Τι κοινό μπορεί να έχουν Σπουδές στην Κοινωνική και Ποιμαντική Θεολογία, η δημοσιογραφία, η μόδα και το YouTube; Μπορεί να μοιάζουν τόσο διαφορετικά κομμάτια ενός παζλ, κι όμως όλα αυτά υπάρχουν στην διαδρομή της Αντιγόνης Βιντιάδη.
Το It’s Possible την συνάντησε. Η ίδια μιλά για όλο το story της, πως αποφάσισε να ξεκινήσει την Έκθεση Ελλήνων Σχεδιαστών Andydote, περιγράφει το μέλλον των μεγάλων events στην εποχή του Covid-19, ενώ δίνει και τα δικά της tips στους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν επιχειρηματικά με την μόδα.
Βλέποντας κάποιος την διαδρομή σας μέχρι σήμερα, παρατηρεί ότι υπάρχουν ανάμεσα σε άλλα: Σπουδές στην Κοινωνική και Ποιμαντική Θεολογία, δημοσιογραφία, και μόδα. Πως συνδυάστηκαν όλα αυτά;
Σε ότι αφορά τις σπουδές, θα σας μιλήσω πολύ ειλικρινά: Δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ήταν… η 24η επιλογή στο μηχανογραφικό μου. Ούτε και εγώ γνώριζα την συγκεκριμένη σχολή αρχικά. Μάλιστα όσοι περνάνε Θεολογία στην Αθήνα, δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει αυτή η σχολή στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν πάντως μια σχολή που μου προσέφερε απίστευτη γνώση. Για θέματα που ίσως δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος. Είχαμε, για παράδειγμα, μάθημα για τις ξένες θρησκείες. Αυτό το είχαμε σε όλα τα 6μηνα και μαθαίναμε για όλες τις θρησκείες, τα δόγματα και τις αιρέσεις του κόσμου. Τελικά μπορώ να πω ότι είμαι πολύ χαρούμενη που το επέλεξα και το τελείωσα αυτό το πανεπιστήμιο.
Και μετά πως έρχεται η δημοσιογραφία και το πεδίο της μόδας; Γιατί όλα αυτά αν τα πάρουμε σαν κομμάτια ενός παζλ, μοιάζουν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους
Ξεκίνησα με τις σπουδές Θεολογίας. Στους 6 μήνες όμως κατάλαβα ότι δεν είναι αυτό που θα ακολουθήσω επαγγελματικά. Αποφάσισα τότε να κάνω πρακτική στην ΕΡΤ. Ξεκίνησα τότε στο ψηφιακό κανάλι της ΕΡΤ, το Σινε+. Εκεί πήρα αρκετές γνώσεις, και μόλις ολοκληρώθηκε η πρακτική μου μετά από 6 μήνες με πήραν στην εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου». Κάπως έτσι έβαλα το Πανεπιστήμιο λίγο στην άκρη, ανέβαινα μόνο για να δίνω στις εξεταστικές, και ουσιαστικά δούλευα full-time ως δημοσιογράφος.
Για την επόμενη 7ετια ήμουν δημοσιογράφος, περνώντας από τη «Μηχανή του Χρόνου», τις ειδήσεις της ΕΡΤ και σε άλλα πόστα. Κάποια στιγμή, άρχισε να φθίνει αυτό το επάγγελμα, επηρεαζόμενο και από την κρίση. Και όσο μεγάλωνα, ενώ είχα πολύ διάθεση για δουλειά, διαπίστωσα ότι τα χρήματα δεν ανταποκρίνονται στον όγκο δουλειάς που έπρεπε να βγάλεις. Θυμάμαι ότι δουλεύαμε ακόμα και 15ωρα, μέσα σε Σαββατοκύριακα, σε αργίες κλπ.
Κάπου εκεί έφυγα από την ΕΡΤ και ξεκίνησε μια ιδιαίτερη συνεργασία με τον ANT1, και συγκεκριμένα το Netwix που είναι το ιντερνετικό κανάλι του Ομίλου. Εκεί έκανα μια από τις πρώτες εκπομπές που βγήκαν στο ιντερνετικό κανάλι, και λεγόταν WC Diaries, όπου μίλαγα… μέσα από μια τουαλέτα. Ήταν πολύ ωραία και αστεία εμπειρία αυτή.
Στην συνέχεια είχαν την ευκαιρία να εργαστώ στο TheToc.gr, το site της Έλλης Στάη. Εκεί έκανα από ρεπορτάζ μέχρι… Δελτία Καιρού!
Παράλληλα με όλα αυτά, προέκυψε το εξής: Μια φίλη μου ήθελε να ξεκινήσει μια εταιρία ρούχων, και κάπως έτσι μπήκα στον χώρο της μόδας. Ξεκινήσαμε δηλαδή μια εταιρία με ρούχα. Εγώ είχα πάνω μου όλο το κομμάτι της χονδρικής, την επικοινωνία με τα καταστήματα και όλη την εικόνα της εταιρίας προς τα έξω. Και η συνεργάτιδα μου είχε αναλάβει όλο το δημιουργικό.
Άρα ξεκινήσατε κάτι δικό σας και μπήκατε αμέσως και στο επιχειρηματικό κομμάτι
Ναι, ξεκινήσαμε κάτι από το μηδέν. Και πρέπει να πω ότι όταν ξεκινάγαμε, δεν είχα ιδέα πως δουλεύει η χονδρική πώληση ή η λιανική, ούτε γνώριζα άλλους τεχνικούς όρους μέσα σε αυτή την δουλειά και έπρεπε μάλιστα… να τους Googlάρω. Είχαν την τύχη να έχω δύο φίλους που διέθεταν ήδη εταιρίες μεγάλες, και για 6 μήνες έκανα εντατικά «μαθήματα» για να μάθω οτιδήποτε αφορά στην μόδα. Πήγε πάρα πολύ καλά όλο αυτό, έμαθα πολλά πράγματα και γνώρισα πολύ κόσμο.
Και μετά πως προέκυψε η ιδέα με την Έκθεση Andydote;
Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ένα τεράστιο κενό στην Ελληνική αγορά, που λεγόταν Έκθεση. Έψαχνα λοιπόν να βρω έναν τρόπο να βοηθήσω τους Έλληνες σχεδιαστές να παρουσιαστούν κάπου. Σε έναν χώρο που θα μπορούν να προβάλουν την αισθητική και την φιλοσοφία τους, και παράλληλα να συνεργαστούν με άλλους ανθρώπους του χώρου. Κάπως έτσι γεννήθηκε το Andydote.
Τώρα θα ρωτήσει κάποιος: Εκθέσεις γενικώς δεν υπήρχαν; Μάλλον υπήρχαν. Άρα ποιο είναι το point που είδατε εσείς και είπατε ότι «αυτό λείπει»;
Φυσικά υπήρχαν εκθέσεις και δεν τις μειώνουμε καθόλου. Ποια είναι η διαφορά: Ότι για παράδειγμα η μεγαλύτερη Εκθεση που υπήρχε και υπάρχει στην Ελλάδα, έχει μέσα και εισαγωγικές εταιρίες και βιοτεχνίες. Όλο αυτό σημαίνει μεγάλη ποσότητα. Από την άλλη τα «όπλα» των Ελλήνων σχεδιαστών είναι η κουλτούρα και η δημιουργία. Την ίδια στιγμή όμως έχουν μικρή παραγωγή. Σου λένε ότι το πουκάμισο που φοράς, θα το φοράνε άλλοι 10 και όχι άλλοι 5.000 χιλιάδες.
Η δική μου ιδέα ήταν η εξής: Θα έρθετε σε μια έκθεση όπου θα βρείτε μόνο Έλληνες σχεδιαστές, μόνο πρωτότυπα πράγματα, χειροποίητα, made in Greece.
Άρα για παράδειγμα δεν μπορεί να έρθει ένα μεγάλο brand ή μια Πολυεθνική μόδας και να πει «θέλουμε να έχουμε και εμείς ένα περίπτερο εκεί».
Όχι δεν μπορεί. Και μάλιστα μου ζητήσανε μεγάλες εταιρίες να λάβουν μέρος στην Εκθεση και είπα όχι. Από την μια ήμουν χαρούμενη που υπήρχε αυτό το μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να κάνω μια τέτοια κίνηση γιατί θα άλλαζε όλος ο χαρακτήρας της Εκθεσης.
Πως θεωρείτε ότι θα διαμορφωθεί το τοπίο στο κομμάτι των Εκθέσεων και γενικότερα των εκδηλώσεων σε κλειστούς χώρους, στο προσεχές μέλλον; Και πότε θα επιστρέψουν όλα αυτά σε κανονικούς ρυθμούς, μιας και τώρα έχουν «παγώσει» λόγω του Covid-19
Γενικά νομίζω ότι μεγάλα events και μεγάλες συναθροίσεις για τουλάχιστον 8 μήνες δεν θα γίνουν. Μπορώ μάλιστα να πω ότι και πριν τον κορονοιό, ο κόσμος που ερχόταν στις Εκθέσεις τους χειμερινούς μήνες φοβόταν. Ακόμα και για την απλή γρίπη. Θυμάμαι ότι στις δικές μου Εκθέσεις που γίνονταν Ιανουάριο, αρκετοί άνθρωποι ρώταγαν π.χ. «Έχει πολύ κόσμο μέσα τώρα; Μήπως να περιμένουμε να αδειάσει λίγο για να μπούμε». Και φυσικά αυτό το αίσθημα του φόβου έχει γίνει πιο έντονο στην εποχή του Covid-19.
Σε ότι αφορά την δική σας Έκθεση ποια είναι τα πλάνα;
Φέτος το φθινόπωρο δυστυχώς δεν θα κάνουμε Εκθεση. Δεν είναι μόνο ότι δεν έχω κόσμο που θα λάβει μέρος- έχω κάποιους. Θεωρώ όμως ότι θα ήταν «κοροϊδία» για τους ανθρώπους που θα πάρω τα χρήματα τους για να τους παρουσιάσω στην Εκθεση, γιατί θεωρώ ότι δεν θα έρθει πολύ κοινό. Δεν θα έρθουν οι έμποροι, δεν θα έρθουν οι φωτογράφοι, δεν θα έρθουν οι στυλίστες. Με βάση αυτά που διαβάζουμε, περιμένουμε και ένα δεύτερο κύμα του ιού μετά το καλοκαίρι, άρα είναι λογικό οι άνθρωποι να φοβούνται.
Αν όλα πάνε καλά, η επόμενη Εκθεση μας θα είναι τον Ιανουάριο. Και νομίζω ότι από την αρχή του 2021 και μετά θα αρχίσουν όλα τα «γρανάζια» να παίρνουν μπρος πάλι.
Σε όλο αυτό το πεδίο των Εκθέσεων και των events γενικότερα, υπάρχουν εναλλακτικές; Ιδέες δηλαδή που να μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσα στο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί
Αυτό που βλέπω είναι ότι σε όλο τον κόσμο οι μεγάλες εταιρίες μόδας θα κάνουν digital παρουσιάσεις των νέων τους συλλογών. Σε αυτή την λογική, από πέρυσι κιόλας έχω φτιάξει μια πλατφόρμα η οποία θα μας φανεί πολύ χρήσιμη τώρα. Τι είναι αυτή η πλατφόρμα: Στην ουσία είναι ένα e-shop χονδρικής. Μπορούν να μπουν μόνο έμποροι με το ΑΦΜ τους σαν κωδικό, και θα μπορούν να δουν με τιμές χονδρικής όλες τις εταιρίες που θα συνεργαζόμαστε. Σαν ένα marketplace για επαγγελματίες. Θα είναι το ίδιο πράγμα σαν να έρχονταν στην Εκθεση, μόνο που τώρα θα μπορεί να το κάνει κάποιος από το laptop του. Κάτι παρόμοιο δεν υπάρχει στην Ελλάδα.
Είναι λογικό όταν ξεκινά ένα project από το μηδέν να υπάρχει καχυποψία από την μεριά των επαγγελματιών που πρέπει να προσελκύσεις. Εσείς έχοντας ξεκινήσει δικά σας projects, τι tips θα δίνατε για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει κάτι δικό του;
Τα tips που λέω πάντα, είναι να έχετε ανθρώπινη επαφή, να είστε σταθεροί και να… απαντάτε στα emails σας. Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα που δεν απαντούν στα emails τους. Εγώ το βρίσκω εξωπραγματικό αυτό. Οπότε θεωρώ ότι ένας τρόπος για να κάνεις τον άλλο να σε εμπιστευτεί, είναι να απαντάς στα emails.
Ασχολείστε τα τελευταία χρόνια με το κομμάτι της μόδας. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι το εξής: Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο σχεδιαστή να κινηθεί μέσα σε αυτό το πεδίο, και με δεδομένο ότι έχει να αντιμετωπίσει πολλά μεγάλα brands;
Νομίζω ότι η βασική συμβουλή είναι η εξής: Όταν ξεκινάς κάτι, να το ξεκινάς επειδή πραγματικά αυτό θες να κάνεις. Οι εταιρίες που δεν πετυχαίνουν είναι αυτές που λένε σήμερα «α, θα φτιάξω μερικά βραχιολάκια επειδή πουλάνε». Το δεύτερο tip είναι ότι πρέπει να έχεις μια καλή αισθητική. Το τρίτο είναι ότι πρέπει να έχεις φιλοσοφία: Να πεις δηλαδή ότι «εγω το φτιάχνω αυτό αλλά είναι organic» ή «είναι ανακυκλώσιμο» ή «είναι χειροποίητο».
Το τελευταίο και επίσης σημαντικό είναι να έχεις ανταγωνιστικές τιμές. Γιατί καλώς ή κακώς οι Έλληνες σχεδιαστές την πατάνε επειδή είναι ακριβοί. Όντως, το μεγάλο αρνητικό είναι ότι δεν έχουμε υφάσματα στην Ελλάδα-άρα πρέπει να τα πάρουν εισαγωγή (άρα αυξάνεται η τιμή). Από την άλλη, πολλές μικρές εταιρίες δεν ξέρουν να κάνουν κοστολόγηση. Βέβαια εδώ παίζει ρόλο και το είδος της εταιρίας. Αν μιλάμε π.χ για δερμάτινα είδη, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί μια χειροποίητη Ελληνική δερμάτινη τσάντα να συγκριθεί με μια τσάντα από τα Zara. Η πρώτη θα είναι πάντα πιο ακριβή. Ωστόσο, εταιρίες που έχουν πιο «εύκολα» προϊόντα, όπως για παράδειγμα ένα απλό τοπ, και σου λένε ότι δεν μπορούν να μειώσουν την τιμή, θεωρώ ότι είναι υπερβολή.
Κομμάτι των social media: Είστε πολύ ενεργή τόσο στο Instagram όσο και στο YouTube. Τι υλικό θα βρει social κανάλια σας και πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε σε αυτά σε επαγγελματική βάση;
Εγώ θέλω να έχω μια συνεργασία 360 μοιρών με τους Έλληνες σχεδιαστές. Σε αυτό βοηθούν τα social media. Μου δίνουν δηλαδή τα προϊόντα τους, εγω τα παρουσιάζω στα social κανάλια μου και μετά τους τα επιστρέφω. Αυτό βλέπω ότι έχει αποτέλεσμα γιατί έτσι τους γνωρίζει ο τελικός καταναλωτής.
Ουσιαστικά και τα social κανάλια που έχω είναι προέκταση του κεντρικού project, και έχουν την ίδια φιλοσοφία.
Στο προσωπικό προφίλ σας στο Instagram έχετε πάνω από 11 χιλ. followers. Πως μπορεί να ξεκινήσει κάποιος από το μηδέν και να φτάσει σε αυτούς τους αριθμούς ή ακόμα πιο πάνω; Που είναι σίγουρα ένα καλό πρώτο βήμα.
Είναι σημαντική η αισθητική του προφίλ σου. Το timeline που λέμε. Τα χρώματα που διαλέγεις και ο τρόπος που επεξεργάζεσαι τις φωτογραφίες. Παίζουν ρόλο οι φωτογραφίες που επιλέγεις να ανεβάσεις και το αν έχεις ένα συγκεκριμένο στιλ. Τι θες να δείξεις; Φαγητό; Μοδα; Tip ομορφιάς; Χρειάζεται εστίαση, αν θες να χτίσεις ένα επαγγελματικό προφίλ.
Επίσης, καλώς ή κακώς, παίζει ρόλο το πόσο… celebrities είναι οι φίλοι σου. Το να φανείς σε κάποια «διάσημα προφίλ» μπορεί να φέρει και σε εσένα αρκετούς νέους followers. Ειδικά αν αυτοί οι διάσημοι έχουν παρόμοιο κοινό με το δικό σου. Θεωρώ ότι όποιος ξεκινά ένα κανάλι στο YouTube ή ένα επαγγελματικό προφίλ στο Instagram, δεν χάνει τίποτα να στείλει ένα μήνυμα σε όποιους διάσημους ανθρώπους του αρέσουν. Μπορεί να του βγει σε καλό.
Θεωρείτε ότι στην Ελλάδα μπορεί να είναι το βασικό επάγγελμα κάποιου η ενασχόληση με το YouTube ή το Instagram;
Στην χώρα μας είναι λίγοι αυτοί που το έχουν καταφέρει, αλλά υπάρχουν. Και είναι πολύ ωραία προφίλ. Ξέρω προσωπικά τουλάχιστον 5 άτομα που το κάνουν. Και γενικότερα γνωρίζω περίπου 100 άτομα που δουλεύουν full-time στο YouTube ή στο Instagram. Αυτή είναι η βασική τους δουλειά, από εκεί έχουν έσοδα και πληρώνουν το ενοίκιο τους. Και είναι πολύ καλά τα χρήματα που βγάζουν. Αλλά βέβαια κάνουν φοβερή δουλειά, έχουν πάρει εξοπλισμούς και έχουν επενδύσει οι ίδιοι χρήματα πριν φτάσουν στο level που συζητάμε.
Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά. Το ότι κάνεις YouTube, δεν σημαίνει ότι είσαι χαλαρός στον καναπέ σου και βγάζεις βίντεο. Υπάρχουν άπειρες ώρες δουλειάς πίσω από το τελικό αποτέλεσμα που βλέπουν οι χρήστες.
Μετά από όλες αυτές τις επαγγελματικές δραστηριότητες που κάνετε, τελικά μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος;
Θα σας πω πολύ ειλικρινά: Την περίοδο της καραντίνας είχα όντως πολύ ελεύθερο χρόνο, και έκανα με μεγάλη χαρά τα βίντεο μου στο YouTube.
Όταν είμαι σε κανονικούς ρυθμούς και έχω την Εκθεση, το YouTube και το Instagram, o ελεύθερος χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος. Δεν μπορώ να πω δηλαδή ότι έχω κάποια στάνταρ απογεύματα ελεύθερα, γιατί πολλά απογεύματα δουλεύω.
Δεν υπάρχει το κλασικό ωράριο του «πάω το πρωί στο γραφείο, σχολάω στις 16:00 και να κλείνω όλα». Πολλές φορές κάθομαι στις 11 το βράδυ και απαντάω σε emails. Όταν είσαι επιχειρηματίας, δεν έχεις ωράριο. Και Σαββατοκύριακα θα δουλέψεις, και σε αργίες θα δουλέψεις, και όποτε χρειαστεί θα δουλέψεις. Όταν δε συνδυάζεις και YouTube και Instagram, το σκηνικό γίνεται… ακόμα πιο ζόρικο. Έχει τύχει να πάω για φαγητό Παρασκευή βράδυ, και να είμαι πάνω από το κινητό. Να μου λένε «ήρθε το φαγητό σου», και μετά η επόμενη κουβέντα που ακούω να είναι… «πρέπει να φύγουμε». Χωρίς να καταλάβω πότε πέρασε η ώρα.
Πλέον, βέβαια έχω αποφασίσει ότι κάθε εβδομάδα πρέπει να έχω δύο ημέρες κενές για ξεκούραση. Μπορεί να μην είναι το Σαββατοκύριακο. Αυτό προσπαθώ να το εφαρμόζω κάθε εβδομάδα, για να μην δουλεύω σερί.
