«Αν πάμε μερικά χρόνια πίσω, δεν θα μίλαγες σίγουρα με την Αθηνά που μιλάς σήμερα. Όχι επειδή έχω αλλάξει 7382 χρώματα στα μαλλιά μου, αλλά γιατί η Αθηνά μέχρι την Β’ λυκείου ήταν αυτό που λέμε σκράπας. Και μάλιστα με το Σ κεφαλαίο. Δεν με ενδιέφερε τίποτα, η λέξη μέλλον και στόχοι ήταν κάτι που δεν με απασχολούσε ποτέ». Έτσι ξεκινά να παραθέτει την δική της ιστορία η Αθηνά Κλήμη.
Αλλά η συνέχεια είναι εντελώς διαφορετική. «Μέχρι που ξύπνησα μια μέρα και σκέφτηκα που πάω και που βρίσκομαι. Σαν να μου έριξαν μια κοτρόνα στο κεφάλι και να άλλαξα κοσμοθεωρία» εξηγεί η ίδια. Τελικά έπιασε πάνω από 17.000 μόρια όταν έδινε πανελλήνιες, πέρασε στο Πολιτικό της Νομικής Αθηνών, και σήμερα έχει ήδη ξεκινήσει να δουλεύει στο πεδίο του Marketing και της Επικοινωνίας. Ενώ κάνει και το Podcast «Μια 23χρονη λύνει τα προβλήματά σας» στην Athens Voice.
Η Αθηνά Κλήμη μιλά για όλα στο It’s Possible.
Ποια είναι η διαδρομή σας από το λύκειο μέχρι σήμερα; Και τι ανατροπές έχουν υπάρξει μέσα σε αυτή τη διαδρομή
Αν πάμε μερικά χρόνια πίσω, δεν θα μίλαγες σίγουρα με την Αθηνά που μιλάς σήμερα. Όχι επειδή έχω αλλάξει 7382 χρώματα στα μαλλιά μου, αλλά γιατί η Αθηνά μέχρι την Β’ λυκείου ήταν αυτό που λέμε σκράπας. Και μάλιστα με το Σ κεφαλαίο. Δεν με ενδιέφερε τίποτα, η λέξη μέλλον και στόχοι ήταν κάτι που δεν με απασχολούσε ποτέ. Ήμουν αυτό που λέμε παρορμητική έφηβη. Μέχρι που ξύπνησα μια μέρα και σκέφτηκα που πάω και που βρίσκομαι. Σαν να μου έριξαν μια κοτρόνα στο κεφάλι και να άλλαξα κοσμοθεωρία. Και εκεί είναι που έπρεπε να μαζέψω τα αμάζευτα και να δω τι θα κάνω.
Το έκανα και έφτασα εκεί που θέλω εγώ να είμαι, όχι γιατρός, όχι δικηγόρος. Γιατί δεν είναι μόνο αυτά επιτυχία στη ζωή. Αλλά να κάνεις αυτό που θες. Είναι κλισέ, αλλά πράγματι δεν είμαστε όλοι για όλα.
Έβαλα για αρχή στόχο να γράψω πάνω από 17.000 μόρια για να έχω επιλογές, γιατί με εξαιρέσεις, κανείς δεν ξέρει στα 17 του ακριβώς τι θέλει να κάνει. Τότε οι καθηγητές μου λέγανε πως αυτό που θέλω να κάνω είναι ακατόρθωτο. Μάλιστα η «εκθεσού» μου στο σχολείο μου είχε αναφέρει πως έκθεση πάω για 14 με το ζόρι. Τελικά, έγραψα έκθεση 17,2 και πανελλήνιες πράγματι πάνω από 17.000 μόρια. Και δεν το λέω για να κάνω show of αλλά για να πω στα 2,3 άτομα που μπορεί να μην βαρέθηκαν αυτά που λέω από την πρώτη παράγραφο και να έκατσαν, πως αν το θες, το κάνεις. Θυσιάζεις, ξεπερνάς της αντοχές σου, όχι για την εκθεσού σου αλλά για εσένα. Και από το πρώτο 6μηνο της σχολής ήξερα ήδη που θέλω να πάω. Marketing και επικοινωνία, παρόλο που είχα περάσει στο Πολιτικό της Νομικής.
Πλέον κάνετε αρκετά πράγματα παράλληλα. Πως είναι η καθημερινότητα σας και πως μπορεί κάποιος να διαχειριστεί όλες αυτές τις δραστηριότητες χωρίς να φτάσει… στο burnout;
Όποιος λέει πως δεν έχει πάθει ποτέ burnout, λέει ψέματα. Θα πάθεις, θα πάθεις φρίκη και εκεί θα σταθμίσεις. Τι είναι πιο ψηλά στη ζυγαριά και τι θες να κρατήσεις. Και αυτό δεν είναι το normal; Έχω την φιλοσοφία πως αν δεν τα κάνεις όλα τώρα τότε πότε;! Όταν θα είσαι με το πι και τα χάπια της πίεσης; Μερικές φορές με ρωτάνε πως κάνεις podcast, μεταπτυχιακό, δουλειά, γυμναστική και έχεις και ζωή. Εκεί απαντάω πως τα καταφέρνεις όλα αν θες, απλά όταν δεν περνάς καλά και αυτά που κάνεις δεν σε ευχαριστούν τότε ξεκινάς μα μειώνεις. Και βάζεις priorities.
Η ζωή μου πλέον είναι ένα digital marketing marathon. Δουλεύω στο digital κομμάτι εδώ και 2 χρόνια, και επειδή το πρώτο μου πτυχίο μόνο σχετικό δεν ήταν, κάνω και Digital Marketing Strategy πτυχίο τώρα, στα γεράματα (είμαι 24, και νιώθω πιο κοντά στα 30 παρά στα 18, το παθαίνετε και εσείς;). Όχι για το χαρτί, αλλά γιατί είναι ένας χώρος που εξελίσσεται συνεχώς, είναι παντού και τώρα λόγω covid ειδικά, για να το πω πιασάρικα, ο κλάδος «πάει τρένο». Παράλληλα όμως έχω βρει και την αγάπη μου στο ραδιοφωνικό μικρόφωνο, έχοντας μια podcast εκπομπή. Και ελπίζω σύντομα να με ακούτε και στα ραδιόφωνα, γιατί βάζω μουσικάρες και πρέπει να το μάθετε και εσείς και τα αμάξια σας.
Κοινώς; Η καθημερινότητα μου μια τρέλα, αλλά πολύ όμορφη. Και η ζωή χωρίς τρέλα θα είχε πλάκα; Τροφή για σκέψη αυτό.
Έχετε συμμετάσχει και στην οργανωτική ομάδα του TEDx AUAthens. Ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος σας εκεί και πως βιώσατε όλη αυτή την εμπειρία;
Αν πω καταλυτικός θα είμαι βασικιά; Ήταν η αρχή μου. Στο πρώτο έτος λοιπόν, είχα καταλάβει ήδη πως η επιλογή στο μηχανογραφικό δεν πήγε καλά. Το Πολιτικό ήταν πολύ κόντρα ρόλος για εμένα, και πάλι καλά είχα συμφοιτητές, που σε αντίθεση με εμένα, ήταν πολύ καλοί σε αυτόν τον χώρο, γιατί με εμένα σωτηρία δεν θα υπήρχε. Έτσι, άρχισα να ψάχνομαι και ήρθε στη ζωή μου ο εθελοντισμός και συγκεκριμένα το TEDx. Έβλεπα ομιλίες και πέρα από το κλάμα που έριχνα σε μερικές, σκεφτόμουν «τι φασάρα είναι αυτή;». Έμαθα πως είχαν αρχίσει ορισμένα ελληνικά πανεπιστήμια, να οργανώνουν δικά τους TEDx και χτύπησα την πόρτα. Πρώτη χρονιά ήμουν Marketing Manager, και την επόμενη έγινα Director. Εκεί έμαθα να δουλεύω, να οργανώνομαι, να έχω ευθύνες, να αγχώνομαι. Αλλά στο τέλος κάθε event, να νιώθω αυτό που λέμε πλήρης. Και εκεί κατάλαβα πως για αυτό είμαι. Πολλοί κράζουν τον εθελοντισμό, αλλά εμένα αυτός ο εθελοντισμός ήταν ξεκάθαρα, το πιο σωστό πράγμα που έχω κάνει σε όλη μου την ζωή (μετά από το να πάρω το ψάρι μου εννοείτε).
Θεωρώ πως αν δεν είχα κάνει αυτό το βήμα, θα έμπαινα στον εργασιακό χώρο και θα ένιωθα πως μου πετάνε ταφόπλακα. Με ωρίμασε και άνοιξε το κεφάλι μου. Και όχι δεν κάνω τοποθέτηση προϊόντος χαχαχ.
Πάμε και στο Podcast που κάνετε στην Athens Voice. Τι θα ακούσει κάποιος στις εκπομπές σας;
Το Podcast στην AV έχει γίνει η καψούρα μου. Μπορεί να φαίνεται πολύ απλό στους περισσότερους να παίρνεις ένα μικρόφωνο και να μιλάς αλλά πίστεψε με είναι δύσκολο και ταυτόχρονα exciting. Ειδικά τώρα που λόγω covid δεν μπορείς να βλέπεις όσα άτομα θες, για εμένα είναι μια δικλείδα επικοινωνίας, αφού ανεβάζω επεισόδιο και μου στέλνουν σχόλια και feedback άτομα που ξέρω καλά, λίγο ή δεν έχω δει και ποτέ. Και αυτό είναι όμορφο.
Αυτό που θα βρει κανείς στο δικό μου podcast είναι σίγουρα τρέλα, χιούμορ (προσπαθώ), διαβάζω προβλήματα που μου στέλνουν κάθε Τετάρτη στο Instagram και τα λύνω on air. Όχι σαν ψυχολόγος εννοείται, αλλά καθαρά συμβουλευτικά από την δική μου οπτική γωνία.
Και αυτό όχι γιατί δεν έχω δικά μου προβλήματα, αλλά μ’αρέσει πολύ να ακούω και να βοηθάω και δυστυχώς ή ευτυχώς έχω άποψη για τα πάντα, οπότε, τι καλύτερο;
«Μια 23χρονη λύνει τα προβλήματά σας» είναι ο τίτλος του Podcast σας. Εγώ θέλω να ρωτήσω το αντίστροφο: Μια 23χρονη τελικά έχει δικά της προβλήματα; Ποιες είναι οι σκέψεις και οι ανησυχίες που έχουν οι 23χρονοι/ες σήμερα στην Ελλάδα;
Όποιος λέει ότι δεν έχει προβλήματα, λέει ψέματα ή έχει μεγάλο πρόβλημα και δεν το ξέρει. Αν δεν είχαμε προβλήματα στο κάτω-κάτω θα είχε πλάκα ; Επειδή εγώ λοιπόν θέλω την πλάκα στη ζωή μου και την εναλλαγή εννοείται έχω προβλήματα, ανησυχίες, σκέψεις και άγχος. Θα έλεγα μάλιστα πολύ άγχος και είναι λογικό. Φοβάμαι για το τι θα συμβεί παρακάτω, έχω full άγχος για την δουλειά και να είμαι οκαυ στις υποχρεώσεις μου και με τρομάζει το μέλλον και η αστάθεια του παρόντος. Δεν ξέρω αν το έχει και άλλος κόσμος αλλά ένα διάστημα, κάθε μέρα σίγουρα για ένα 10λεπτο είχα ένα σφίξιμο στο στομάχι από stress. Θα μου πεις τώρα εσύ κάνεις podcast που λύνεις προβλήματα; Και θα σου πω ναι, γιατί το να τα βιώνουμε αυτά είναι το πλέον λογικό.
Δεν μας έχουν κάτσει στους νέους της Generation Z καλές συγκυρίες ας το παραδεχτούμε, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε μερικά πράγματα με περισσότερο stress και πανικό. Αλλά εδώ είναι το point, να βρούμε τον τρόπο να τα διαχειριζόμαστε. Και εγώ αυτό κάνω, και αυτός ο 10λεπτος πόνος στην κοιλιά έχει περιοριστεί.
Μετά από την εμπειρία που παίρνετε μέσω του Podcast, θα μπορούσε όλο αυτό να γεννήσει και ένα δικό σας business project στο μέλλον; Για παράδειγμα, να κάνετε ένα Podcast το οποίο να είναι 100% στα δικά σας χέρια, χωρίς να είναι δηλαδή υπό την στέγη κάποιου Μέσου ή Ομίλου.
Μην λέμε ψέματα, οι περισσότεροι έχουμε ως big dream να κάνουμε κάτι δικό μας. Προφανώς και εγώ το έχω σκεφτεί, γιατί σαν ανήσυχο πνεύμα μου έχουν έρθει στο μυαλό 7383 ιδέες για projects που θέλω να κάνω. Το θέμα είναι να αναγνωρίζεις πότε είναι η στιγμή που μπορείς να κάνεις αυτό το άλμα χωρίς να πέσεις στον γκρεμό. Εγώ το έχω αναγνωρίσει πως δεν μπορώ να το κάνω ακόμη. Αλλά ναι θέλω να κάνω κάτι δικό μου, και όχι απλά κάτι, αλλά πολλά. Οπότε θα σου πω περισσότερα όταν αποφασίσω να κάνω το άλμα.
Το σίγουρο είναι πως για όλα υπάρχει η σωστή στιγμή, και όσο παρορμητικοί και να είμαστε (που προσωπικά το θεωρώ πανέμορφο) πρέπει σε αυτά να ξέρουμε να δούμε πότε αξίζει να κάνουμε τι. Πότε είμαστε έτοιμοι, σωματικά, ψυχικά, οικονομικά, γιατί δεν είναι εύκολο.
Ελπίζω όλοι μας να βρούμε την στιγμή μας, αν και είμαι σίγουρη πως θα την βρούμε , γιατί μιλάς στον άνθρωπο που έχει σαν μότο το «όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος». Και είμαι σίγουρη πως τον έχουμε!
