Υπάρχουν αυτοί που παίζουν πάντα «στα σίγουρα». Δεν θέλουν να βγαίνουν ποτέ έξω από την ζώνη άνεσης τους και να ρισκάρουν. Αλλά μετά, μάλλον μετανιώνουν. Είναι αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα των χαμένων ευκαιριών που τους στοιχειώνει, η συνειδητοποίηση ότι το να το παίξουν πολύ «στα σίγουρα», μπορεί να κόστισε περισσότερο από ό,τι είχαν παζαρέψει.
Εδώ είναι τα 5 πράγματα για τα οποία θα μετανιώσεις αργότερα, αν δεν ρισκάρεις ποτέ στη ζωή σου. Το κάνουν πολλοί.
Ίσως, λέμε ίσως, να σας ωθήσει να κάνετε αυτό το άλμα που σκεφτόσασταν.
1) Χάνουν ευκαιρίες καριέρας
Μία νέα θέση, μια ιδέα για ένα δικό τους project, μια επιλογή που ποτέ δεν έκαναν. Πήγαν «στα σίγουρα», έμειναν σε αυτό που ήξεραν και άφησαν αυτή την ευκαιρία να τους προσπεράσει.
Είναι μια συνηθισμένη λύπη, το να μείνετε σε μια δουλειά που σας κάνει να νιώθετε άνετα, αντί να βαδίσετε στο άγνωστο.
Είτε πρόκειται για προαγωγή, αλλαγή κλάδου, είτε για έναρξη μιας επιχείρησης, η ανάληψη ρίσκων είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη.
Αλλά το να το παίζεις «στα σίγουρα» συνεχώς, μπορεί να οδηγήσει σε μια καριέρα που είναι στάσιμη.
2) Αποφυγή νέων εμπειριών
Υπάρχει άνεση στη ρουτίνα, στη γνωστή διαδρομή και ροή της καθημερινής ζωής. Ξυπνάμε την ίδια ώρα, συχνάζουμε στο ίδιο cafe και επιμένουμε στο δοκιμασμένο χόμπι και στα ενδιαφέροντά μας. Είναι ασφαλές, προβλέψιμο και λέμε στον εαυτό μας ότι είναι αρκετά ικανοποιητικό.
Αλλά εδώ είναι το αλιεύμα – όταν κοιτάμε πίσω στη ζωή μας: Δεν θυμόμαστε τις μέρες που είναι ίδιες μεταξύ τους. Είναι οι στιγμές που βγήκαμε από την πεπατημένη και δοκιμάσαμε κάτι νέο αυτές που μας μένουν.
Το να παίζετε «με ασφάλεια» σημαίνει ότι χάνετε αυτές τις στιγμές ανακάλυψης. Σημαίνει μια ζωή λιγότερο πολύχρωμη, μια παλέτα με λιγότερες αποχρώσεις. Και αυτό είναι κάτι που μετανιώνουν πολλοί.
Γιατί λοιπόν να μην πείτε ναι σε κάτι νέο σήμερα; Ποιος ξέρει — μπορεί να γίνει η επόμενη αγαπημένη σας ανάμνηση.
3) Δεν ακολουθούν τα πάθη τους
Είναι τα πράγματα που μας φωτίζουν, που κάνουν τον χρόνο να σταματάει και όμως, τόσο συχνά, παραμερίζονται.
Λέμε στους εαυτούς μας ότι θα τα κάνουμε «αργότερα», όταν υπάρχει περισσότερος χρόνος ή χρήμα ή όταν πιστεύουμε ότι έχουμε κερδίσει το δικαίωμα να επιδοθούμε σε αυτό που κάνει την καρδιά μας χαρούμενη.
Αλλά η ζωή έχει έναν τρόπο να περνά γρήγορα, και το «αργότερα» μπορεί εύκολα να γίνει ένα «ποτέ», γεμάτο τύψεις. Η αλήθεια είναι ότι η παραμέληση των παθών μας αφήνει έναν θαμπό πόνο, μια αίσθηση λαχτάρας για μια ζωή που θα μπορούσαμε να έχουμε ζήσει.
Αυτό που μερικές φορές αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε είναι ότι τα πάθη μας δεν είναι επιπόλαια. Είναι η ουσία αυτού που είμαστε. Είναι το μοναδικό αποτύπωμα που αφήνουμε στον κόσμο και όταν τα αρνούμαστε, αρνούμαστε ένα μέρος του εαυτού μας.
4) Μη καλλιέργεια βαθύτερων σχέσεων
Ξέρετε, είναι εύκολο να παρασυρθούμε στην καθημερινή ”φασαρία” και να ξεχάσουμε να επενδύσουμε χρόνο για να δημιουργήσουμε ισχυρότερες σχέσεις με τους γύρω μας.
Παραμένουμε σε αλληλεπιδράσεις σε επίπεδο επιφάνειας, αποφεύγοντας την ευπάθεια που συνοδεύει την πραγματική οικειότητα. Φαίνεται πιο ασφαλές, έτσι δεν είναι; Στο τέλος, είναι αυτές οι βαθιές συνδέσεις που εμπλουτίζουν τη ζωή μας, που μας δίνουν την αίσθηση ότι ανήκουμε κάπου.
Ίσως λοιπόν είναι καιρός να απλώσετε το χέρι σας, να βουτήξετε σε αυτά τα βαθύτερα νερά της οικοδόμησης σχέσεων. Μπορεί να είναι άβολο στην αρχή, αλλά οι πιθανές ανταμοιβές είναι αμέτρητες.
