεις ελεύθερα, και ένα σημάδι ότι ζεις σύμφωνα με τις δικές σου αρχές», σύμφωνα με το βιβλίο. Από την άλλη πλευρά, όταν αλλάζετε τις επιθυμίες σας ώστε να ταιριάζουν με αυτές που πιστεύουν οι άλλοι ότι πρέπει να έχετε, για να αποφύγετε να σας αντιπαθούν, τότε ζείτε μια ανελεύθερη ζωή.
Αν και δεν θα πρέπει να βγαίνετε από το δρόμο… για να σας αντιπαθούν, θα πρέπει να αποφύγετε να φοβάστε ότι θα σας αντιπαθήσουν- γιατί είναι αναπόφευκτο.
«Το να σε αποδέχονται οι άλλοι είναι σίγουρα κάτι για το οποίο πρέπει να είσαι χαρούμενος. Αλλά θα ήταν λάθος να πούμε ότι η αναγνώριση είναι απολύτως απαραίτητη», εξηγούν.
«Το να επιθυμείς τόσο σκληρά να σε αποδεχτούν, θα οδηγήσει σε μια ζωή που ακολουθεί τις προσδοκίες άλλων ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να είσαι «αυτός ο άνθρωπος». Με άλλα λόγια, παραβλέπεις αυτό που πραγματικά είσαι και ζεις τις ζωές άλλων ανθρώπων».
Αυτό οδηγεί σε ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που αγγίζει το βιβλίο, το οποίο είναι ότι «η ευτυχία είναι το αίσθημα συνεισφοράς».
Εφόσον αισθάνεστε ότι οι συνεισφορές σας στον κόσμο είναι χρήσιμες, δεν θα χρειαστείτε επικύρωση από άλλους για να το επιβεβαιώσετε, εξηγούν. Οι συνεισφορές σας μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μικρές ή να μην τις βλέπουν οι άλλοι. Εφόσον αισθάνεστε ότι έχετε κάνει τη διαφορά, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αληθινή ευτυχία, σύμφωνα με το βιβλίο.
«Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η υποκειμενική αίσθηση ότι «είμαι χρήσιμος σε κάποιον», ή με άλλα λόγια, ένα αίσθημα συνεισφοράς» και αυτό γεννά ευτυχία, έγραψαν οι συγγραφείς.
