αρχικηΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΤελικά, είχε δίκιο ο Mr Chipita για τις «υπερεκτιμημένες startups»; | Του Γιάννη Μπελεγρίνη

Τελικά, είχε δίκιο ο Mr Chipita για τις «υπερεκτιμημένες startups»; | Του Γιάννη Μπελεγρίνη

«Οι startups πιστεύω ότι έχουν υπερεκτιμηθεί. Μία χώρα δεν μπορεί να ζήσει μόνο από startups», είπε ανάμεσα σε άλλα ο ιδιοκτήτης της Chipita, Σπύρος Θεοδωρόπουλος. Είναι αλήθεια ότι μια χώρα δεν μπορεί να ζήσει μόνο με startups. Όπως δεν μπορεί να ζήσει μόνο με μανάβικα, μόνο με μαγαζιά ρούχων, μόνο με εταιρίες που φτιάχνουν σνακ, μόνο με υδραυλικούς, μόνο με δασκάλους ή μόνο με καφετέριες.

Ας δούμε όμως και τα υπόλοιπα λόγια του γνωστού επιχειρηματία, στην πρόσφατη εκδήλωση του ΣΕΒ: «Σήμερα όλα τα νέα παιδιά θέλουν να βρουν μία τεχνολογική καινοτομία η οποία θα πετύχει πολύ γρήγορα, σε τρία τέσσερα χρόνια να βρεθεί κάποιος πολύ μεγάλος να τους “σκάσει χοντρά λεφτά” για να τους εξαγοράσει, να έχουν την πρώτη τους επιτυχία και μετά να συνεχίσουν στο επόμενο βήμα τους. Δεν γίνεται όμως έτσι, ίσως να γίνεται σε κάποιος λίγους όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε όλοι από αυτό, ούτε όλοι μπορούμε να ονειρευόμαστε αυτό. Πρέπει να παράγουμε, πρέπει να κοιτάξουμε να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας και τους υπόλοιπους τομείς. Η οικονομία έχει παρά πολλούς κλάδους που υπάρχουν ευκαιρίες».

Είναι αλήθεια, ότι ευκαιρίες υπάρχουν παντού. Σε όλους τους κλάδους. Εδώ όμως υπάρχει ένα ερώτημα καταρχήν: Ποιος μπορεί να ορίσει το που ακριβώς θα κινηθούν οι νέοι επαγγελματικά; Αν, δηλαδή, κάθε χρόνο από μια σχολή βγαίνουν π.χ. 300 σπουδαστές δημοσιογραφίας, και οι 280 από αυτούς στην συνέχεια δεν βρίσκουν την δουλειά που ονειρεύονται, θα μπορούσα εγώ ή κάποιος άλλος δημοσιογράφος να βγει και να τους πει: «Λοιπόν, σταματήστε να ονειρεύεστε να γίνετε δημοσιογράφοι. Ξεκινήστε να μαθαίνετε κώδικα και μάρκετινγκ».

Ο κάθε ένας μπορεί να επιλέξει το επαγγελματικό μονοπάτι που θέλει. Και να επιμείνει εκεί μέχρι τέλους. Ακόμα κι αν περάσει από πολλά «κύματα». Ακόμα και αν τελικά αποτύχει.

Είναι βέβαια καλό, να γνωρίζει κάποια βασικά δεδομένα που αφορούν το μονοπάτι που θα ακολουθήσει. Οι startups είναι για κάποιους λίγους, είπε ο κ. Θεοδωρόπουλος. Δεν ξέρω αν είναι για λίγους γενικά, αλλά είναι όντως λίγοι αυτοί που πετυχαίνουν. Περίπου 8 στις 10 startups σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτυγχάνουν. Ναι, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το γνωρίζει όποιος αποφασίσει να ξεκινήσει την δική του καινοτόμο επιχείρηση.

Πάμε και στην άλλη φράση του Mr Chipita, προσπαθώντας να την «αποκρυπτογραφήσουμε» με απλό τρόπο: «Σήμερα όλα τα νέα παιδιά θέλουν να βρουν μία τεχνολογική καινοτομία η οποία θα πετύχει πολύ γρήγορα, σε τρία τέσσερα χρόνια να βρεθεί κάποιος πολύ μεγάλος να τους “σκάσει χοντρά λεφτά” για να τους εξαγοράσει, να έχουν την πρώτη τους επιτυχία και μετά να συνεχίσουν στο επόμενο βήμα τους».

Από τα όσα έχω δει τα τελευταία χρόνια, ασχολούμενος δημοσιογραφικά με το πεδίο των startups, θα πρέπει να πω ότι αυτή η διαπίστωση είναι, δυστυχώς, σωστή. Οι περισσότεροι νέοι ιδρυτές, ξεκινούν το project τους έχοντας στο μυαλό τους όχι το πως θα φτιάξουν ένα καλό προϊόν, έτσι ώστε να λύσουν ένα πρόβλημα στις ζωές των ανθρώπων, αλλά έχοντας –κυρίως- στο μυαλό τους το πως θα βρουν έναν επενδυτή που θα τους τα «σκάσει χοντρά». Από την Day 1, αυτό είναι το βασικό πράγμα που σκέφτονται οι περισσότεροι.

Σε αυτό βέβαια, παίζει ρόλο και η γενικότερη συμπεριφορά των διάφορων επενδυτών. Οι οποίοι προβάλλονται ως «φίλοι» των νέων επιχειρηματιών. Προβάλλονται ως αυτοί που θα έρθουν… πάνω στο άσπρο άλογο, θα πάρουν από το χέρι τους 25χρονους ιδρυτές και θα τους οδηγήσουν στην απόλυτη επιτυχία. Και μετά θα κάθονται όλοι μαζί σαν μια χαρούμενη παρέα. Οι επενδυτές κάνουν τη δουλειά τους φυσικά, και για αυτό κινούνται έτσι.

Αυτό που δεν προβάλλεται καθόλου –εδώ έχουν ευθύνη και τα media- είναι ότι στην πραγματικότητα μιλάμε για σκληρό business. Όταν σου δίνει κάτι ένας επενδυτής, στην συνέχεια… κάτι του χρωστάς, όπως έχουν πει αρκετοί πετυχημένοι επιχειρηματίες. Επίσης, θα πρέπει να πούμε ότι το να σου δώσει χρήματα ένας επενδυτής, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το project σου θα εκτοξευτεί. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις με startups, που όταν «εισχώρησαν» στο εσωτερικό τους διάφοροι επενδυτές, τελικά έφτασαν στην πλήρη αποτυχία.

Σκέψου και κάτι ακόμα: Όταν σου ανήκει το 100% του project σου, έχεις την ελευθερία να κινηθείς όπως θέλεις, με σωστές ή λάθος επιλογές. Όμως επιλογές που είναι δικές σου. Τι θα έλεγες αν ξαφνικά βρισκόταν δίπλα σου ένα άτομο και σου έλεγε: «Λοιπόν, μέχρι τώρα παρήγαγες ποτήρια, από σήμερα θα παράγεις κουτάλια».

Ναι, γιατί αυτός που θα βάλει χρήματα στην επιχείρηση σου, θα έχει πλέον λόγο στις αποφάσεις που λαμβάνονται. Και οι αποφάσεις μπορεί τελικά να μην σου αρέσουν.

Αρκετά περίπλοκη η κατάσταση. Σίγουρα κάποια από τα δεδομένα σε όλη αυτή την ιστορία, είναι υποκειμενικά. Έχει να κάνει με την οπτική που βλέπεις τα πράγματα. Δεν υπάρχει απαραίτητα «σωστό» και «λάθος». Η ταπεινή μου γνώμη: Αξίζει οι νέοι να ασχοληθούν με τις startups, αν το θέλουν. Ακόμα κι αν 8 στις 10 αποτυγχάνουν. Πρέπει να βάλεις στόχο να είσαι μέσα στους 2 που θα πετύχουν κάτι σπουδαίο. Ίσως να είσαι τελικά κάποιος από αυτούς που θα «αλλάξουν τον κόσμο», σε κάποιο πεδίο. Και ο κόσμος, εν έτει 2018, δεν αλλάζει με εταιρίες που φτιάχνουν κρουασάν.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

4 × 2 =