Για πολλά και διάφορα μίλησε στην Επιτροπή Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, ο Χάρης Καρώνης, ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της Viva Wallet. Ο ίδιος μίλησε για το πρόσφατο deal με την JP Morgan, περιγράφοντας τον εξονυχιστικό έλεγχο που έγινε από την απέναντι πλευρά μέχρι να υπάρξει η συμφωνία. Μία διαδικασία που κράτησε περίπου 10 μήνες.
«Αξίζει να σημειωθεί ότι εγώ και ο άλλος founder της εταιρίας, δεν πουλήσαμε ούτε μία μετοχή μας. Συνεχίζουμε να κρατάμε το 51,5% των μετοχών της εταιρίας» είπε. Σημειώνοντας μάλιστα ότι η JP Morgan δεν έχει κάποια δικαιώματα βέτο σε ότι αφορά τη διοίκηση της Viva Wallet.
Ο έμπειρος businessman, μιλώντας για την διαδρομή του συνολικά, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε ένα λάθος για το οποίο μετανιώνει: «Πιθανόν να μην άλλαζα πολλές από τις επιλογές μου ή από τις αποφάσεις μου. Σίγουρα όμως μια θα την άλλαζα: Δεν θα έπαιρνα τα χρήματα από την DECA, ήταν η πιο λανθασμένη ενέργεια που έκανα ποτέ και που μετάνιωσα αλλά ευτυχώς χωρίς να στοιχίσει στην εταιρεία και στους εργαζόμενους. Δεν θα ξανάπαιρνα λεφτά από ανθρώπους που ουσιαστικά δεν σέβονται ούτε τους εργαζόμενους, αλλά ούτε και τους ιδρυτές. Νομίζω ότι οι founders πρέπει να σηκώσουν το ανάστημά τους και ταυτόχρονα να είναι και αυτοί δίκαιοι στο προσωπικό τους, να μοιράζουν την αξία, να αποδίδουν τα εύσημα στους επενδυτές, καλή ώρα όπως ήταν η οικογένεια Λάτση σε εμάς, αλλά και να στηλιτεύουν τους επενδυτές, οι οποίοι προσθέτουν ρίσκο ή τους πιέζουν να κάνουν ενέργειες που πρακτικά δεν θα τις έκαναν μόνοι τους» ανέφερε ανάμεσα σε άλλα.
«Το βασικότερο πρόβλημα είναι η έλλειψη στελεχών. Δεν υπάρχουν fund managers. Φωτοτυπίες βγάζει στην Αμερική κάποιος και τον κάνουν fund manager στην Ελλάδα όταν έρχεται. Υπάρχει έλλειμμα. Υπάρχει έλλειμμα από σοβαρούς επενδυτές» συμπλήρωσε. Λέγοντας πάντως ότι σήμερα είμαστε σε καλύτερο σημείο σε σχέση με παλαιότερα.
Προτείνοντας τι θα μπορούσε να γίνει για να βοηθηθεί το οικοσύστημα των τεχνολογικών εταιρειών και να προσελκυθούν επενδυτές, ο κ. Χάρης Καρώνης, σημείωσε ότι ένα σημαντικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι η έλλειψη εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού, η λειτουργία της Δικαιοσύνης και των Ανεξάρτητων αρχών, το φορολογικό σύστημα.
Σημείωσε ότι τα κέντρα Έρευνας και Ανάπτυξης των τεχνολογικών κολοσσών στραγγίζουν την αγορά από το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό σε μια εποχή που υπάρχει έλλειμμα. Έφερε το παράδειγμα της Ρουμανίας, που συγκεντρώνοντας τους τεχνολογικούς κολοσσούς, στέρησε από την αγορά τη δυνατότητα να αναπτυχθεί το οικοσύστημα των start-ups.
Ειδικότερα, σημείωσε: «Οι κάθετες παρεμβάσεις είναι λανθασμένες, όπως αποδείχθηκε στη Ρουμανία. Μπορώ να σας δώσω παραδείγματα και από άλλες χώρες που έχουμε βρεθεί, που έχουμε γραφεία. Κάτι όμως που θεωρώ πολύ σημαντικό, είναι ο ρόλος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο κομμάτι της ανάπτυξης των εφαρμογών. Ξέρετε, οι μικρές επιχειρήσεις, αυτές οι μικρές που έχουν έως 15 άτομα, καταφέρνουν να καλύψουν αυτό το κενό και εκπαιδεύουν τα παιδιά που βγαίνουν από τη σχολή τους. Τα εκπαιδεύουν στις τεχνολογίες που έχει σήμερα η αγορά. Ναι, πρέπει να προσθέσουμε την αλγοριθμική σκέψη στην εκπαίδευσή μας γενικότερα. Πρέπει να φέρουμε τα πανεπιστήμια μας να ξέρουν ποια είναι τα εργαλεία που δουλεύουν οι μηχανικοί σήμερα στην αγορά, αλλά όσο και να το κάνουμε αυτό, αυτό θέλει χρόνο.
Πρέπει να επιδοτηθούν αυτές οι εταιρίες και όχι εμείς, όχι οι μεγάλοι. Εμείς θα πάρουμε το προσωπικό εκπαιδευμένο με ένα καλύτερο offer, μια καλύτερη τιμή. Κάποιος πρέπει να τον φέρει σε εκείνο το επίπεδο που εγώ να θέλω να τον πληρώσω. Στο κομμάτι του development θα δείτε να είναι τόσο μεγάλη ανάγκη όπου ο μισθός ενός architect θα φτάνει τις 80 με 100 χιλιάδες ευρώ και αν δεν έχει να πάρει μετοχές από την επιτυχία (stock option), δεν θα έρχεται. Επειδή εκεί υπάρχει τεράστιο κενό, οι μεγάλες εταιρίες είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε, αλλά θέλουμε εκπαιδευμένο προσωπικό. Ποιος μπορεί να εκπαιδεύσει το προσωπικό; Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που βρίσκονται από κάτω», σημείωσε χαρακτηριστικά.
«Οπότε αν κάποιος μηδένιζε τις εργοδοτικές εισφορές για εταιρίες μέχρι 10 άτομα προσωπικό γιατί ξέρετε, για να το κάνει on board κι όλας και να μάθει τα συστήματα, θα χρειαστεί έξι μήνες με ένα χρόνο για να το φέρει κάπου. Τι γίνεται σήμερα; Χάνει ένα χρόνο μία μικρή τέτοια επιχείρηση και στους έξι μήνες μέσα μετά από τον ένα χρόνο, αυτός φεύγει και πάει και ζητάει διπλά, τριπλά λεφτά σε μία άλλη εταιρεία η οποία μπορεί να του τα δώσει. Οπότε, νομοτελειακά η μικρομεσαία επιχείρηση στην πληροφορική εκπαιδεύει κόσμο εις βάρος της επιχειρηματικότητάς της με δυσανάλογο κόστος. Δηλαδή, ενώ κανονικά πρέπει να τον εκπαιδεύσεις να τον βάλεις στην αγορά με μικρότερο κόστος και αργότερα να εκμεταλλευτείς αυτό το resort που θα ξέρει τις υποδομές σου , τα συστήματά σου και τον τρόπο που εργάζεσαι για όσο τον δυνατόν μεγαλύτερο χρόνο και εκεί του δίνεις περισσότερα χρήματα, του δίνεις μέρος από το όνειρο, του δίνεις για να μπορέσει να συμμετέχει. Είναι συλλογικό αποτέλεσμα, δεν είναι κανένας μόνος του», τόνισε.
«Αντίστοιχα, αν μιλάμε για κάποιον μεγάλο, θα έπρεπε να δηλώνει περισσότερες εργοδοτικές εισφορές. Αν δηλαδή, η ποσόστωση των μηχανικών που έχεις με το υπόλοιπο προσωπικό είναι δυσανάλογο πληρώνεις και κάτι παραπάνω γιατί όλοι οι άλλοι στον εκπαίδευσαν αυτό τον υπάλληλο. Πρέπει να υποστηρίξουμε τη μικρομεσαία επιχείρηση, η οποία εκπαιδεύει το developper και καλύπτει το κενό μεταξύ των σχολών και τις ανάγκες της αγοράς» συμπλήρωσε.
