Πολλές διεθνείς αλυσίδες με ρούχα και αξεσουάρ, μεγάλα μπάτζετ για διαφήμιση, παραγωγή σε Ασιατικές χώρες με χαμηλό κόστος, και επίσης χαμηλές τιμές πώλησης. Αλήθεια, πως μπορεί να κινηθεί ένα ελληνικό brand, μέσα σε αυτό το ιδιαίτερο περιβάλλον; Το It’s Possible συνάντησε την Βασιλική Ρούσσου. Είναι η ιδρύτρια της Marivee. Ενός ελληνικού brand που εστιάζει στα αξεσουάρ.
Αρκετοί πιστεύουν, ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μόδα είναι λίγο «ρομαντικοί», ωστόσο η ίδια δείχνει να κινείται στον δρόμο του απόλυτου ρεαλισμού. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες που έχει η συγκεκριμένη αγορά, αλλά και τις προοπτικές που υπάρχουν. Άλλωστε, εργάζεται για αρκετά χρόνια ως μοντέλο, άρα έχει μια καλή εικόνα του συγκεκριμένου χώρου.
Και κάπως έτσι, επιστρέφουμε στο αρχικό ερώτημα: Μπορεί ένα ελληνικό brand να κινηθεί με επιτυχία ανάμεσα στους «γίγαντες»; Ποιο είναι το επιχειρηματικό πλάνο; Αλλά και πως αντιδρούν φίλοι και συγγενείς, όταν μια 21χρονη κοπέλα λέει ξαφνικά ότι θα δημιουργήσει τη δική της εταιρία, στην Ελλάδα της κρίσης; Η Βασιλική Ρούσσου, δίνει τις δικές της απαντήσεις, σε μια ανατρεπτική συνέντευξη.
Εσείς εργάζεστε ως μοντέλο. Πως πήρατε την απόφαση να δημιουργήσετε ένα δικό σας brand;
Από μικρή ήθελα να κάνω κάτι δικό μου. Γενικά είχα πολλές ιδέες και δημιουργικότητα μέσα μου. Κάπως έτσι ξεκίνησα μαζί με την μητέρα μου να φτιάχνω διάφορα αξεσουάρ. Αυτά άρεσαν και είχαμε αρκετές προτάσεις από μαγαζιά ή φίλους, για να τα αγοράσουν. Όταν αποφοίτησα από την σχολή μου με τα παιδαγωγικά, πήρα την απόφαση να φτιάξω τη δική μου εταιρία.
Μέχρι τότε είχα εντελώς άλλες βλέψεις. Σκεφτόμουν να κάνω μεταπτυχιακό πάνω στα παιδαγωγικά ή να ανοίξω ένα δικό μου νηπιαγωγείο. Σκεφτόμουν επίσης μήπως συνεχίσω το μόντελινγκ πηγαίνοντας στην Αμερική. Είχα πολλές σκέψεις στο μυαλό μου.
Και η ιδέα της εταιρίας τα άλλαξε όλα. Η μητέρα μου, από την πλευρά της, μου έδωσε το boost έτσι ώστε να το προχωρήσω. Φυσικά, αποφάσισα να φτιάξω τη συγκεκριμένη επιχείρηση, γιατί είναι σε έναν χώρο που τον γνωρίζω. Κάθε σεζόν πάω τη συλλογή μου στο Showroom10, όπου είναι ο χώρος που γίνονται οι δειγματισμοί. Γνώριζα του ανθρώπους εκεί, οπότε έγινε από την αρχή αυτή η επιλογή. Και μάλιστα από την πρώτη σεζόν είχα πολλούς πελάτες, κάτι που ήταν πάνω και από τις προσδοκίες μου.
Όσοι εργάζονται ως επαγγελματίες μοντέλα, έχουν στο μυαλό τους την «επόμενη ημέρα»; Το τι θα κάνουν, δηλαδή, όταν μετά από κάποια χρόνια θα σταματήσουν να κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά.
Εγώ ποτέ δεν έβλεπα το μόντελινγκ ως βασική δουλειά. Ειδικά αυτή την περίοδο δεν μπορείς να ζήσεις μόνο από το μόντελινγκ. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Πάντα είχα τις σπουδές μου, ποτέ δεν τις παράτησα. Και έκανα όλες τις δραστηριότητες μου παράλληλα. Ακόμα και στο εξωτερικό όταν πήγαινα για το μόντελινγκ, το έκανα σε ημερομηνίες που μπορούσα να πάω.
Όντως υπήρχε η σκέψη στο μυαλό μου για το τι θα κάνω μετά. Πολλές κοπέλες δεν το σκέφτονται έτσι, σου λένε «τώρα κάνουμε αυτή τη δουλειά και μετά βλέπουμε». Εμένα μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα. Αν και το ιδανικό είναι να κάνεις ένα πράγμα και να το κάνεις καλά. Όμως στην περίπτωση μου το μόντελινγκ με βοηθά ουσιαστικά και στην εταιρία, αφού είμαι μέσα στον χώρο.
Φυσικά, καθοριστικό ρόλο παίζει και το μάρκετινγκ. Πρέπει να κάνεις κάτι trend, για να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις μαζικές πωλήσεις.
Τι ακριβώς είναι αυτό που έχετε δημιουργήσει;
Το brand μου είναι ακριβώς αυτό που ήθελα εγώ να βρίσκω και να αγοράζω. Το έκανα και για εμένα στην αρχή: δηλαδή όταν δεν έβρισκα μια τσάντα στην αγορά, την έφτιαχνα μόνη μου.
Αυτά που δημιουργώ απευθύνονται σχεδόν σε όλες τις ηλικίες. Σκεφτείτε ότι τα φοράω εγώ και οι φιλές μου, και από την άλλη τα φοράει η μητέρα μου και οι φιλές της. Είναι ένα brand με πολύ ποιότητα, όλα τα προϊόντα δημιουργούνται στην Ελλάδα, και έχουν έναν προσωπικό χαρακτήρα. Φτιάχνουμε μικρές ποσότητες και θέλω πάντα να δημιουργώ κάτι που δεν μπορείς να το βρεις αλλού.
Το Marivee περιλαμβάνει κυρίως τσάντες και κοσμήματα. Το καλοκαίρι βγάζουμε επίσης καπέλα. Πέρυσι βγάλαμε και καφτάνια. Ανάλογα πως μου βγαίνει. Μιλάμε για ένα brand που εστιάζει στα αξεσουάρ. Είναι όμως αξεσουάρ που σε ντύνουνε. Αν για παράδειγμα φοράς ένα λευκό t-shirt και φορέσεις ένα δικό μου κολιέ που είναι υπερπαραγωγή, κατευθείαν σου δίνει ένα στιλ.
Αυτό είναι που θέλω. Βέβαια, από την άλλη αυτό σε κάνει να μην απευθύνεσαι σε πάρα πολύ κόσμο. Γιατί ενδεχομένως λίγες κοπέλες στην Ελλάδα θα επιλέξουν να βάλουν π.χ. ένα μεγάλο σκουλαρίκι στο γραφείο.
Ποια είναι η διαδικασία για να δημιουργηθεί ένα αξεσουάρ; Εννοώ από τη στιγμή που προκύπτει η ιδέα, μέχρι τη στιγμή που φτάνει στον πελάτη.
Εγώ θα έχω μια αρχική έμπνευση, π.χ. Ινδία. Που σημαίνει πολλά χρώματα, σχήματα, σχέδια, υφές. Και μετά βγαίνω στην αγορά. Οι περισσότερες ώρες είναι στον δρόμο. Στα μαγαζιά και στους προμηθευτές. Εκεί βρίσκω τα υλικά μου.
Μετά ξεκινάω να σχεδιάζω. Για παράδειγμα μια τσάντα. Βέβαια, ξέρω περίπου τι θέλει μια κοπέλα για να πάει για βραδινή έξοδο, στο γραφείο ή στην παραλία. Οπότε πολλές φορές έχω σκεφτεί από πριν τι θα βγάλω κάθε σεζόν. Επίσης, υπάρχουν κάποια στάνταρ σχέδια. Το αν θα είναι η τσάντα μικρή, μεγάλη, χιαστή. Κάπως έτσι καταλήγεις και στο σχέδιο που θα έχει το τελικό προϊόν.
Μετά αρχίζουν τα meetings με τον ράφτη μου. Του πάω τα σχέδια, τα υφάσματα, όλα τα υλικά μου. Για να ξεκινήσει η ραφή. Γίνεται ο δειγματισμός και μετά ξεκινά η παραγωγή.
Και τι ακριβώς είναι ο δειγματισμός;
Δειγματισμός είναι μια έκθεση με τα πράγματα σου, όπου θα έρθουν οι πελάτες σου και μαγαζιά για να τα δουν. Αν θέλουν βάζουν κάποια παραγγελία. Αν δεν θέλουν, δεν βάζουν. Και μετά όπως είπα ξεκινά η παραγωγή. Εμείς αυτή τη στιγμή πουλάμε χονδρική, αλλά σύντομα θα έχουμε και e-shop οπότε θα μπορούμε να δίνουμε τα προϊόντα άμεσα στον απλό πελάτη.
Όταν πήρατε την απόφαση το 2013 να φτιάξετε το δικό σας brand, ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις ή σχόλια από φίλους, συγγενείς και γνωστούς;
Οι περισσότεροι μου λέγανε ότι είναι ρίσκο. Πολλοί δεν το περίμεναν κιόλας, αφού πήρα πολύ ξαφνικά την απόφαση και δεν το ήξεραν ούτε πολύ κοντινά μου πρόσωπα. Έφτιαξα την εταιρία πολύ γρήγορα.
Υπήρχαν αντιδράσεις του στιλ «τι πας να κάνεις μέσα στην κρίση, ποιος θα αγοράσει τσάντες». Αλλά υπήρχαν και αρκετοί που μου είπαν: «ναι, ρίσκαρε. Δεν έχει τελειώσει ο κόσμος». Εγώ είμαι της άποψης ότι αν κάτι αξίζει, μπορεί να πάει καλά.
Αυτά όλα τα σχόλια, δεν επηρεάζουν όμως έναν νέο άνθρωπο που πάει να δημιουργήσει κάτι δικό του;
Προσωπικά είμαι πολύ σίγουρη για αυτό που κάνω. Και είμαι αισιόδοξος άνθρωπος γενικά. Βλέπω μπροστά και λέω: «θα κάνω ότι μπορώ για να πετύχω». Εμένα όχι δεν με επηρέασαν. Το σίγουρο πέρα από όλα αυτά, είναι ότι αν δεν προσπαθήσεις δεν θα ξέρεις το αποτέλεσμα.
Καλύτερα να αποτύχω, αλλά να ξέρω ότι ήταν επιλογή μου να δημιουργήσω κάτι τέτοιο μέσα στην κρίση. Παρά να μην το προσπαθήσω ποτέ, και να μην ξέρω που θα με έβγαζε όλο αυτό.
Ποιες είναι οι δυσκολίες που έχετε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα, σε αυτή την επιχειρηματική σας προσπάθεια;
Καταρχήν δεν ξεκίνησα με μεγάλο μπάτζετ. Δεν είχα πολλές χιλιάδες ευρώ στα χέρια μου και να πω ότι ανοίγω μια επιχείρηση και επενδύω, επενδύω, επενδύω. Αυτό σημαίνει πως όταν από μια συλλογή έχω Χ έσοδα, αυτά τα χρήματα πρέπει να τα επενδύσω στην επόμενη συλλογή, στις διαφημίσεις μου, στις εκθέσεις που παίρνω μέρος.
Τώρα που μιλάμε για παράδειγμα, είναι μια δύσκολη περίοδος. Όλοι μου οι πελάτες με έχουν πληρώσει για χειμώνα. Ήδη έχω επενδύσει σχεδόν όλο το μπάτζετ για το επόμενο καλοκαίρι. Για τα δείγματα και για την έκθεση που θέλω να λάβω μέρος. Και κάπως έτσι αρχίζει… το ταμείο να αδειάζει. Εδώ είναι η φάση που λες, ωραία και τι κάνω; Τι νόημα έχει όλο αυτό που κάνω και τι θα γίνει μέχρι τον Φεβρουάριο που θα αρχίσω να βάζω πάλι λεφτά στην τσέπη; Αυτή είναι μια δύσκολη κατάσταση.
Επίσης, είναι ένα project που εμπλέκονται πολλά άτομα, κι αν υπάρξει μια καθυστέρηση ή ασυνέπεια, τότε πάει όλο το πράγμα πίσω. Δηλαδή, αν μια φορά αργήσει να μου φέρει το ύφασμα ο προμηθευτής, θα αργήσει και ο ράφτης να φτιάξει την τσάντα, μετά θα αργήσω και εγώ να παραδώσω την παραγγελία μου. Τέτοιες είναι οι καθημερινές δυσκολίες. Είναι από τα λίγα πράγματα πάνω στη δουλειά, που μπορεί να μου χαλάσουν τη διάθεση.
Από την πλευρά του κράτους, υπάρχουν «εμπόδια» που μπαίνουν σε έναν επιχειρηματία;
Ήμουν προετοιμασμένη. Αν και σε αυτό το κομμάτι με έχει βοηθήσει πολύ ο λογιστής μου. Εγώ δεν το ‘χω τόσο με τα οικονομικά. Είναι όμως δύσκολα. Τώρα από τον Ιανουάριο θα ανέβει πάλι το ΤΕΒΕ. Ανεβαίνουν συνέχεια οι φόροι. Προφανώς είναι ένα άγχος. Για όλα αυτά όμως δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, οπότε πορευόμαστε με τα συγκεκριμένα δεδομένα. Όταν έρθει η ώρα να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου, φυσικά θα τις πληρώσω.
Μπορεί ένα ελληνικό brand να ανταγωνιστεί τις μεγάλες διεθνείς αλυσίδες;
Κατά την άποψη μου, μόνο με την μοναδικότητα. Που ακόμα και αυτό όμως, στο τέλος σε κάνει να απευθύνεσαι σε λιγότερα άτομα. Πέρυσι, είχα βγάλει μια βελούδινη τσάντα- φάκελο. Το δικό μου βελούδο κοστίζει 30 ευρώ το μέτρο. Έχει φοβερή επένδυση και επίσης ο ράφτης μου έχει πάρει 10 ευρώ για να το ράψει κι δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού στην αγορά.
Εδώ να κάνω όμως λίγο τον συνήγορο του διαβόλου. Θα πει π.χ. μια κοπέλα: «Εμένα δεν με ενδιαφέρουν όλα αυτά. Με νοιάζει ότι η μια τσάντα κάνει 15 ευρώ και η άλλη 100 ευρώ». Κι ας ράβεται στην Κίνα ή την Ταϊλάνδη.
Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις κάτι εκεί. Και προσωπικά με στεναχωρεί πολύ. Κάποια πελάτισσα που θέλει να αγοράσει πολλές τσάντες μέσα σε μια χρονιά, πιθανότατα θα κάνει αγορές από μεγάλες αλυσίδες. Μπορεί η ποιότητα να είναι κατώτερη, αλλά τελικά αυτές οι τσάντες θα κάνουν πιο πολλές πωλήσεις.
Αυτό που μπορείς να κάνει είναι να «ισοροπιστείς» λίγο με τις γνωστές αλυσίδες. Δηλαδή, θα χαμηλώσεις λίγο τις τιμές σου. ‘Η να χαμηλώσεις λίγο την ποιότητα στα υλικά, έτσι ώστε να μπορέσεις να πουλήσεις πιο οικονομικά. Εγώ βέβαια δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει να χαμηλώσεις την ποιότητα, γιατί χαμηλή ποιότητα μπορείς να βρεις στα Zara, στα H&M και παντού. Δεν σας κρύβω ότι πολλοί μου λένε να χαμηλώσω την ποιότητα μου, για να πουλήσω περισσότερα προϊόντα. Αλλά σαν δημιουργός, δεν μου αρέσει να το κάνω.
Αν με ένοιαζε μόνο αυτό, θα μπορούσα να κάνω εισαγωγή τσαντών από την Ινδία, να τις αγοράζω 5 ευρώ και να τις πουλάω 10 ευρώ. Θα έπαιρνα 300 τσάντες και μετά θα τις πούλαγα πιο φθηνά και από τα Zara. Όμως δεν με ενδιαφέρει αυτό το κομμάτι.
Είμαι δημιουργός. Μου αρέσει πολύ αυτό που φτιάχνω. Βλέπω την τσάντα μου και χαμογελάω.
Σε προηγούμενες συνεντεύξεις σας, έχετε μιλήσει πολύ για το χρώμα στα αξεσουάρ και στο στιλ γενικότερα. Θεωρείτε ότι οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες, στην Ελλάδα τολμούν να φορέσουν πολλά χρωματιστά ρούχα και αξεσουάρ ή είμαστε λίγο πιο «συντηρητικοί»;
Είμαστε λίγο πιο συντηρητικοί. Βασικό ρόλο σε όλο αυτό που λέμε, παίζει η αυτοπεποίθηση. Σε ότι αφορά το στιλ, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που δεν ταιριάζει με κάτι άλλο. Αν δείτε τις τσάντες του brand μου, μπορεί να έχω βάλει πορτοκαλί χρώμα με πράσινο και μετά ασημένια κλωστή. Εγώ τολμάω να το βάλω αυτό. Θα το βάλω με μαύρα ρούχα, για παράδειγμα. Η πλειοψηφία ίσως να μην το βάλει.
Αν μια κοπέλα ντύνεται μίνιμαλ γενικά, μάλλον δεν θα επιλέξει μια τσάντα τεράστια και πολύχρωμη. Ενθαρρύνω όμως τις γυναίκες να το τολμήσουν. Όλα έχουν να κάνουν με το μυαλό και το πώς βλέπεις τα πράγματα.
Αν σας έλεγα να επιλέξετε την καλύτερη στιγμή, που σας έχει μείνει στο μυαλό, μέσα σε όλη αυτή την επιχειρηματική σας προσπάθεια, ποια θα ήταν αυτή;
Σίγουρα, ήταν η πρώτη φορά που είδα μια κοπέλα στον δρόμο να φορά κάτι δικό μου. Τότε τρελάθηκα. Πήγα της μίλησα και την ρώτησα τι είναι αυτό που φοράει. Μόλις μου απάντησε ότι είναι Marivee, της είπα ότι είμαι η δημιουργός των συγκεκριμένων προϊόντων. Είχα χαρεί πάρα πολύ.
Είναι το πιο ωραίο πράγμα. Να βλέπεις ότι το αυτό που κάνεις έχει αντίκτυπο. Να βλέπεις το προϊόν σου να έχει φτάσει στον καταναλωτή και ο καταναλωτής να το χαίρεται.
Πως θα θέλατε να είναι η Marivee σε 5 χρόνια από σήμερα;
Αυτό το σκέφτομαι κάθε πρωί. Και κάθε φορά που έχω δυσκολίες. Σε 5 χρόνια θα ήθελα το brand μου να έχει φτάσει πολύ ψηλά. Παρά την κρίση. Θέλω να φτάσουν τα δημιουργήματα μου σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Ήδη έχουμε κάποιες συνεργασίες με Αίγυπτο και Ντουμπάι. Επίσης θέλω να μην ρίξω την ποιότητα. Και αυτά που φτιάχνω να τα φοράνε γυναίκες σε όλο τον κόσμο.