Υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που φαίνεται να έχουν βρει το κλειδί για να ολοκληρώνουν τα πράγματα. Περπατούν ανάμεσά μας, καταγράφοντας επιτυχίες, ενώ οι υπόλοιποι κοιτάμε με δέος.
Στο επίκεντρο των επιτευγμάτων τους βρίσκεται η αυτοπειθαρχία τους, η οποία μπορεί να τους κάνει να νιώθουν υπερήρωες σε σύγκριση τους άλλους ανθρώπους.
Και αν θέλουμε να δούμε την μυστική συνταγή τους, δεν πρέπει να εστιάσουμε μόνο στο τι κάνουν, αλλά στο τι δεν κάνουν. Πάμε να δούμε 5 πράγματα που δεν κάνουν οι πειθαρχημένοι άνθρωποι.
1. Δεν βασίζονται μόνο στη δύναμη της θέλησης για να κάνουν τα πράγματα.
Υπάρχει μια κοινή παρανόηση ότι οι πειθαρχημένοι άνθρωποι διαθέτουν ακλόνητη δύναμη θέλησης.
Ενώ η δύναμη της θέλησης είναι πράγματι μια ισχυρή δύναμη στη σφαίρα του αυτοελέγχου, οι πειθαρχημένοι φίλοι μας αναγνωρίζουν ότι είναι ένας πεπερασμένος πόρος.
Αντί να βασίζονται συνεχώς «στη δύναμης της θέλησης» τους, βάζουν στο παιχνίδι και άλλα πράγματα όπως η «συνήθεια», η «ρουτίνα» και ο «σχεδιασμός».
2. Δεν περιμένουν κίνητρο για να δράσουν.
Τα πειθαρχημένα άτομα καταλαβαίνουν ότι το κίνητρο μπορεί να είναι ένα άπιαστο και ευμετάβλητο θηρίο. Αντί να περιμένουν να εμφανιστεί μαγικά, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Γνωρίζουν ότι η αρχική σπίθα του κινήτρου συχνά αναφλέγεται με την ανάληψη δράσης.
Ένα χιουμοριστικό παράδειγμα για να επεξηγήσει αυτό το σημείο είναι η χελώνα και ο λαγός. Ενώ ο απείθαρχος λαγός μπορεί να περιμένει κίνητρο για να τρέξει, η πειθαρχημένη χελώνα έχει ήδη αρχίσει να κάνει σταθερή πρόοδο προς τη γραμμή του τερματισμού. Ο λαγός, πεπεισμένος ότι τελικά θα έχει αρκετά κίνητρα για να προλάβει, τελικά χάνει, και η χελώνα κερδίζει τον αγώνα.
3. Δεν αφήνουν την τελειομανία να εμποδίσει τη δράση.
Ένα πράγμα που οι πειθαρχημένοι άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ, είναι να αφήνουν την τελειομανία να παρεμποδίζει τη δράση. Βλέπετε, οι πειθαρχημένοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι ένα κυνήγι που δεν τελειώνει ποτέ.
Αντί να αγωνίζονται για το αδύνατο, ενστερνίζονται το «αρκετά καλό» ως μόνο τους και θέτουν τις βάσεις για να λάμψει η παραγωγικότητα.
Στην καθημερινότητά τους, οι πειθαρχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η αναμονή για την τέλεια στιγμή είναι σαν να περιμένεις ένα λεωφορείο που δεν φτάνει ποτέ. Γελούν μπροστά στην αναβλητικότητα, αναγνωρίζοντας ότι είναι απλώς ο ενοχλητικός βοηθός του φόβου.
Προτιμούν να πάρουν υπολογισμένα ρίσκα και να μάθουν από τα λάθη τους παρά να περιμένουν κολλημένοι στο «τι θα γινόταν αν».
4. Δεν έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες για το τι μπορούν να επιτύχουν.
Τα πειθαρχημένα άτομα, πάντα ένα βήμα μπροστά στο παιχνίδι της ζωής, τείνουν να γνωρίζουν τα όριά τους.
Δεν είναι αυτοί που στέκονται μπροστά σε έναν καθρέφτη, φωνάζοντας έντονα: «Μπορώ να ανέβω στο Έβερεστ αυτό το Σαββατοκύριακο!».
Αντίθετα, κατανοούν ότι η επίτευξη των στόχων απαιτεί προγραμματισμό, αφοσίωση και καλή κατανόηση των δικών τους δυνατοτήτων.
5. Δεν βρίσκουν δικαιολογίες… για να μην κάνουν κάτι.
Ένα πράγμα στο οποίο οι πειθαρχημένοι άνθρωποι δεν υποκύπτουν ποτέ είναι ο πειρασμός να βρουν δικαιολογίες για να μην κάνουν κάτι. Αντί να κάνουνε έναν εσωτερικό διάλογο που λέει «αυτό είναι πολύ δύσκολο» ή «δεν έχω χρόνο», παίρνουν μια βαθιά ανάσα, σηκώνουν τα μανίκια τους και πιάνουν δουλειά.
Εξάλλου, σύμφωνα με τον Μπέντζαμιν Φράνκλιν, «Αυτός που είναι καλός στις δικαιολογίες, σπάνια είναι καλός για οτιδήποτε άλλο».
Σηκώνονται λοιπόν από το κρεβάτι, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο τις εργασίες της ημέρας.
