Πως είναι να έχεις ένα brand με θετικά vibes σε μια εποχή όπου η αρνητικότητα… είναι έντονη τριγύρω; Το Hazelnut ξεκίνησε ως ένα brand ένδυσης το 2014 στο Χαλάνδρι. Εννέα χρόνια μετά, οι δύο αδερφές που το δημιούργησαν, Ρωξάνη και Έλλη, είναι ακόμα εδώ. Το brand έχει εξελιχθεί ακόμα περισσότερο και οι ίδιες συνεχίζουν να αποτυπώνουν την θετικότητα τους, σε δύσκολους καιρούς.
«Όλα τα ρούχα μας σχεδιάζονται, ράβονται και τυπώνονται στην Ελλάδα. Όλα είναι ηθικά φτιαγμένα 100%» θα δεις να γράφεται, μπαίνοντας στο site τους.
Το It’s Possible συνάντησε τις δύο ιδρύτριες στο κατάστημα τους στο Χαλάνδρι, και μας μίλησαν για το ξεκίνημα τους, το σήμερα, ενώ παράλληλα δίνουν και μερικές γρήγορες συμβουλές για όποιον/α σκέφτεται να ξεκινήσει ένα project από το μηδέν.
Ξεκινήσατε το brand σας το 2014. Τι θυμάστε από εκείνες τις πρώτες ημέρες λειτουργίας; Πως ήταν τα προϊόντα, ο χώρος σας, οι σκέψεις σας;
Έλλη: Στην πραγματικότητα δεν είχαμε καμία σκέψη. Δεν ξέραμε τι κάναμε. Δεν ξέραμε τίποτα αλλά ήμασταν σούπερ χαρούμενες. Ήταν ένα νέο ξεκίνημα και υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός. Στο μυαλό μας όλα έμοιαζαν εύκολα.
Ρωξάνη: Τότε ήμασταν και πιο μικρές. Είναι αυτή η αθωότητα που έχεις, όταν δεν έχεις ασχοληθεί ποτέ με επιχειρήσεις. Απλά λες: «Εγώ θα τα καταφέρω, πάμε!». Στην πράξη βέβαια είδαμε ότι τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά και πολύ πιο δύσκολα από αυτό που αρχικά είχαμε στο μυαλό μας.
Τι είδατε δηλαδή στο ξεκίνημα σας, το οποίο σας δυσκόλεψε;
Έλλη: Εγώ θυμάμαι να χτυπάμε… σε τοίχους. Ρωτούσαμε πιο έμπειρους επιχειρηματίες και δεν μας απαντούσαν. Ίσως δεν θέλανε να μοιραστούν τις γνώσεις τους. Δεν ψήθηκε κανείς να μας βοηθήσει ιδιαίτερα. Ακόμα και στα πιο απλά πράγματα, όπως το που αγοράζουν το Χ ύφασμα. Αυτό μας έκοψε λίγο τα φτερά.
Και σε επίπεδο προϊόντων πως ξεκινά κάποιος μία τέτοια επιχείρηση; Ξεκινά με «λίγα και καλά»; ‘Η κάνει ένα άνοιγμα με περισσότερα προϊόντα;
Ρωξάνη: Ανάλογα πως το θες και ανάλογα το μπάτζετ που έχεις. Εμείς στο ξεκίνημα δεν είχαμε μεγάλο μπάτζετ προφανώς. Οπότε είπαμε ότι θα βγάλουμε Limited Collection για να δούμε πως θα πάει. Στην αρχή είχαμε ενοικιάσει μάλιστα το υπόγειο ενός φίλου και κόβαμε εκεί τα ρούχα για να ραφτούν στη συνέχεια.
Μετά από περίπου 9 χρόνια πολλά έχουν συμβεί. Οικονομική κρίση, πανδημία, πόλεμοι, πλημμύρες, πυρκαγιές κ.α. Τελικά τι πρέπει να κάνει κάποιος για να επιβιώσει επιχειρηματικά μέσα σε ένα τέτοιο απρόβλεπτο περιβάλλον;
Ρωξάνη: Σίγουρα χρειάζεται να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις. Διότι σίγουρα «πέφτεις» με όλα αυτά που συμβαίνουν. Και σε κοινωνικό επίπεδο «πέφτεις». Όχι μόνο σαν επιχείρηση. Και ψυχολογικά «πέφτεις». Η έμπνευση σου είναι λογικό να φεύγει, όταν τριγύρω υπάρχουν φωτιές και πλημμύρες. Χάνεται κάπου αυτή η αθωότητα που λέγαμε στην αρχή. Λες εδώ συμβαίνουν γύρω μου τόσα αρνητικά πράγματα, πως να προχωρήσω εγώ στην επιχείρηση σα να μη συμβαίνει τίποτα; Είναι μια μάχη που δίνεις με τον εαυτό σου συνέχεια.
Έλλη: Πάντως για να πάμε στην ερώτηση του πως τα καταφέρνεις μέσα σε όλα αυτά, να πούμε ότι δεν έχουμε βρει την συνταγή. Με όλα αυτά τα «πάνω» και τα «κάτω», και εμείς πάνω και κάτω πηγαίνουμε. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για πιο συγκεκριμένες κινήσεις, ίσως δύο πράγματα πρέπει να κάνει κάποιος: 1- Να βγεις και εκτός Ελλάδας για να πουλάς περισσότερο. 2- Εντός της χώρας να αρχίσεις να κάνεις συνεργασίες με άλλους σαν και εσένα. Γιατί σίγουρα υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα. Για να αναπτυχθεί λίγο το μήνυμα που θες να περάσεις. Στην περίπτωση μας το μήνυμα του χειροποίητου και του Ελληνικού.
Όπως έχετε πει σε παλαιότερη συνέντευξη σας, όταν ξεκινάγατε υπήρχαν και κάποιοι που σας έλεγαν να μην πραγματοποιήσετε την ιδέα σας. Τι λένε σήμερα αυτοί οι άνθρωποι, 9 χρόνια μετά;
Ρωξάνη: Δεν μας είπε κάποιος «μπράβο σας», από όλους αυτούς. Νομίζω έχουν χαθεί από τη ζωή μας αυτοί που τότε μας έλεγαν να μην το κάνουμε. Έτσι κι αλλιώς στο ξεκίνημα μας είχαμε τόση μεγάλη κάψα για αυτό που φτιάχναμε, που δεν μας ένοιαζαν τέτοια αποθαρρυντικά σχόλια. Boost παίρνουμε από τους πολύ κολλητούς μας ανθρώπους. Και από τους πελάτες του brand.
Σήμερα τι περιλαμβάνει το brand σας;
Ρωξάνη: Καταρχάς να πούμε ότι έχουμε εξελιχθεί πολύ σε σύγκριση με παλιά. Σίγουρα σχεδιαστικά. Έχουμε βρει πολύ περισσότερο τον χαρακτήρα μας. Μόλις πάμε να φτιάξουμε κάτι, πάντα λέμε: «Τώρα αυτό είναι Hazelnut;». Προσπαθούμε να είμαστε πιστές σε αυτό.
Έλλη: Μη μας ρωτήσετε τι είναι Hazelnut. Μάλλον δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε. Είναι ένα συναίσθημα που έχουμε μέσα μας.
Ρωξάνη: Είναι λίγο pop. Έχει χιούμορ μέσα. Έχει χρώμα, χαρά. Έχει και έναν αυτοσαρκασμό. Σε επίπεδο προϊόντων κάποιος θα βρει μπλουζάκια, βερμούδες, φούτερ και άλλα ρούχα. Τα περισσότερα είναι unisex. Πλέον κάποιος θα βρει σε εμάς και τέχνη. Από posters, μέχρι κοσμήματα.
Στο δημιουργικό κομμάτι, πως καταφέρνετε να παράγετε νέα σχέδια και ιδέες μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια; Είναι όπως στις ταινίες όπου κάποιος βλέπει στον ύπνο του μία ιδέα και… ξυπνάει για να την σημειώσει ή είναι πιο πρακτικό και λέτε «τώρα πρέπει να βρούμε 5 νέα σχέδια»;
Ρωξάνη: Συμβαίνουν και τα δύο. Και επίσης με τα χρόνια εξελίσσεται ο καλλιτέχνης οπότε εξελίσσεται και η δουλειά του. Και η έμπνευση αλλάζει. Πριν από 9 χρόνια μπορεί να παίρναμε έμπνευση από τελείως διαφορετικά πράγματα. Τώρα, με τις εμπειρίες που έχουμε βιώσει στη ζωή μας και με τα ερεθίσματα που υπάρχουν, έχει αλλάξει και ο τρόπος που σχεδιάζουμε.
Κάποιος/α που ξεκινά σήμερα, πως μπορεί να κάνει τις πρώτες του πωλήσεις; Τι συμβουλές θα δίνατε πάνω σε αυτό;
Έλλη: Εγώ αυτό που θα πρότεινα είναι να κάνει κάτι που δεν το κάνει κάποιος άλλος. Πρέπει να καλύπτεις μία ανάγκη.
Αυτό όμως δεν είναι λίγο δύσκολο; Θέλω να πω, ότι π.χ. κούπες φτιάχνουν πολλοί εκεί έξω. Αν αποφασίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, είναι κάτι που «ήδη υπάρχει»
Ρωξάνη: Αν αποφασίσεις να κάνεις μία κούπα, να είναι μια κούπα που δεν την έχεις αντιγράψει από το Pinterest. Να είναι κάτι που έχει βγει από το δικό σου μυαλό σχεδιαστικά. Ξεκίνα να πειραματίζεσαι και να φτιάχνεις κούπες, μέχρι να πεις «αυτή την κούπα μόνο εγώ την φτιάχνω. Κανένας άλλος». Μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο ή ένα περίεργο σχήμα. Η μοναδικότητα είναι το στοιχείο που μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Ελλη: Αφού το βρεις αυτό, μετά πρέπει να πας… παντού. Από εκθέσεις μέχρι άλλα events, έτσι ώστε να κάνεις όσο πιο γνωστό μπορείς το project σου. Να έχεις παρουσία παντού. Αν έχεις και ένα λίγο μεγαλύτερο μπάτζετ στα χέρια σου μπορείς να πας και σε influencers που έχουν το κοινό που σε ενδιαφέρει. Όποιες επιλογές κι αν κάνεις πάντως, χρειάζεται υπομονή για να το χτίσεις όλο αυτό.
Μετά από όλη αυτή την διαδρομή, την απαντάτε στο δίλημμα: Δουλειά ως υπάλληλος με σταθερό μισθό VS επιχειρηματίας;
Έλλη: Να σας πω την αλήθεια εγώ κάποιες ημέρες θα ήθελα να είμαι υπάλληλος και να παίρνω τον σταθερό μισθό μου. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, να είναι όλα πιο σίγουρα. Από την άλλη, η επιχειρηματικότητα σου δίνει άλλες χαρές. Πνευματικά σίγουρα επιλέγω το δεύτερο. Γιατί μας αρέσει αυτό που κάνουμε.
Ρωξάνη: Συναισθηματικά για κανένα λόγο δεν θα θέλαμε να γυρίσουμε στο παλιό μοντέλο. Μόνο στο οικονομικό κομμάτι ίσως να το σκέφτεσαι λίγο κάποιες φορές. Είναι κάποιες στιγμές που λες «δεν βγαίνει ο μήνας». Όλοι οι επιχειρηματίες το περνάνε αυτό. Αν είχες έναν σταθερό μισθό ως υπάλληλος, θα υπήρχε πολύ λιγότερο άγχος. Συναισθηματικά πάντως εγώ δεν θα το άλλαζα αυτό που κάνω, για να επιστρέψω σε ένα γραφείο.
