Οι εργαζόμενοι φαίνεται να «αγκαλιάζουν» την έννοια της καριέρας «χωρίς σύνορα», με το 93% να αναφέρουν ότι η εργασία σε διεθνές επίπεδο μπορεί να «αλλάξει τη ζωή τους», σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της EY, 2023 MobilityReimagined Survey.
Η έρευνα εξέτασε τις απόψεις περισσότερων από 1.000 επαγγελματιών διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού (HR) και εργασιακής κινητικότητας (mobility), καθώς και μετακινούμενων εργαζομένων, από 16 χώρες και έξι βασικούς κλάδους, σχετικά με διάφορες μορφές διασυνοριακών εργασιακών τοποθετήσεων, όπως η μετεγκατάσταση εργαζομένων, τα επαγγελματικά ταξίδια και η υβριδική εργασία.
Το 90% των εργαζόμενων που συμμετείχαν στην έρευνα θα δέχονταν μία βραχυπρόθεσμη τοποθέτηση για την κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών, χωρίς να μετεγκαταστήσουν τις οικογένειές τους, ενώ το 88% είναι ανοιχτοί σε πιο μακροπρόθεσμες διασυνοριακές εργασιακές ευκαιρίες, υπό τις κατάλληλες συνθήκες.
Συγχρόνως, το 88% των επαγγελματιών διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού αναφέρουν ότι οι εργοδότες αντιλαμβάνονται την κινητικότητα ως μία προσέγγιση για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων ελλείψεων ταλέντου, ενώ το 90% σχεδιάζουν να διατηρήσουν ή να διευρύνουν το επιχειρησιακό πλαίσιο κινητικότητας, τα επόμενα τρία χρόνια. Οι επιχειρήσεις συνειδητοποιούν, επίσης, την αξία της ευελιξίας και της κινητικότητας για την επίτευξη των στόχων για διαφορετικότητα, ισότητα και συμπερίληψη (DE&I) στον χώρο εργασίας, με έξι στους δέκα (61%) να λένε ότι δημιουργούνται ευκαιρίες ανάπτυξης για υποεκπροσωπούμενες ομάδες. Ενώ τρεις στους τέσσερις εργοδότες (74%) θεωρούν την κινητικότητα ζωτικής σημασίας για την επιχειρησιακή συνέχεια, λιγότεροι από τους μισούς (47%) αναφέρουν ότι διαθέτουν μία ολοκληρωμένη πολιτική διεθνούς κινητικότητας που να καλύπτει πτυχές, όπως η υβριδική κινητικότητα, η μετεγκατάσταση ή τα προσωρινά projects.
Οι εργοδότες αντιμετωπίζουν διάφορους κινδύνους κατά την υλοποίηση προγραμμάτων διασυνοριακής κινητικότητας. Μεταξύ αυτών, ψηλά στην ατζέντα των ομάδων ανθρώπινου δυναμικού βρίσκονται οι κίνδυνοι στον κυβερνοχώρο (83%). Ακολουθούν η απώλεια εποπτείας διοίκησης και διαχείρισης (79%) και η προστασία των προσωπικών δεδομένων (78%), καθώς και η δυνατότητα τοποθέτησης των εργαζόμενων σε νέα θέση μετά την επιστροφή τους (78%).
Επιπλέον, πολλοί εργαζόμενοι αδυνατούν να αναγνωρίσουν τους πιθανούς κινδύνους των διασυνοριακών μετακινήσεων. Σε σύγκριση με τους εργοδότες, το ποσοστό των εργαζόμενων που μπορούν να αντιληφθούν τα μέτρια προς σημαντικά επίπεδα κινδύνου που ενέχουν οι διεθνείς εμπειρίες, είναι – κατά μέσο όρο – 18% χαμηλότερο.
Καθώς αυξάνεται η ζήτηση για διεθνείς εργασιακές τοποθετήσεις, το 67% των επιχειρήσεων αναμένουν να αυξήσουν τις επενδύσεις τους στην τεχνολογία κινητικότητας και την ψηφιοποίηση τα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ το 92% συμφωνούν ότι η ψηφιοποίηση των επιχειρησιακών λειτουργιών κινητικότητας είναι επωφελής για πολλαπλές διεργασίες και ροές εργασιών. Κατά μέσο όρο, μόλις το 35% των ερωτηθέντων αναφέρουν ότι η επιχείρησή τους έχει ψηφιοποιήσει βασικές διαδικασίες κινητικότητας.
Σχολιάζοντας την έρευνα, η Ευτυχία Κασελάκη, Εταίρος στο Τμήμα Συμβουλευτικών Υπηρεσιών, Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ανθρώπινου Δυναμικού της EY Ελλάδος, δήλωσε: «Η διεθνής κινητικότητα των εργαζόμενων, προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τις επιχειρήσεις. Για τους εργαζόμενους μπορεί να προσφέρει εμπειρίες που θα αλλάξουν τη ζωή τους, καθώς και έκθεση σε νέες γνώσεις και διαφορετικές κουλτούρες. Για τις επιχειρήσεις, μπορεί να συμβάλει στην προσέλκυση και διατήρηση ικανών στελεχών, την ενίσχυση των δεξιοτήτων τους, αλλά και την ενδυνάμωση της διαφορετικότητας του ανθρώπινου δυναμικού. Ωστόσο, για τη αποτελεσματική αξιοποίηση των ευκαιριών αυτών, απαιτείται μια ολοκληρωμένη πολιτική για την κινητικότητα που θα προφυλάσσει και τις δυο πλευρές από τους διάφορους, σχετικούς κινδύνους, και θα προσθέτει ουσιαστική αξία στην εμπειρία εργασίας».
