Πως είναι, άραγε, να παραιτείσαι από την πρωινή δουλειά σου και να «βουτάς» στο δικό σου project; Αρκετοί έχουν αυτή την σκέψη, λίγοι είναι αυτοί που τολμούν να το κάνουν πράξη. Η Ειρήνη Σοϊλέ το έκανε. Είναι η δημιουργός του 24 Goat. Ξεκίνησε το δικό της brand, παραιτήθηκε από την πρωινή δουλειά της και τώρα είναι αφεντικό του εαυτού της.
To It’s Possible την συνάντησε στο κατάστημα της στο Κουκάκι. Η ίδια μας μίλησε για τα προϊόντα που μπορεί να βρει κάποιος στα ράφια και για τα ιδιαίτερα σχέδια που έχουν πάνω όλα αυτά τα προϊόντα. Σχέδια που γίνονται… στο χέρι, ένα προς ένα.
Πως προέκυψε η ιδέα να φτιάξετε το δικό σας brand και να ανοίξετε το δικό σας κατάστημα στο Κουκάκι;
Εγώ δούλευα ως γραφίστρια σε μία εταιρία για πολλά χρόνια. Στην πορεία διαπίστωσα ότι ήθελα να ασχοληθώ με κάτι πιο δημιουργικό και ταυτόχρονα πιο προσωπικό. Στην πρωινή δουλειά μου δεν είχα την δυνατότητα να εκφραστώ με τον τρόπο που ήθελα δημιουργικά. Επίσης ήθελα να βρω κάτι που θα με βγάλει «εκτός υπολογιστή».
Κάποια στιγμή λοιπόν ήθελα να κάνω ένα δώρο σε έναν φίλο μου. Συγκεκριμένα ήθελα να τυπώσω μία μπλούζα, αλλά δεν ήθελα να κάνω το κλασικό τύπωμα με την στάμπα. Έψαξα λοιπόν να βρω άλλους τρόπους για να τυπώσω. Στη σχολή μου είχαμε μάθημα χαρακτικής, και αποφάσισα να κινηθώ με αυτόν τον τρόπο για να φτιάξω το μπλουζάκι. Για να είναι ένα δώρο χειροποίητο.
Μου άρεσε πολύ η διαδικασία και αφού έφτιαξα το δώρο, στη συνέχεια άρχισα να δημιουργώ πράγματα για εμένα. Τύπωνα μπλούζες, τσάντες και άλλα. Και επειδή η χαρακτική είναι μια συγκεκριμένη διαδικασία και δεν έχει νόημα να κάνεις μόνο ένα προϊόν, έκανα αρκετά αντίπυτα. Αυτά τα αντίτυπα δοκίμασα να τα πουλήσω. Έκανα την διαδικασία στο δωμάτιο του σπιτιού μου και τα πούλαγα μέσω Instagram και μέσω της πλατφόρμας Etsy. Στη συνέχεια προσέθεσα περισσότερα σχέδια και πολύ γρήγορα με προσέγγισε μάλιστα ένα μαγαζί από την Πλάκα για να τους δίνω προϊόντα χονδρική.
Όπως έχετε πει σε παλαιότερη συνέντευξη σας, ξεκινήσατε το brand σας το 2018 και το τρέχατε παράλληλα με την πρωινή δουλειά σας έως τον Νοέμβριο του 2021 όπου και μπήκατε full-time εκεί. Πως ήταν όλη αυτή η μετάβαση;
Συνέχισα την ανάπτυξη του brand με αρκετά αργούς ρυθμούς, ώσπου κάποια στιγμή ήρθε η καραντίνα. Εκεί αρχικά είπα «τα παρατάω όλα». Αλλά παραδόξως έγινε ένα «τσαφ» και άρχισα να έχω πολλές πωλήσεις. Μέσα στην καραντίνα. Φαίνεται ότι επειδή ο κόσμος δεν ξόδευε χρήματα π.χ. σε καφετέριες και μπαρ τα οποία είχαν κλείσει, αυτό έφερε μεγάλη αύξηση στις online πωλήσεις.
Βλέποντας τα νέα δεδομένα άρχισα και εγώ να φτιάχνω περισσότερα προϊόντα. Και γενικότερα να εμπλουτίζω το brand. Να υπάρχει μια μεγαλύτερη ποικιλία σε σχέδια και σε προϊόντα.
Όλη αυτή την περίοδο, από το 2018 έως το 2021, το project κατάφερε ήδη να αναπτύξει μια δυναμική. Μέχρι να παραιτηθώ από την δουλειά μου και να μπω full-time σε αυτό. Πριν, να φανταστείτε ότι τα τυπώματα τα έκανα το Σαββατοκύριακο. Από ένα σημείο και μετά είδα βέβαια ότι τα περιθώρια στένευαν.
Κάπως έτσι, αν και γενικά φοβάμαι τα ρίσκα, πήρα την απόφαση να παραιτηθώ και να μπω full-time στο brand μου και στη συνέχεια να ανοίξω το μαγαζί στο Κουκάκι.
Αυτό που με βοήθησε να πάρω την μεγάλη απόφαση ήταν η σκέψη: «Οκ, θα πάει χάλια; Θα το κλείσεις και θα ξανά γίνεις γραφίστρια. Όλα καλά».
Τι σας είπαν φίλοι και γνωστοί όταν τους είπατε ότι θα ξεκινήσετε κάτι δικό σας;
Οι φίλοι ήταν όλοι θετικοί και υποστηρικτικοί. Οι πιο «άγνωστοι» ήταν οι πιο απαισιόδοξοι. Ειδικά αν ήταν και οι ίδιοι αυτοαπασχολούμενοι. Αυτοί μου έλεγαν διάφορα του τύπου «που πας να μπλέξεις». Κάτι που δεν μου άρεσε ιδιαίτερα για να είμαι ειλικρινής. Όταν κάποιος θέλει να ξεκινήσει κάτι δικό του και πας και του λες «μην το κάνεις» και του παραθέτεις όλα τα πράγματα που μπορεί να πάνε στραβά, του κόβεις τα φτερά.
Για κάποιον που δεν γνωρίζει, τι περιλαμβάνει το brand σας;
Εδώ κάποιος θα βρει χειροποίητα προϊόντα, όλα τυπωμένα από εμένα με την μέθοδο της χαρακτικής. Η βασική έμπνευση για τα σχέδια που υπάρχουν πάνω στα προϊόντα είναι το καλοκαίρι, η Αθήνα η οποία μου αρέσει πολύ, στοίχοι από τραγούδια, και οι γάτες. Αρχικά στο brand υπήρχαν μόνο τσάντες και μπλούζες, αλλά πλέον κάποιος θα βρει και διάφορα άλλα πράγματα όπως σημειωματάρια, κάρτες και τσαντάκια.
Γενικότερα όλα όσα έχω στο brand είναι πράγματα που πρώτα από όλα εκφράζουν εμένα και θα τα φόραγα εγώ.
Ποια είναι η διαδικασία για να φτιαχτεί ένα μπλουζάκι;
Αρχικά πρέπει να βρω το σχέδιο. Αυτό παίρνει και τον περισσότερο χρόνο. Μπορεί για παράδειγμα να έχω μία ιδέα, αλλά να κάνω πολλές δοκιμές μέχρι να φτάσω στο τελικό σχέδιο που θα τυπωθεί. Αφού καταλήξω στο σχέδιο, μετά πρέπει να φτιαχτεί το χαρακτικό. Φτιάχνω ουσιαστικά μία μεγάλη σφραγίδα. Στη συνέχεια περνάω το ειδικό μελάνι πάνω στην σφραγίδα και τυπώνω το εκάστοτε σχέδιο πάνω στο ύφασμα. Αυτό θέλει δύο ημέρες για να στεγνώσει. Και μετά μπαίνει στο ράφι.
Λειτουργείτε μόνη σας το κατάστημα σας. Αυτό τι όγκο δουλειάς περιλαμβάνει, πως είναι τα ωράρια και πως είναι η καθημερινότητα σας γενικότερα;
Παρόλο που δουλεύω πολλές ώρες, αρκετοί πελάτες θα ήθελαν να… έχω ακόμα περισσότερες ώρες ανοιχτές το κατάστημα. Η δουλειά δεν περιλαμβάνει όμως μόνο τις ώρες που είμαι στο μαγαζί. Είναι οι ώρες που βγάζω φωτογραφίες, που κάνω edit τις φωτογραφίες, που βγάζω βίντεο, που κάνω μοντάζ το βίντεο, που θα σκεφτώ τι θα ανεβάσω κάθε πρωί στα social media. Όλα αυτά είναι εργασίες τις οποίες δεν βλέπει ο πελάτης. Είμαι αρκετές ώρες στο μαγαζί, αλλά κάποιοι θα ήθελαν να είμαι ακόμα περισσότερες. Νομίζω ότι και στις 3 το βράδυ να ήταν ανοιχτό το κατάστημα, κάποιος θα έμπαινε να ψωνίσει.
Παρόλα αυτά απολαμβάνω την δουλειά. Και μόνη μου όταν είμαι στο μαγαζί το απολαμβάνω. Θέλω να χαρώ αυτή την μοναξιά.
Το επίσης θετικό είναι ότι το εργαστήριο είναι εντός του καταστήματος, άρα εγώ όσες ώρες είμαι εδώ δουλεύω. Έτσι περνά δημιουργικά η ώρα. Δεν είναι ότι απλά κάθομαι και περιμένω να μπει κάποιος πελάτης.
Και τελικά μετά από όλα αυτά, τι ελεύθερος χρόνος μένει;
Δεν μένει πολύς ελεύθερος χρόνος. Γιατί στην ουσία εγώ κλείνω μόνο μία ημέρα, την Κυριακή. Αυτό ήταν το πρώτο σοκ όταν άνοιξα το μαγαζί. Σε μία ημέρα δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς ακριβώς. Τώρα το έχω συνηθίσει. Αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο με τις δύο ημέρες του Σαββατοκύριακου που κάθονται οι περισσότεροι άνθρωποι.
Μετά από όλη αυτή την διαδρομή, την απαντάτε στο δίλημμα: Δουλειά ως υπάλληλος με σταθερό μισθό VS επιχειρηματικότητα;
Σίγουρα το δεύτερο, από την στιγμή μάλιστα που αυτή την στιγμή η επιχείρηση είναι και κερδοφόρα. Το καλό στην περίπτωση μου, είναι ότι δεν παραιτήθηκα την μία ημέρα και την επόμενη ξεκίνησα κάτι από το μηδέν. Το είχα ήδη χτίσει, ενώ το «έτρεχα» παράλληλα με την πρωινή δουλειά μου. Οπότε όταν έφτασα να ανοίξω το μαγαζί είχα ήδη ένα κοινό. Μάλιστα, ακριβώς επειδή την περίοδο 2018-21 το έχτιζα σιγά- σιγά χωρίς σπασμωδικές κινήσεις, με βοήθησε πάρα πολύ στο να αναπτύξω το brand σωστά.
Στο παραπάνω δίλημμα λοιπόν με τα τωρινά δεδομένα η δική μου επιλογή είναι ξεκάθαρη: Ατομική Επιχείρηση κι ας τα φάει όλα… ο ΕΦΚΑ. Δεν θα ήθελα να επιστρέψω στο παλιό μοντέλο με τίποτα. Τώρα κάνω κάτι που μου αρέσει και βλέπω ανθρώπους να φοράνε τα προϊόντα μου και να είναι χαρούμενοι.
