Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μεγάλους στόχους και όνειρα που θέλουμε να κάνουμε πραγματικότητα. Και αν δεν τα καταφέρουμε, μένουμε με μια αίσθηση ανικανοποίητου. ‘Η μπορεί ακόμα και να νιώθουμε ότι είμαστε… αποτυχημένοι στη ζωή μας.
Η Shirley Hodes έκλεισε πρόσφατα τα 107 της χρόνια. Και παραθέτει μια διαφορετική οπτική για όσους και όσες θέλουν να έχουν μια ευυχησμένη ζωή. «Δεν γίνονται τα όνειρα όλων πραγματικότητα», λέει στο CNBC.
Αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος στη ζωή, ειδικά όσο μεγαλώνεις, «πρέπει να κοιτάς και άλλα πράγματα εκτός από τα όνειρα».
Αυτή η φιλοσοφία δεν χρειάζεται να είναι σκληρή ή ηττοπαθής. Αντίθετα, μπορεί να σημαίνει επαναπροσανατολισμό προς το να βρίσκετε χαρά σε μικρά πράγματα, σε αυτά που μπορείτε να ελέγξετε και σε αυτά που ήδη έχετε.
«Πρέπει να είσαι ικανοποιημένος με αυτό που είσαι και αυτό που μπορείς να περιμένεις από τον εαυτό σου. Βρείτε πράγματα που σας ικανοποιούν», λέει η Hodes.
Η καλλιέργεια αυτού του είδους νοοτροπίας ευτυχίας απαιτεί προσπάθεια, αναγνωρίζει η Hodes. Αλλά η δουλειά μπορεί να αποδώσει: Η θετικότητα συνδέεται με μια μεγαλύτερη και πιο υγιή ζωή.
Η ίδια εστιάζει λιγότερο σε αυτά που έχουν οι άλλοι άνθρωποι και περισσότερο στις πτυχές της ζωής για τις οποίες νιώθει ευγνώμων. Αυτό την εμποδίζει να παρασυρθεί από ζήλια ή αγανάκτηση, λέει και εξηγεί: «Πρέπει να αξιολογήσεις τι έχεις, πόσο ιδιαίτερο είναι και πόσο τυχερός είσαι».
Τα μικρά πράγματα την ευχαριστούν σε καθημερινή βάση: Ακούει ηχητικά βιβλία, κάνει προσεκτικές βόλτες, βλέπει παλιές ταινίες στην τηλεόραση, ή τρώει μια μπάλα παγωτό μετά το δείπνο. Το πιο σημαντικό, η οικογένειά της. Μιλάει στο τηλέφωνο με τη μία αδερφή της, την 103χρονη Ruth Sweedler, και με την κόρη της, η οποία την επισκέπτεται πολλές φορές την εβδομάδα.
«Δεν περιμένω αυτή η υπέροχη ζωή να διαρκέσει για πολύ περισσότερο», λέει ο 107χρονη. «Είμαι στο άκρο τώρα. Οτι είναι να γίνει θα γίνει. Το σημαντικό είναι να την απολαμβάνεις και να την εκτιμάς».
«Μερικοί άνθρωποι απλώς επικεντρώνονται σε ό,τι δεν τους πηγαίνει καλά», λέει η Hodes. «Είναι τόσο κακό να ζεις έτσι. Πρέπει να συγκεντρωθείς στα θετικά».
Όταν η ίδια πιάνει τον εαυτό της να ακολουθεί μια μη παραγωγική διανοητική πορεία, δρομολογεί ξανά τις σκέψεις της, σαν ένα εσωτερικό… GPS. Υπενθυμίζει στον εαυτό της ότι «όλοι έχουν πράγματα που δεν τους πάνε καλά» και ότι αυτό που έχει σημασία είναι η ανθεκτικότητα — το να είσαι «ικανός να προσαρμόζεις τις σκέψεις και τα όνειρά σου».
