Για τον Robin Sharma έχουμε ξανά μιλήσει εδώ στο It’s Possible. Είναι business coach και συγγραφέας. Έχει κυκλοφορήσει πολλά βιβλία που εστιάζουν στην ηγεσία και στην διαχείριση του στρες (κάποια από αυτά έχουν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά). Ενώ ο ίδιος έχει ιδρύσει επίσης την εταιρία Sharma Leadership International.
Μάλιστα, τον Robin Sharma εμπιστεύονται μεγάλες εταιρίες όπως οι Nike, Microsoft, FedEx, PwC, HP, Oracle, και NASA. ‘Η πανεπιστήμια όπως το Yale University. Εταιρίες και Οργανισμοί σαν αυτούς, έχουν καλέσει κατά καιρούς τον Sharma για να κάνει ομιλίες και να δώσει τις συμβουλές του.
Στο βιβλίο του «Ο Ήρωας της Διπλανής Πόρτας» παραθέτει 5 πράγματα για τα οποία μετανιώνουν οι άνθρωποι λίγο πριν φύγουν από την ζωή. Οι νοσηλευτές που βοηθούν τους ετοιμοθάνατους να υποφέρουν λιγότερο και να έχουν ένα καλύτερο τέλος, έχουν παραθέσει αυτά για τα οποία οι ασθενείς δηλώνουν πως έχουν μετανιώσει.
Ας τα δούμε ένα προς ένα, όπως τα περιγράφει ο Sharma.
#1: Θα Ήθελαν να Είχαν Πιο Ξεκάθαρη Αντίληψη των Πραγμάτων
Οι άνθρωποι πράγματι αφιερώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο ανησυχώντας για πράγματα που δεν θα συμβούν ποτέ. Και ακόμα κι όταν εμφανίζονται δυσκολίες, ξεχνάμε ότι οι δυσκολίες πάντα τελειώνουν και τελικά επιστρέφουν οι καλές ημέρες.
Για να γίνετε πιο σοφοί και πιο ανθεκτικοί, θα πρέπει να διατηρήσετε μια ξεκάθαρη αντίληψη ανεξαρτήτως συνθηκών, γνωρίζοντας ότι το ταξίδι της ζωής είναι πραγματικά πολύ γρήγορο. Η ανωτερότητα, η ωριμότητα και η δύναμη απαιτούν να ζούμε τις ημέρες μας με πνεύμα ευγνωμοσύνης – χωρίς να δίνουμε περισσότερη ενέργεια στα βάρη μας από ό,τι στις ευλογίες μας.
Υπάρχει μια παλιά ιστορία την οποία κατέγραψα στο βιβλίο ”Ποιος θα Κλάψει όταν Πεθάνεις;” που ελπίζω ότι θα σας υπενθυμίσει τα δώρα που έχετε λάβει και την αξία τού να παραμένετε αισιόδοξοι.
Κάποτε, ένας άντρας με σοβαρή ασθένεια μεταφέρθηκε με αναπηρικό καροτσάκι σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, όπου κάποιος άλλος ασθενής νοσηλευόταν στο κρεβάτι δίπλα από το παράθυρο.
Οι δύο ασθενείς έγιναν φίλοι και αυτός που βρισκόταν δίπλα στο παράθυρο κοίταζε τη θέα και διασκέδαζε τον κατάκοιτο φίλο του με λεπτομερείς περιγραφές του θαυμάσιου κόσμου που αντίκριζε.
Κάποιες ημέρες μιλούσε για το θαύμα των δέντρων στο πάρκο απέναντι από το νοσοκομείο και πώς τα φύλλα λικνίζονταν στο απαλό αεράκι. Κάποιες άλλες ημέρες, διασκέδαζε τον φίλο του περιγράφοντάς του με κάθε λεπτομέρεια τις ενδιαφέρουσες και συχνά περίεργες συμπεριφορές των ανθρώπων που περνούσαν από εκεί.
Ωστόσο, καθώς περνούσε ο καιρός, ο άντρας στο άλλο κρεβάτι άρχισε να απεχθάνεται την αδυναμία του να παρατηρήσει ο ίδιος τα θαύματα που του περιέγραφε ο φίλος του. Τελικά, άρχισε να απεχθάνεται κι εκείνον και στην πορεία τον μίσησε για τη ζωή που τόσο εύκολα μπορούσε να δει.
Ενα βράδυ, μετά από έναν παροξυσμό βήχα, ο ασθενής δίπλα από το παράθυρο σταμάτησε να αναπνέει. Αντί να πατήσει το κουμπί έκτακτης ανάγκης, ο διπλανός του αποφάσισε να μην κάνει τίποτα.
Το επόμενο πρωί ο ασθενής που είχε προσφέρει στον φίλο του τόση χαρά περιγράφοντάς του τη θέα που έβλεπε ο ίδιος δηλώθηκε νεκρός.
Καθώς το σώμα του μεταφέρθηκε με φορείο εκτός δωματίου, ο άλλος άντρας έσπευσε να ρωτήσει τη νοσηλεύτρια αν μπορούσε να πάει δίπλα στο παράθυρο. Έτσι κι έγινε. Όμως, όταν ο ασθενής κοίταξε έξω από το παράθυρο, διαπίστωσε κάτι που τον έκανε να ανατριχιάσει: το παράθυρο έβλεπε στον ακάλυπτο.
Ο πρώην συγκάτοικός του σκαρφιζόταν φανταστικές ιστορίες – μια καλοσυνάτη χειρονομία για να ομορφύνει λίγο την παραμονή του φίλου του στο νοσοκομείο. Ενήργησε με αγάπη και με την αξιοπρέπεια που απαιτεί η ανθρωπιά μας.
#2: Εύχονται να Μην Ανησυχούσαν Τόσο Πολύ για το τι Σκέφτονται οι Άλλοι
Ο Όσκαρ Γουάιλντ είπε: «Να είστε ο εαυτός σας. Όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι».
Αλήθεια, πόσα καρδιοχτύπια σπαταλήσαμε ανησυχώντας τόσο πολύ για την εμφάνισή μας! Αδυνατούμε να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που θα υλοποιούσαν την πρωτεύουσα διάνοιά μας, διότι δεν θέλουμε να βιώσουμε απόρριψη, απεχθανόμαστε το να νιώθουμε άβολα και θέλουμε να φαινόμαστε χαλαροί και μοντέρνοι. Έχουμε υιοθετήσει μια κουλτούρα ανθρώπων που επιδιώκουν την προσοχή και όχι ανθρώπων που κάνουν θαύματα, εκχωρώντας τις καλύτερες ημέρες μας στην περιττή επιδίωξη της αποδοχής.
Σας παροτρύνω ευγενικά να λάβετε υπόψη ότι σε εκατό χρόνια όλοι όσοι είμαστε σήμερα εν ζωή θα έχουμε φύγει. Γιατί να μην επισπεύσετε την τήρηση των υποσχέσεων και των άλλων συναρπαστικών επιθυμιών σας, ώστε να ευχαριστήσετε και τους ανθρώπους που δεν θα βρίσκονται εδώ στο μέλλον;
#3: Εύχονται να Μην Είχαν Σπαταλήσει Τόσο Πολύ Χρόνο
Είναι τόσο κοινή η ευχή να είχαμε περισσότερο χρόνο, όμως σπαταλάμε τελείως αλόγιστα τον χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας, δεν συμφωνείτε; Ο Σενέκας έγραψε: «Για να διαφυλάξουν την περιουσία τους, οι πολίτες γίνονται συχνά τσιγκούνηδες. Όμως, όσον αφορά τη σπατάλη χρόνου –το ένα πράγμα στο οποίο έχουν δικαίωμα να είναι μίζεροι–, εμφανίζονται αλόγιστα σπάταλοι».
Χρησιμοποιήστε υπεύθυνα τον πολύτιμο χρόνο σας. Υπερασπιστείτε τον εαυτό σας από οποιαδήποτε ασχολία που ίσως δεν αξίζει τα ευγενή δώρα και τα ανθρώπινα ταλέντα σας. Μην επιδιώκετε τα ασήμαντα ενδιαφέροντα που μαγεύουν το κοινό. Η ηγεσία, η αριστεία, η ευτυχία και η γαλήνη δεν βρίσκονται εκεί. Ποτέ.
Την εποχή που διανύουμε σήμερα είναι συνήθης ο υπερπρογραμματισμός των ημερών μας με δραστηριότητες που μας κάνουν να αισθανόμαστε παραγωγικοί, αν και δεν έχουν καμία ουσιαστική αξία. Έχουμε γίνει ειδικοί σε ασήμαντα πράγματα και ασήμαντες επιδιώξεις. Δεν έχει λογική –και σας αδικεί απεριόριστα– το να υποκύπτετε στα θέλγητρα και στις διασκεδάσεις που πωλούνται ως σημαντικά μέτρα επιτυχίας όταν έχετε λίγες ημέρες ακόμα ζωής. Και επίκειται ο θάνατός σας. Ναι –λυπάμαι που το λέω–, αλλά μια μέρα θα πεθάνετε. Μια μέρα θα πεθάνω κι εγώ. Όλοι θα πεθάνουμε, κάποια στιγμή.
#4: Διασκέδαση
Είναι άκρως παραγωγική η ψυχαγωγία.
Η θετική διάθεση αποτελεί πύλη προς άριστα έργα και μέγιστο αντίκτυπο. Αντιλαμβάνομαι ότι η κοινωνία μας σας πείθει να πιστέψετε το αντίθετο. Ότι το ταξίδι θα πρέπει να είναι δύσκολο και σκληρό. Ότι η ζωή θα πρέπει να είναι υπερβολικά σοβαρή και άκρως πρακτική. Όμως το να υποστηρίζει ότι η συνεχής εργασία είναι πιο πολύτιμη από ένα δείπνο με την οικογένεια και φίλους, ταξίδια σε ενδιαφέροντα μέρη και ασχολίες που σας κάνουν χαρούμενους είναι απλώς μια κρίση αξιών παρά μια ειλικρινής δήλωση.
Φτιάχνουμε μια θεωρία όταν λέμε ότι ζούμε μια γεμάτη και πλήρη ζωή μόνο όταν είμαστε απασχολημένοι. Και δεν είναι αληθινές όλες οι θεωρίες. Είναι μέγιστη σοφία το να αφιερώνετε χρόνο σε στιγμές δέους και ομορφιάς – και να διασκεδάζετε στο έπακρο ενώ η καρδιά σας είναι απολύτως ζωντανή.
Οπότε, βεβαίως, να δουλεύετε σκληρά. Αλλά να απολαμβάνετε και τους καρπούς των κόπων σας. Επομένως, όταν βρεθείτε κοντά στο τέρμα, θα ξεκουραστείτε χαρούμενοι γιατί απολαύσατε στο έπακρο τη ζωή που τόσο γενναιόδωρα σας προσφέρθηκε.
#5: Θα ήθελαν να Ήταν Πιο Καλοσυνάτοι και πιο Στοργικοί
Ο μεγαλύτερος λόγος απογοήτευσης και αυτό για το οποίο μετανιώνουν περισσότερο όσοι βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους είναι ότι αισθάνονται μεταμέλεια για τις επιβλαβείς πράξεις που οι ίδιοι έκαναν σε άλλους (είναι ενδιαφέρον το πόσο σύνηθες είναι οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται άσχημα σε ανθρώπους που αγαπούν, δεν συμφωνείτε;).
Η αδυναμία άσκησης καλοσύνης σε καθημερινή βάση δεν κάνει απλώς τον κόσμο μας πιο σκοτεινό και πιο δυστυχή, αλλά αλλοιώνει και τη συνείδησή σας, καταστρέφοντας την ευτυχία και την ηρεμία σας.
Μη διστάζετε να γίνετε το πιο στοργικό άτομο που έχετε γνωρίσει ποτέ. Είναι μια συνήθεια των κορυφαίων και πιο σπουδαίων ανθρώπων στην ιστορία. Αν είστε καλοί και οι άλλοι σας εκμεταλλεύονται, αυτό δεν συμβαίνει γιατί είναι κακό που είστε καλοί, αλλά επειδή έχετε επιτρέψει στους άλλους να σας εκμεταλλεύονται.
Κερδίζει αυτός που αγαπάει περισσότερο. Ή, όπως παρατήρησε και ο βιρτουόζος κιθαρίστας Τζίμι Χέντριξ: «Ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη όταν η δύναμη της αγάπης υπερτερήσει της αγάπης για δύναμη».
