Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι η ικανότητα αναγνώρισης και κατανόησης των συναισθημάτων — τόσο των δικών σας όσο και των συναισθημάτων των άλλων. Η έρευνα έχει δείξει ότι αυτό είναι ένα σπάνιο και πολύτιμο αγαθό. Η συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να σας βοηθήσει να χτίσετε και να ενισχύσετε τις σχέσεις σας, να εκτονώσετε τις συγκρούσεις και να βελτιώσετε τις συνεργασίες σας στη δουλειά.
Άλλωστε η ζωή – επαγγελματική και προσωπική – είναι ένα παιχνίδι ελιγμών και αμοιβαίων υποχωρήσεων και συμβιβασμών.
Πως μπορείς να καταλάβεις όμως ότι κάποιος δεν έχει αυτό το χαρακτηριστικό; Σας είχε τύχει ποτέ κάποιος να σας ρωτήσει κάτι και να σκεφτείτε, “Αλήθεια το είπαν αυτό;”. Μπορεί να μην προσπαθούν να είναι αγενείς. θα μπορούσε να είναι σημάδι χαμηλής συναισθηματικής νοημοσύνης (EQ).
Εδώ είναι 4 ερωτήσεις που συχνά κάνουν αυτοί οι άνθρωποι.
«Γιατί είσαι πάντα τόσο συναισθηματικός;»
Είναι σαν να ρωτάς κάποιον γιατί αναπνέει. Τα συναισθήματα είναι ένα φυσικό κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης και η αμφισβήτησή τους μπορεί να κάνει κάποιον να αισθάνεται ακυρωμένος ή παρεξηγημένος.
Πριν θέσετε μια τέτοια ερώτηση, αξίζει να σκεφτείτε γιατί τα συναισθήματα κάποιου μπορεί να σας κάνουν να νιώθετε άβολα και να θυμάστε ότι ο καθένας επεξεργάζεται τα συναισθήματα με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Όλοι έχουμε τις στιγμές μας- και λίγη κατανόηση μπορεί να βοηθήσει.
«Δεν νομίζεις ότι αντιδράς υπερβολικά;»
Είναι ένα από εκείνα τα ερωτήματα που, ακόμα κι αν έχουν τις καλύτερες προθέσεις, μπορεί να φαίνονται ότι απορρίπτουν τον άλλο.
Ο καθένας έχει τους λόγους του να αισθάνεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, και αυτό που μπορεί να φαίνεται υπερβολική αντίδραση σε ένα άτομο θα μπορούσε να είναι μια απολύτως φυσιολογικό για ένα άλλο.
Αντί να βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα, είναι πάντα καλύτερο να ακούτε και να προσπαθείτε να καταλάβετε από πηγάζει η κάθε αντίδραση. Θυμηθείτε, ό,τι είναι ασήμαντο για εσάς μπορεί να είναι μνημειώδες για κάποιον άλλο.
«Γιατί δεν μοιάζεις περισσότερο με [κάποιον άλλον/η];»
Ίσως έχεις εκείνο τον φίλο που έβλεπε συνεχώς τον εαυτό του να συγκρίνεται με τον υπερεπιτυχημένο αδερφό του.
Αυτή η ερώτηση, ενώ μερικές φορές τίθεται από γνήσια περιέργεια ή ανησυχία, μπορεί πραγματικά να ”τσιμπήσει”.
Μεταφέρει διακριτικά το μήνυμα ότι το άτομο δεν είναι αρκετά καλό όπως είναι και ότι πρέπει να μιμηθεί τα χαρακτηριστικά ή τα επιτεύγματα κάποιου άλλου.
Το ταξίδι του καθενός είναι μοναδικό και η σύγκριση της πορείας ενός ατόμου με την πορεία ενός άλλου σπάνια οδηγεί σε θετικά συναισθήματα. Αντί να συγκρίνετε, είναι πιο υγιές και παραγωγικό να γιορτάζετε μεμονωμένες δυνάμεις και ιδιότητες.
«Δεν πιστεύεις ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσεις από αυτή τη δουλειά/χόμπι/σχέση;»
Ακριβώς επειδή κάποιος μένει με κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν σημαίνει ότι είναι στάσιμος ή μη φιλόδοξος.
Μπορεί να είναι πηγή πάθους, ικανοποίησης ή προσωπικής ανάπτυξης.
Το να πιέζεις κάποιον να «προχωρήσει» με βάση τις κοινωνικές προσδοκίες ή τα προσωπικά χρονοδιαγράμματα μπορεί να είναι τόσο αλαζονικό όσο και επιζήμιο. Κάθε άτομο έχει τον δικό του ρυθμό στη ζωή του και αυτό που μπορεί να φαίνεται εφησυχασμός σε έναν άνθρωπο, θα μπορούσε να είναι βαθιά αφοσίωση για έναν άλλο. Ας υπερασπιστούμε το μοναδικό ταξίδι του καθενός αντί να το μετράμε με… αυθαίρετα ορόσημα.
