Ένα σκληρό άρθρο δημοσιεύουν σήμερα οι New York Times, κάνοντας αναφορά στα πεπραγμένα της Ελληνικής Κυβέρνησης. Το άρθρο γνώμης έχει τίτλο: «Η σαπίλα στην καρδιά της Ελλάδας είναι τώρα φανερή για να τη δει ο καθένας» και το υπογράφει ο δημοσιογράφος Αλεξάντερ Κλαπ.
Αρχικά το άρθρο κάνει αναφορά σε κάποια θετικά. Λέει ότι μετά από τρία χρόνια αρκετοί εκτός συνόρων είναι πεπεισμένοι για την μεταρρύθμιση που είχε υποσχεθεί προεκλογικά η Κυβέρνηση, επισημαίνοντας τις κινήσεις εταιρειών όπως η Microsoft, η Pfizer και η JP Morgan στη χώρα και σημειώνει επίσης την επιθετική διεκδίκηση μεγάλης μερίδας από τον τουρισμό. «Microsoft, η Pfizer και η JP Morgan Chase έχουν δημιουργήσει γραφεία στη χώρα, ένα βελτιωμένο πρόγραμμα βίζας έχει παρακινήσει χιλιάδες ψηφιακούς νομάδες να μετεγκατασταθούν στην Αθήνα και μια αδιάκοπη τουριστική προώθηση προσέλκυσε αριθμό ρεκόρ Αμερικανών τουριστών στο Αιγαίο αυτό το καλοκαίρι. Ακόμη και η εποπτεία της οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση πλησιάζει στο τέλος της. Μετά από μια δεκαετία δυσκολιών, η χώρα φαίνεται ότι έχει υποστεί μια εκπληκτική μεταμόρφωση», επισημαίνεται στο άρθρο.
Και μετά… το χάος. «Όμως στο εσωτερικό της χώρας, κυριαρχεί μια πιο σκοτεινή πραγματικότητα» γράφει το άρθρο και συνεχίζει: «η διαφθορά και οι συγκρούσεις συμφερόντων που υποσχέθηκε να ξεριζώσει ο κ. Μητσοτάκης, όχι μόνο συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά, από πολλές απόψεις, φαίνεται πως έχουν ενταθεί. Τις τελευταίες εβδομάδες ένα σκάνδαλο υποκλοπών έχει αποκαλυφθεί, καταγράφοντας την σήψη. Έχει ονομαστεί το Watergate της Ελλάδας και έχει αποκαλύψει το μέγεθος της παρακολούθησης κάτω από την… αστραφτερή επιφάνεια. Το “Ελλάδα 2.0” που υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης, αποδεικνύεται ότι είναι μια από τα ίδια».
Έπειτα από μια εκτενή αναφορά στην υπόθεση παρακολούθησης του Θανάση Κουκάκη και στην απόπειρα παγίδευσης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, ο αρθρογράφος υπογραμμίζει ότι εδώ και δεκαετίες είναι συνηθισμένη πρακτική η παρακολούθηση τηλεφώνων στο ελληνικό κράτος.
«Όμως υπό τον κ. Μητσοτάκη, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών έχει μετατραπεί σε μια γραφειοκρατική υπηρεσία χωρίς λογοδοσία. Μια από τις πρώτες ενέργειές του ως πρωθυπουργός ήταν να θέσει υπό τον έλεγχο του γραφείου του την ΕΥΠ και στη συνέχεια να βάλει, μέσω τροπολογίας, ως διοικητή της ένα πρώην στέλεχος μεγάλης εταιρείας ασφάλειας. Από τότε ο αριθμός των παγιδευμένων τηλεφώνων έχει σταθερά αυξηθεί. Κατά μέσο όρο, πέρυσι, 42 συσκευές παγιδεύονταν κάθε ημέρα και συνολικά 15.000 ελληνικά τηλέφωνα βρέθηκαν υπό κυβερνητική παρακολούθηση» γράφει το άρθρο.
Ο αρθρογράφος σημειώνει πως «παραμένει αναπόδεικτο κατά πόσο γνώριζε ο κ. Μητσοτάκης για την ανάπτυξη του Predator στην Ελλάδα». Σύμφωνα με τον ίδιο, «παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα αν η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη αγόρασε δεδομένα που συγκεντρώθηκαν μέσω τέτοιας παρακολούθησης».
«Θα μπορούσε η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη να βρίσκεται πίσω από όλα αυτά; Δεν γνωρίζουμε, αλλά ένα στοιχείο βγαίνει μέσα από το πρωθυπουργικό γραφείο. Την τέταρτη ημέρα της θητείας του ο κ. Μητσοτάκης διόρισε τον Γρηγόρη Δημητριάδη, πρώην επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας και ανιψιός του, ως προσωπικό του γραμματέα. Η θέση είναι κρίσιμη στην Ελλάδα, καθώς αποτελεί το σύνδεσμο του πρωθυπουργού με άλλους κρατικούς φορείς και την υπηρεσία εθνικής ασφάλειας. Τους τελευταίους μήνες Έλληνες δημοσιογράφοι έχουν κάνει σημαντικές αποκαλύψεις για τον κ. Δημητριάδη, κυρίως πως όταν ήταν στο πρωθυπουργικό γραφείο πραγματοποίησε συναλλαγές με μια ομάδα επιχειρηματιών που είχαν σχέσεις με τον ιδιοκτήτη της Intellexa, της εταιρείας που έχει το λογισμικό Predator» τονίζει.
«Τον Μάιο, όταν άρχισαν να έρχονται στη δημοσιότητα τα πρώτα στοιχεία του σκανδάλου παρακολουθήσεων, ο κ. Μητσοτάκης βρέθηκε στην Ουάσιγκτον για να μιλήσει στο Κογκρέσο για τη σημασία των δημοκρατικών αξιών και την μάχη κατά του αυταρχισμού. Για 40 λεπτά μιλούσε για την ανάγκη της κοινωνικής εμπιστοσύνης και για τους δυνατούς θεσμούς. “Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η αλαζονεία, ο εξτρεμισμός και οι υπερβολές είναι οι μεγαλύτερες απειλές για τη δημοκρατία”. Το ερώτημα προς τον κύριο Μητσοτάκη είναι: Γιατί δεν αισθάνεται κι εκείνος το ίδιο;» λέει με νόημα ο αρθρογράφος.
Στο ίδιο άρθρο σημειώνεται επίσης: Το πρόβλημα δεν είναι εάν η διαφθορά υπό τον κ. Μητσοτάκη είναι μεγαλύτερη από προηγούμενες κυβερνήσεις ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά η μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στην πραγματικότητα της χώρας και σε εκείνη που ο Μητσοτάκης επιμένει να δείχνει στο εξωτερικό.
