Προχωράς στη ζωή, όλα φαίνονται να μπαίνουν στη θέση τους, ωστόσο υπάρχει αυτή η ενοχλητική μικρή φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού σας που ψιθυρίζει: «Ε, μην βολεύεσαι πολύ, κάτι δεν πάει καλά».
Ακούγεται οικείο; Αποδεικνύεται ότι το να νιώθεις άγχος και ανησυχία όταν η ζωή υποτίθεται ότι είναι σε σωστό δρόμο, δεν είναι τόσο ασυνήθιστο.
Αλλά εδώ είναι το κλειδί: Οι λόγοι πίσω από αυτό μπορεί απλώς να σας εκπλήξουν.
1) Τελειομανία
Έχετε πιάσει ποτέ τον εαυτό σας να ιδρώνει… για τα μικρά πράγματα, στοχεύοντας σε αυτό το άπιαστο «τέλειο» αποτέλεσμα; Είτε πρόκειται για μια παρουσίαση εργασίας είτε για τον προγραμματισμό της απόλυτης οικογενειακής απόδρασης, η αναζήτηση της τελειότητας μπορεί να ανεβάσει πολύ τα επίπεδα του άγχους.
Το θέμα είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο που δοξάζει την τελειότητα ως το απόλυτο μετάλλιο… της επιτυχίας. Αλλά αυτή η αδυσώπητη αναζήτηση για άψογη ποιότητα μπορεί να ρουφήξει τη χαρά από τη ζωή. Ακόμα κι όταν τα πράγματα κυλούν ομαλά, το μυαλό ενός τελειομανούς δεν ξεφεύγει ποτέ. Είναι σαν να έχεις έναν ακατάπαυστο εσωτερικό επικριτή- και δεν είσαι ποτέ απόλυτα ικανοποιημένος.
2) Αγνοείς την παροδικότητα
Τα συναισθήματά μας, οι περιστάσεις, ακόμη και οι σκέψεις μας αλλάζουν συνεχώς, ωστόσο συχνά αντιστεκόμαστε σε αυτήν την πραγματικότητα. Ζητάμε σταθερότητα και σιγουριά, σε έναν κόσμο που είναι εγγενώς ασταθής και αβέβαιος.
Όταν η ζωή είναι καλή, μπορεί να ανησυχούμε μήπως χάσουμε αυτά που έχουμε. Αυτός ο φόβος της απώλειας –της ευτυχίας, της υγείας, των αγαπημένων προσώπων ή των υλικών αγαθών– μπορεί να προκαλέσει σημαντικό άγχος. Εχουμε την ιδέα να διατηρήσουμε την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων μας, παρόλο που η αλλαγή είναι αναπόφευκτη.
Το να αγνοείς την έννοια της παροδικότητας είναι σαν να προσπαθείς να κρατήσεις το νερό. Όσο σφιχτά κι αν σφίξουμε τις γροθιές μας, το νερό τελικά θα γλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλά μας.
3) Ζώντας με φουσκωμένο ”εγώ”
Η διατήρηση ενός φουσκωμένου ”εγώ” μπορεί να γίνει ένας σημαντικός παράγοντας άγχους στη ζωή. Όταν το εγώ μας διογκώνεται, συχνά βρισκόμαστε να μετράμε συνεχώς την αξία μας έναντι των άλλων, να αναζητούμε επικύρωση και αναγνώριση σε κάθε βήμα και να φοβόμαστε την αποτυχία ή την απόρριψη σε υπερβολικό βαθμό.
Αυτή η συνεχής ανάγκη για επικύρωση μπορεί να οδηγήσει σε έναν αδυσώπητο κύκλο σύγκρισης, όπου αξιολογούμε συνεχώς τον εαυτό μας με βάση τα επιτεύγματα ή την κοινωνική θέση των άλλων. Αυτό όχι μόνο δημιουργεί ένα αίσθημα ανεπάρκειας αλλά τροφοδοτεί και αισθήματα ανασφάλειας και άγχους.
4) Αποσύνδεση από το παρόν
Στην ψηφιακή εποχή μας, είναι απίστευτα εύκολο να αποσυνδεθείτε από την παρούσα στιγμή. Συχνά κάνουμε scroll στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χανόμαστε στο παρελθόν ή στο μέλλον και ξεχνάμε να εκτιμήσουμε το εδώ και το τώρα.
Αυτή η αποσύνδεση μπορεί να προκαλέσει πολύ άγχος και ανησυχία. Ακόμη και όταν η ζωή είναι καλή, μπορεί να βρεθούμε να χάνουμε τη χαρά της παρούσας στιγμής επειδή είμαστε πολύ απασχολημένοι με το να ανησυχούμε για το τι θα ακολουθήσει.
5) Υπερβολική… θετικότητα
Μερικές φορές, το άγχος μας δεν προέρχεται από το χάος της ζωής, αλλά από αυτή την πίεση να είμαστε συνεχώς αισιόδοξοι. Είναι σαν αυτό το πράγμα που ονομάζεται τοξική θετικότητα. Θέλουμε όλοι να έχουμε ένα χαμόγελο, ακόμα και όταν βαθιά μέσα μας νιώθουμε οτιδήποτε άλλο.
Σίγουρα, θα πιστεύατε ότι το να παραμείνουμε θετικοί 24 ώρες το 24ωρο, θα ήταν ο απώτερος στόχος, αλλά η αλήθεια είναι ότι μπορεί να μπερδέψει το μυαλό μας. Είναι σαν να προσπαθούμε πάντα να διώξουμε οποιονδήποτε υπαινιγμό αρνητικότητας, κάτι που καταλήγει να μας κάνει πολύ ανήσυχους.
