Έρευνες δείχνουν ότι ένα υβριδικό μοντέλο εργασίας, στον οποίο οι εργαζόμενοι δουλεύουν μερικές μέρες στο γραφείο και μερικές στο σπίτι, είναι το ιδανικότερο σχέδιο επιστροφής στην εργασία μετά την πανδημία. Και αρκετές εταιρείες σχεδιάζουν να αφήσουν τους υπαλλήλους τους να αποφασίζουν μόνοι τους ποιες ημέρες θα εργαστούν στο σπίτι, είτε μεμονωμένα είτε ως ομάδες.
«Πολύ συχνά, οι άνθρωποι θα λένε, εφόσον οι υπάλληλοί μου κάνουν τη δουλειά τους, θα τους αφήσω να επιλέξουν» λέει ο Nicholas Bloom, καθηγητής του Stanford o οποίος μελετά την remote εργασία για περισσότερο από μια δεκαετία.
Ωστόσο, ο ίδιος εκτιμά ότι ίσως θα ήταν καλύτερο οι εταιρίες να ορίζουν ποιες ημέρες της εβδομάδας θα μπορεί κάποιος να δουλέψει από το σπίτι του. Αν και αρχικά προτιμούσε να δίνεται στους υπαλλήλους η επιλογή, η έρευνά του τους τελευταίους μήνες τον έκανε να δει διαφορετικά αυτήν την προσέγγιση. Και εξηγεί ότι βρήκε μερικά προβλήματα.
Το πρόβλημα… με τις Τετάρτες
Ο Bloom και η ομάδα του έχουν κάνει έρευνα με την συμμετοχή περισσότερων από 30.000 Αμερικανών σε ηλικία εργασίας από τον Μάιο του 2020. Όταν ρωτήθηκαν οι εργαζόμενοι για τις προτιμήσεις τους για την επιστροφή στο γραφείο, το 21% είπε ότι ήθελε να εργάζεται στο γραφείο όλη την εργάσιμη εβδομάδα. Το 32% είπε ότι ήθελε να εργάζεται από το σπίτι όλη την εργάσιμη την εβδομάδα. Οι υπόλοιποι – λίγο λιγότερο από το μισό – ήλπιζαν να δουλέψουν στο γραφείο κάπου μεταξύ μίας και τεσσάρων ημερών την εβδομάδα. Το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι θέλουν μια «υβριδική εβδομάδα εργασίας», είναι ένας λόγος που η ιδέα είναι δημοφιλής στους εργοδότες. Μέχρι εδώ όλα καλά. Στη συνέχεια, όμως, ο Bloom και η ομάδα του συνέχισαν να ρωτούν: «Αν πήγαινες στη δουλειά δύο ημέρες την εβδομάδα, ποιες δύο ημέρες θα επέλεγες;». Μάλλον μπορείτε να μαντέψετε τα αποτελέσματα. Το 64% έβαλε τις Παρασκευές ως μία από τις ημέρες που θα ήθελε να δουλέψει από το σπίτι, ενώ η αμέσως επόμενη δημοφιλής επιλογή ήταν οι Δευτέρες. Μόνο το 18% ήθελε να εργάζεται από το σπίτι τις Τετάρτες. Κάτι μάλλον λογικό, αφού οι περισσότεροι σκέφτηκαν ότι με αυτό το μοντέλο μπορούν να κάνουν… 3ημερα εκτός γραφείου.
Αρα το να αφήσει μία εταιρία τους εργαζομένους να επιλέξουν, θα μπορούσε γρήγορα να γίνει… εφιάλτης, με τα γραφεία να είναι σχεδόν άδεια τις Παρασκευές και σχεδόν γεμάτα τις Τετάρτες.
Αυτή η ανισορροπία είναι ένα προφανές πρόβλημα, ειδικά για τις εταιρείες που μείωσαν τους χώρους γραφείων θέλοντας να αντισταθμίσουν ορισμένες από τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας. Από την άλλη πλευρά, όπως σημείωσε ο Bloom, πολλές επιχειρήσεις επέλεξαν να διατηρήσουν τον χώρο των γραφείων τους ίδιο, και να χρησιμοποιήσουν υβριδικά προγράμματα εργασίας για να «αραιώσουν» τους υπαλλήλους, επιτρέποντας καλύτερες αποστάσεις. Αυτή είναι μια εξαιρετική ιδέα γιατί, παρόλο που ο εκτεταμένος εμβολιασμός έχει επιβραδύνει την εξάπλωση του Covid-19, η πανδημία δεν είναι εντελώς πίσω μας και τα εμβολιασμένα άτομα μπορούν να μεταφέρουν τον ιό και να τον μεταδώσουν σε άλλους.
Ωστόσο, εάν το 82% εργαζομένων μίας εταιρίας έρχονται στο γραφείο τις Τετάρτες, η κοινωνική απόσταση θα είναι δύσκολη ή αδύνατη…
Τα άλλα προβλήματα
Η ίδια έρευνα εντόπισε και άλλα προβλήματα που φέρνει το «υβριδικό μοντέλο». Για παράδειγμα, δεν είναι εύκολα τα meetings. Έχετε συμμετάσχει ποτέ σε μια συνάντηση όπου κάποιοι βρίσκονταν σε μια αίθουσα συνεδριάσεων και άλλοι συμμετείχαν εξ αποστάσεως; Η εμπειρία είναι χάλια. Όπως λέει ο Bloom συνήθως πάει κάπως έτσι: «Είμαστε τρεις στο σπίτι και τρεις στο γραφείο, αλλά είναι σε μια αίθουσα συνεδριάσεων σε μια οθόνη, φαίνονται απλά μερικά μικρά κεφάλια, δεν μπορώ να τα δω. Μερικές φορές θα πω κάτι που δεν είναι ίσως ξεκάθαρο, και μπορώ να δω τους άλλους στην αίθουσα συνεδριάσεων να ψιθυρίζουν και νιώθω ότι γίνονται δύο meetings».
Επίσης, η έρευνα του Bloom διαπίστωσε ότι τα άτομα που εργάζονται πλήρως ή συνήθως εξ αποστάσεως, έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να προαχθούν σε σχέση με τους συναδέλφους τους που εργάζονται στο γραφείο με φυσική παρουσία. Αυτό μπορεί στην συνέχεια να δημιουργήσει μία σειρά απο ανισορροπίες, αφού κάποιες ομάδες εργαζομένων είναι πιο πιθανό να καταφύγουν στη remote λύση -π.χ. αυτοί που είναι λιγότεροι άνετοι οικονομικά και έχουν μεγάλη απόσταση να διανύσουν μέχρι τη δουλειά τους ή πρέπει να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτοί που θα πάνε στο remote μοντέλο, με βάση την ίδια έρευνα, θα είναι πιο δύσκολο να πάρουν προαγωγές.
