Οι περισσότεροι είδαμε τις πρόσφατες πλημμύρες στην Εύβοια από την τηλεόραση. Και από τις εικόνες που κυκλοφόρησαν στο ίντερνετ. Πως είναι όμως να βρίσκεσαι εκεί; Στο σημείο της καταστροφής. «Αυτό ήταν το τελειωτικό μου χτύπημα, τα έχασα όλα…» έγραφε στις 9 Αυγούστου 2020 σε ένα post στο Facebook, o Βασίλης Δαφνής. Παραθέτοντας και μερικές φωτογραφίες που έδειχναν με τον ποιο χαρακτηριστικό τρόπο το χάος που επικράτησε στην Εύβοια. Ο ίδιος ζει και εργάζεται στην περιοχή. Και οι πλημμύρες κατέστρεψαν όλη την επαγγελματική περιουσία που είχε χτίσει.
Δεν το έβαλε κάτω, και την αμέσως επόμενη ημέρα ξεκίνησε να εργάζεται για να φτιάξει πάλι όλα όσα καταστράφηκαν. Ο Βασίλης Δαφνής είναι ιδρυτής του ελληνικού brand Berryland. Και μιλά στο It’s Possible για τις δύο όψεις αυτής της ιστορίας: Την καταστροφή, αλλά και την απόφαση να εργαστεί για να κάνει το δικό του comeback. Όπως λέει άλλωστε: «Ούτως ή άλλως, η μαγεία βρίσκεται στο να χτίζεις πάνω στις δυσκολίες».
Τι ακριβώς συνέβη στις πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες στην Εύβοια; Εσείς το βιώσατε από πρώτο χέρι. Και ποια ήταν η περιουσία που χάσατε;
Έχοντας διανύσει μια αρκετά δύσκολη χρονιά με καραντίνα και κορωνοιό, ήρθε και το χτύπημα του Αυγούστου. Ένα πολύ έντονο καιρικό φαινόμενο με τραγικές συνέπειες για αρκετές περιοχές της Εύβοιας. Όσον αφορά εμάς, το χτύπημα ήταν ισοπεδωτικό, σύμφωνα και με την μελέτη του Υπουργείου Υποδομών πάθαμε ολοκληρωτική καταστροφή!
Για όσους δεν μας γνωρίζουν, εμείς ασχολούμαστε με την καλλιέργεια υπερτροφων στην περιοχή της Διρφυς λιγο εξω απο το χωρίο Πισσωνας… Εχουμε ή καλυτερα ειχαμε ενα επισκεψιμο αγροκτημα με ζωακια (αλογα, αρνακια, κοτουλες) και Berries. Δεχόμασταν επισκεψεις απο ολο τον κοσμο να γνωρισει την ιστορια μας και να δει απο κοντα την αρωνια και τα υπολοιπα βατομουρα,αρκετες φορες δε καναλια του εξωτερικου μας ειχαν κανει γυρισματα. Αυτα μεχρι το βραδυ του επίμαχου Σαββατου, καθως Κυριακη πρωι δεν υπηρχε τιποτα. Ενα τσουναμι μηκους 300 μετρων περιπου γκρεμισε τα παντα, ουσιαστικα μεσα σε λιγες ωρες χασαμε οτι ειχαμε κοπιασει 8 χρονια, παρεσυρε τα πάντα στο πέρασμα του.
Ουσιαστικά χάσαμε τα πάντα,πάμε πάλι από την αρχή!
Παρά το αρχικό σοκ, ξεκινήσατε σχεδόν αμέσως να τα χτίζετε όλα από την αρχή. Ποιες ήταν οι σκέψεις σας εκείνες τις πρώτες στιγμές και πως αποφασίσατε να «πιάσετε δουλειά» τόσο άμεσα;
Κυριακή πρωί ανηφορίζοντας για τις καθιερωμένες δουλειές και για να φροντίσω τα ζώα, το θέαμα που αντίκρισα ήταν σοκαριστικό. Ένας παράδεισος που είχαμε δημιουργήσει, είχε γίνει κόλαση.
Έμεινα στο καπό του αυτοκινήτου δεν ξέρω για ποση ωρα και απλα κοιτούσα. Πηρα την συζυγο τηλεφωνο να της περιγραψω την κατασταση, προσπάθησε να με καθησυχάσει μα ματαια… Μια εικονα καταστροφης. Δεν υπηρχε τιποτα. Περιπου μεσα Αυγουστου ηταν και η συγκομιδή αρωνιας, 1,5 τονος καρπος μεσα στις λασπες ,μυρτιλλα εξαφανισμενα τα δε γκοτζι σπασμενα… Και ξαφνικα βλεπω τα σκυλακια μας να τρεχουν στην μερια μου,εκει πηρα λιγο τα πανω μου ειδα ζωη στα χαλασματα… Δεν το εβαλα κατω γυρισα Χαλκίδα, πηρα την συζυγο και επιστρεψαμε στο αγροκτημα κανοντας τα σχεδια για την επομενη ημερα. Σηκωσαμε τα μανικια και ξεκινήσαμε να φροντίζουμε τα φυτα να αναστηθουν, εχουμε πολυ δουλεια αλλα ειναι κατι το οποιο το εχουμε κανει οποτε δεν μας τρομαζει…
Ποια είναι τα επόμενα βήματα από εδώ και στο εξής;
Θεωρώ οτι ολα στην ζωη για καποιο λογο γίνονται, οπότε κάνουμε τα σχεδια μας εκ νεου μετα απο αυτο. Θα περιφράξουμε τον χωρο, φροντιζουμε τα φυτα μας καθως αν και οξυμωρο η φυση εχει αναγεννηθει απιστευτα οποτε του χρονου να εχουμε συγκομιδη. Το αγροκτημα θα ξαναγεννηθει γιατι μεχρι τωρα εχουμε μαθει στα δυσκολα, παντα με την πλατη στον τοιχο ειμασταν…
Δινουμε βαση περισσοτερο στο καταστημα λιανικης στην Χαλκιδα, τονωνουμε την berryland στο εξωτερικο και παιρνουμε δυναμη απο το αγροκτημα,καθως οσο και αν ακουγεται τρελο καθε μεσημερι ειμαι εκει,ακουω τα τζιτζικια και λεω ποσο ομορφα ειναι,ακομα και τωρα μεσα στην καταστροφη το βλεπω ομορφο…Το χρωσταω και στον μικρό γιο μου που τον στενοχωρησε πολυ που εχασε το αλογο του. Θυμαμαι το πρωτο βραδυ να κλαιει στο κρεβατι του και να μονολογει πως θελει να το φτιαξουμε ξανα γιατι ολες του οι αναμνησεις ειναι εκει,και εμενα να μην εχω την δυναμη να του απαντησω… Ολα θα πανε καλα!
Έχοντας βιώσει όλη αυτή την κατάσταση, ποια συμβουλή θα δίνατε στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τις δικές τους δυσκολίες στην ζωή τους;
Οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο. Δυστυχως τα τελευταια χρονια και κυριως αυτη η χρονια ειναι απελπιστικη. Ομως δεν μπορουμε να τα παρατησουμε, δεν γινεται. Θελει κοντρα, και οπως μου ειπε ενας φιλος «γκολ αυτοι, σεντρα εμεις». Παμε δυνατα επιθεση… Ουτως ή αλλως, η μαγεια βρισκεται στο να χτιζεις πανω στις δυσκολιες!
