Ο Warren Buffett αισθάνεται πολύ καλύτερα σε σχέση με την περίοδο που “η οικονομία έπεφτε σε γκρεμό”, τον Μάρτιο του 2020. Παραδέχεται ότι θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ευτυχής εάν είχε χρησιμοποιήσει αυτή την ευκαιρία για να επενδύσει μέρος των περίπου 145 δισεκατομμυρίων δολαρίων μετρητών τα οποία είχε συγκεντρώσει η Berkshire Hathaway.
Αποεπένδυση
Η Berkshire αποκάλυψε ότι συνέχισε να πωλεί μετοχές και το περασμένο τρίμηνο, ανεβάζοντας τη συνολική καθαρή αξία των μετοχών που έχει αφαιρεσει από το χαρτοφυλάκιό της από την αρχή της πανδημίας της Covid-19 σε περισσότερα από 12 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο δείκτης S&P 500 απέδωσε περίπου 26% σε αυτό το χρονικό διάστημα – ποσοστό διπλάσιο από εκείνο της απόδοσης των μετοχών της Berkshire. Και καθώς η μετοχή της Apple κέρδισε 80% και η τελευταία έγινε εταιρεία με κεφαλαιοποίηση ύψους 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, η Berkshire πούλησε μερικές από τις μετοχές της σε αυτήν. Αυτό ήταν λάθος, είπε ο Buffett, σχόλιο το οποίο ο εδώ και δεκαετίες συνεταίρος και συνεργάτης του, Charlie Munger, επιδοκίμασε ηχηρά (εν μέρει αστειευόμενος): “Ναι!”. Οι δυο τους ισχυρίζονται ότι δεν έχουν τσακωθεί ποτέ στα 60 και πλέον χρόνια κατά τα οποία συνεργάζονται, ωστόσο εκείνη τη στιγμή ο χαριτωμένος ισχυρισμός τους φάνηκε να χάνει κάπως σε αληθοφάνεια.
“Κοιτάζοντας πίσω, σίγουρα θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τα πράγματα καλύτερα”, είπε ο Buffett, καθώς πολλοί επιχειρηματικοί κλάδοι ανέκαμψαν από την κρίση εκπληκτικά γρήγορα.
Όπως σημειώνει το Bloomberg, αυτό οφείλεται στις εξαιρετικά έκτακτου και πρωτοφανούς χαρακτήρα πρακτικές της Federal Reserve από την αρχή της κρίσης, τις οποίες ο Buffett επαίνεσε και στις επιταγές ανακούφισης που έλαβαν σχεδόν όλοι οι Αμερικανοί, είπε ο μεγαλοεπενδυτής στους συμμετέχοντες στην ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων της εταιρείας του, η οποία διεξήχθη μέσω τηλεδιάσκεψης το Σάββατο.
Το να επενδύει κανείς “δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται”, πρόσθεσε, σε δυο λόγια προειδοποίησης προς τη νέα γενιά επενδυτών, η οποία χρησιμοποιεί εφαρμογές που δεν απαιτούν προμήθεια και ενθαρρύνουν μια εμπειρία συναλλαγών που προσιδιάζει σε παιχνίδι στο καζίνο, όπως η Robinhood. Ο Buffett, ο οποίος στα 90 του χρόνια εξακολουθεί να είναι ένας άοκνος αναγνώστης των ετήσιων εκθέσεων αποτελεσμάτων των εταιρειών, ανυπομονεί να διαβάσει τα στοιχεία της Robinhood Markets όταν εκείνη υποβάλει αίτηση για είσοδο στο χρηματιστήριο.
“Ζωηρός”
Αν και ορατά γερασμένος, ο Buffett ήταν πολύ πιο “ζωηρός” φέτος, εν μέρει επειδή επανενώθηκε στη “σκηνή” με τον Munger, 97 ετών, ο οποίος δεν συμμετείχε στην τηλεδιάσκεψη του περασμένου έτους λόγω των κινδύνων των ταξιδίων εν μέσω Covid. Μαζί τους ήταν τα δύο στελέχη που φέρονται ως οι επόμενοι “Warren and Charlie”: ο Greg Abel και ο Ajit Jain. Η παρουσία τους φάνηκε ως τα προεόρτια της επίσημης ανακοίνωσης μιας κληρονομικής διαδοχής, την οποία οι μέτοχοι από καιρό φοβούνται, αλλά και αναμένουν. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Ο Buffett μπορεί να μην είναι ακόμη έτοιμος να παραιτηθεί, ωστόσο ο δισεκατομμυριούχος επίσης δεν είναι έτοιμος να επιστρέψει στο παιχνίδι των deals – οι SPAC (Εταιρείες Εξαγορών Ειδικού Σκοπού) το έχουν καταστρέψει για εκείνον. Αυτές οι αμφιλεγόμενες επενδυτικές “μηχανές”, που καθοδηγούνται από την εντολή να προχωρούν σε βιαστικές εξαγορές, θα μπορούσαν εύκολα να προσφέρουν περισσότερα από έναν Buffett που αναζητεί ευκαιρίες. “Είναι δολοφόνοι”, είπε. “Όταν ο ανταγωνισμός παίζει με τα χρήματα άλλων ανθρώπων, νομοτελειακά θα μας νικά. Αυτό είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι”.
“Godawful” είναι το επίθετο που χρησιμοποιεί ο Munger για τις SPAC, αν και αυτό μάλλον αποτελεί ένα βήμα μπροστά από τις αρχές του έτους, όταν τις αποκαλούσε “σκ..ά”. Άλλες εκφράσεις που χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της συνέλευσης ήταν “βαρύτατα λάθος”, “ανήθικο” και “αηδιαστικό” – είτε αυτά αφορούσαν τις SPAC, είτε την Robinhood ή το Bitcoin. Αυτό που είναι περίεργο είναι ότι όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, την ποικιλομορφία εντός των εταιρειών και τη μονοπωλιακή δύναμη των Big Tech, η στάση του Buffett και του Munger είναι ότι σχεδόν δεν βλέπουν πού είναι το μεγάλο ζήτημα.
Είναι αυτό που κάνει τους εκπροσώπους παλαιότερων γενεών να φαίνονται εκτός επαφής με τα θέματα που είναι σημαντικά για τους millenials και τη σημερινή νεολαία – κάτι που μπορεί να έχει μεγαλύτερες συνέπειες από το να ευνοεί κανείς απλώς τις μετοχές αξίας έναντι των μετοχών ανάπτυξης.
