Με μία χορογραφία της χορογράφου Όλγας Σπυράκη, εμπνευσμένη από τις «Αξίες», άνοιξε η αυλαία για το φετινό TEDxPatras. Από ένα ανοικτό αστικό τοπίο, σημείο αναφοράς για πρόσφυγες και μετανάστες, οι χορευτές περνούν στο εσωτερικό της θεατρικής σκηνής αναδεικνύοντας διαδοχικά και συμπλέκοντας τις αξίες της συνύπαρξης και της αλληλεγγύης αλλά και την έννοια της εστίας. Στον εξωτερικό χώρο αυτές βάλλονται και αποδυναμώνονται, μα εντός του χώρου αποκτούν σάρκα και οστά μέσα στην πραγματικότητα της σημερινής εποχής.
Κι αν οι χορευτές της Όλγας Σπυράκη μας ταξίδεψαν μέσα από τις κινήσεις τους, ένας άνθρωπος της μουσικής, ο Φίλιππος Τσαλαχούρης, συνθέτης και Διευθυντής του Ωδείου Αθηνών, μας εισήγαγε στην αξία του «μέτρου». «Η μουσική, την οποία εγώ υπηρετώ, μας διδάσκει την αξία του μέτρου», μας είπε ο καταξιωμένος συνθέτης ανεβαίνοντας στη σκηνή του TEDxPatras. Αναφέρθηκε στην αναζήτηση του μέτρου στη ζωή μας – ενός στόχου που ανά τους αιώνες οι άνθρωποι αέναα επιδιώκουμε- στο φυσικό και τεχνητό, έμβιο και άβιο, υλικό και πνευματικό περιβάλλον. Αντλώντας από τις προσωπικές του μνήμες, ο ομιλητής αναφέρθηκε σε δύο αγαπημένους του δασκάλους, που του δίδαξαν, ο καθένας μέσα από την προσωπικότητά του, την αξία του μέτρου και επέδρασσαν καθοριστικά στον τρόπο με τον οποίο το ορίζει ο ίδιος. Προσεγγίζοντας φιλοσοφικά το μέτρο ως τη “βάση για την Κρίση και την Αξιολόγηση”, προχώρησε εξηγώντας πως, σε έναν κόσμο που διαρκώς εξελίσσεται, “η διεύρυνση των ορίων επαναπροσδιορίζει διαρκώς τον επανακαθορισμό του μέτρου στη ζωή μας”. Καλούμαστε λοιπόν σε διαρκή επαγρύπνηση, καλλιέργεια και άσκηση του νου, ώστε, μέσω του μέτρου, να μείνουμε μακριά από τα αντίθετά του, την Α-μετρο-έπεια και τη Μετριότητα. «Ευτυχία είναι όλα τα παράγωγα του μέτρου”, κατέληξε ο ομιλητής του TEDxPatras 2018, επικαλούμενος τον Αριστοτέλη, για να κλείσει, σε ένα σχήμα κύκλου, όπως ακριβώς ξεκίνησε, λέγοντας: “Να έχεις τη συνείδησή σου ως μέτρο για ό,τι πράττεις”.
Ένας άνθρωπος της επικοινωνίας και της διαφήμισης, ο Creative Director/Copywriter Δημήτρης Βυθός, πήρε τη σκυτάλη στη σκηνή του TEDxPatras. «Η ζωή πρώτα σου δίνει το διαγώνισμα και μετά την εξεταστέα ύλη» υποστήριξε, θέτοντας τους ακροατές μπροστά σε μια σειρά από ζεύγη αντιθέτων: Νους και Καρδιά, Λογική και Συναίσθημα. Με εφαλτήριο τις «προσωπικές ετοιμολογίες» του υιοθέτησε τη θέση του Ηράκλειτου πως «όλα αλλάζουν, εκτός από την ίδια την αλλαγή». Ο ιδιαίτερος αυτός ομιλητής δε δίστασε να μοιραστεί με το κοινό την προσωπική του πάλη με την κατάθλιψη, τονίζοντας ότι η Αποδοχή ήταν αυτό που τον οδήγησε στην κατανόηση και τη λύτρωση. «Όταν από-δέχομαι, γίνομαι κοινωνός της Ανώτατης Συμπαντικής Δύναμης, που δεν είναι άλλη από την Αγάπη», μας είπε. Αποδοχή, σύμφωνα με τον Δημήτρη Βυθό, αποτελεί μια ευκαιρία απελευθέρωσης του παιδιού που κατοικεί μέσα μας. «Το μόνο που μας ζητάει η ζωή, είναι να τη ζήσουμε. Να της επιτρέψουμε να μας ξαφνιάσει και να την ξαφνιάσουμε κι εμείς. Να τολμήσουμε να εξαργυρώσουμε το εισιτήριο που μας κλήρωσε, ανεβαίνοντας στο πρώτο τρένο που θα σταματήσει μπροστά μας», ολοκλήρωσε από τη σκηνή του TEDxPatras o Δημήτρης Βυθός.
Στη συνέχεια η Regine Debatty, από τη σκηνή του TEDxPatras, παρουσίασε τη δουλειά καλλιτεχνών οι οποίοι, αξιοποιώντας τη μιντιακή επικοινωνία και τα νέα τεχνολογικά μέσα, επιδιώκουν να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες σχετικά με το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, όπως αυτό εκδηλώνεται στο εκάστοτε κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Επεσήμανε τη δυνατότητα που προσφέρει η τέχνη στους συνανθρώπους μας που αναζητούν μια καλύτερη ζωή να αφηγηθούν τις προσωπικές τους ιστορίες, να μοιραστούν στοιχεία της δικής τους κουλτούρας- ακόμα και να μας προσφέρουν μια ευκαιρία για αναστοχασμό πάνω σε όσα αποτελούν το περίγραμμα της δικής μας ζωής, στην καθημερινότητά μας και στις αξίες που την καθορίζουν. Η συγγραφέας και κριτικός τέχνης χρησιμοποιώντας αναφορές σε διακεκριμένα έργα σύγχρονων καλλιτεχνών ανέδειξε την τέχνη ως το ύστατο εργαλείο πρόκλησης διαλόγου, σε έναν κόσμο που όλα μοιάζουν να μετρούνται σε όρους παραγωγικότητας, στρατηγικής και τακτικών με στόχο το κέρδος.
Ένας άνθρωπος που ηγείται στη χώρα μας σε μία από τις μεγαλύτερες οργανώσεις παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας παγκοσμίως, βρέθηκε στη συνέχεια στη σκηνή του TEDxPatras. Ο Ηλίας Παυλόπουλος, Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Ελλάδας, μας πήγε αρχικά μία βόλτα πίσω στο 1994 και στο ιστορικό δίλημμα που έθεσε στις ανθρωπιστικές οργανώσεις η γενοκτονία των Τούτσι, στα σύνορα Ζαΐρ – Ρουάντας. Η εγγύτητα και η ανθρωπιστική προσοχή βρίσκονται στον πυρήνα της μάχης για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, τόνισε αντιπαραβάλλοντας τα στατιστικά από 100 δομές υγείας που βομβαρδίστηκαν ανά τον πλανήτη, μόλις μέσα σε έναν χρόνο… «Η ανθρωπιστική δράση είναι αυτή η οποία σέβεται και προστατεύει την ανθρωπιά στον καθένα μας. Ο στόχος μας λοιπόν είναι η ανθρωπιά. Η εφαρμογή αυτού του στόχου χωρίς διακρίσεις εκφράζεται από την αρχή της αμεροληψίας», είπε. Ο Ηλίας ομολόγησε πως η δυνατότητα για ανεξάρτητη δράση σε περιβάλλον συγκρούσεων παραμένει ζητούμενο. Τι επιλέγει λοιπόν κανείς, και πώς; Ο Ηλίας Παυλόπουλος έδωσε την απάντησή του, καταλήγοντας πως: «Δεν είμαστε σίγουροι πως οι λέξεις μπορούν πάντα να σώζουν ζωές, αλλά ξέρουμε ότι η σιωπή σίγουρα σκοτώνει».
Η αυλαία του πρώτου session ομιλιών του TEDxPatras 2018 έπεσε με την ομιλία της Τασούλας Επτακοίλη, δημοσιογράφου και συγγραφέως. Η Τασούλα ξεκίνησε το ταξίδι της στον κόσμο των αξιών σκιαγραφώντας όσα συνθέτουν τον προσωπικό, μοναδικό μας Κόσμο. «Να είσαι ο εαυτός σου, γιατί όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι», ανέφερε και συνέχισε δηλώνοντας πως η ίδια επιλέγει να αλλάξει τον κόσμο ξεκινώντας από τον μικρό κόσμο ενός ανθρώπου. Πώς; Με το να μοιράζεται απλόχερα την περιουσία της, που αποτελείται από τους ανθρώπους τους δικούς της, τους αγαπημένους, και τις ιστορίες των ανθρώπων που έχει γνωρίσει μέσω της δουλειάς της. Αυτό έκανε και με το κοινό και μίλησε για τις αξίες σημαντικών προσώπων που έχει συναντήσει όπως ο Tadao Ando, η Isabella Rosselini, ο Δημήτρης Κουρεντζής, η Νάνα Μούσχουρη, ο Jo Nesbo αλλά και τα μέλη της Εθνικής Ομάδας Μπάσκετ Γυναικών. Για το τέλος αυτής της μοναδικής ομιλίας, ο ουρανός συνάντησε τη θάλασσα, καθώς από τον Ιωάννη Μπαζιώτη, τον Έλληνα ερευνητή που έφτασε ως την Ανταρκτική κυνηγώντας μετεωρίτες, να διατείνεται πως «Όταν κυνηγάς το Όνειρο, κυνηγάς δυσκολίες», η ομιλήτρια πέρασε στην ιστορία της… φώκιας του Κωστή. Μια ιστορία που μας διδάσκει πως «Δεν είμαστε οι άνθρωποι το κέντρο του Σύμπαντος, είμαστε μόνο ένας κρίκος στην αλυσίδα του φυσικού κόσμου».
