Το να είσαι έξυπνος δεν ισοδυναμεί πάντα με υψηλή αυτοεκτίμηση. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ασυνήθιστο για μερικούς από τους πιο έξυπνους ανθρώπους να παλεύουν με αισθήματα χαμηλής αυτοπεποίθησης και ανεπάρκειας.
Αυτά τα εξαιρετικά ευφυή άτομα συχνά παρουσιάζουν ορισμένες συμπεριφορές που υποδηλώνουν τη χαμηλή αυτοεκτίμησή τους, παρά τις διανοητικές τους ικανότητες. Αυτά τα διακριτικά σημάδια μπορεί να είναι εύκολο να παραβλεφθούν, αλλά μόλις εστιάσετε λίγο, γίνονται πιο εμφανή.
Σε αυτό το άρθρο, θα εμβαθύνουμε σε 5 τέτοιες συμπεριφορές που εμφανίζονται συνήθως σε έξυπνους ανθρώπους με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Και να θυμάστε, η κατανόηση αυτών των συμπεριφορών είναι το πρώτο βήμα προς την αντιμετώπιση και τη βελτίωση της αυτοεκτίμησης. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.
1) Υπεραναλύουν κάθε απόφαση
Οι έξυπνοι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά έχουν την τάση να σκέφτονται υπερβολικά ακόμη και τις πιο μικρές αποφάσεις.
Η ευφυΐα τους, τους επιτρέπει να βλέπουν πολλαπλές οπτικές και πιθανά αποτελέσματα, τα οποία, ενώ είναι ευεργετικά μερικές φορές, μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε αναποφασιστικότητα και άγχος. Μπορεί να περνούν ώρες εξετάζοντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, προβλέποντας κάθε πιθανό σενάριο.
Αυτή η υπερβολική σκέψη δεν είναι απαραίτητα το να θέλεις να πάρεις την καλύτερη απόφαση, αλλά περισσότερο να αποφύγεις να πάρεις μια λάθος απόφαση. Είναι μια διαδικασία που οδηγεί στον φόβο που μπορεί να σε ”παραλύσει”.
2) Τελειομανία και φόβος αποτυχίας
Η τελειομανία είναι μια άλλη κοινή συμπεριφορά μεταξύ εκείνων που είναι έξυπνοι αλλά έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Μπορεί να προχωράς, αλλά κάτω από την ορμή σου για επιτυχία κρύβεται ένας βαθιά ριζωμένος φόβος της αποτυχίας και μια αδιάκοπη αναζήτηση της τελειότητας. Περνάς ώρες για να τελειοποιήσεις μια μόνο παράγραφο σε ένα δοκίμιο ή ξανακάνεις πρόβες για μία παρουσίαση σε σημείο εξάντλησης.
Η τελειομανία έχει συχνά την ρίζα της στην… αποφυγή της κριτικής. Φοβάσαι τόσο πολύ να μην κάνεις λάθη και να σε κρίνουν, που κάνεις κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσεις ότι όλα είναι τέλεια.
3) Υποτίμηση ικανοτήτων
Οι άνθρωποι που έχουν υψηλή ευφυΐα αλλά έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά υποτιμούν τις ικανότητες και τις δεξιότητές τους. Μπορεί να διαπρέψουν σε ορισμένους τομείς, αλλά θα ρίξουν τα επιτεύγματά τους… στην τύχη ή το timing, αντί να αναγνωρίσουν τις δικές τους ικανότητες.
Είναι ενδιαφέρον ότι ένα φαινόμενο γνωστό ως φαινόμενο Dunning-Kruger εξηγεί ότι τα άτομα με περιορισμένες ικανότητες υπερεκτιμούν τις ικανότητές τους, ενώ εκείνα με υψηλή ικανότητα υποτιμούν τις δυνατότητές τους. Αυτό ισχύει συχνά για τα έξυπνα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Μπορεί να είναι εξαιρετικοί σε αυτό που κάνουν, αλλά υποβαθμίζουν τις δεξιότητες και τα επιτεύγματά τους. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να τους εμποδίσει να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους, καθώς αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν τη δική τους αξία. Εάν γνωρίζετε κάποιον που υποβαθμίζει συνεχώς τα επιτεύγματά του ή αποδίδει την επιτυχία του σε εξωτερικούς παράγοντες όπως η τύχη, μπορεί να είναι από τα έξυπνα άτομα που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.
4) Αναζητούν συνεχή επικύρωση
Μια άλλη συμπεριφορά που επιδεικνύουν πολλοί έξυπνοι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι η συνεχής αναζήτηση επικύρωσης και έγκρισης από τους άλλους.
Παρά την ευφυΐα τους, αυτά τα άτομα μπορεί να δυσκολεύονται να πιστέψουν στην αξία τους. Ως αποτέλεσμα, συχνά αναζητούν επιβεβαίωση από τους άλλους, αναζητώντας διαρκώς έπαινο ή επικύρωση για να καθησυχάσουν τον εαυτό τους για την ικανότητα και την αξία τους.
Αυτή η συνεχής ανάγκη για έγκριση μπορεί να τους οδηγήσει να κάνουν επιλογές που δεν είναι απαραίτητα προς το συμφέρον τους, αλλά στοχεύουν στο να ευχαριστήσουν τους άλλους. Μπορεί να συμφωνούν με τους άλλους ακόμα και όταν δεν το αισθάνονται πραγματικά ή να αναλαμβάνουν καθήκοντα που δεν θέλουν, απλώς για να κερδίσουν τον έπαινο ή να αποφύγουν την κριτική.
5) Αποφυγή ρίσκων
Η ανάληψη ρίσκου είναι συχνά ένα απαραίτητο βήμα προς την ανάπτυξη και την επιτυχία. Ωστόσο, οι έξυπνοι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση τείνουν να το αποφεύγουν με κάθε κόστος.
Ο φόβος της αποτυχίας και η πιθανή κριτική, μπορεί να κάνουν κάθε είδους ρίσκο να φαίνεται υπερβολικό. Προτιμούν να μένουν σε αυτά που γνωρίζουν και να διατηρούν το status quo, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι χάνουν πιθανές ευκαιρίες για ανάπτυξη.
Αυτή η αποφυγή δεν οφείλεται σε έλλειψη ικανότητας ή δυνατότητας, αλλά μάλλον σε φόβο αποτυχίας και σε πιθανό πλήγμα στην ήδη εύθραυστη αυτοεκτίμησή τους.
