Ο Richard Branson δεν είναι ο πιο συμβατικός δισεκατομμυριούχος που θα συναντήσεις. Ξεκίνησε από το μηδέν και έχτισε τον κολοσσό που λέγεται Virgin. Και το έκανε με τον δικό του τρόπο- πάντα έκανε τα πράγματα με τον δικό του τρόπο. Σε άρθρο του στους New York Times, παραθέτει την εναλλακτική τακτική που ακολούθησε αυτός και η ομάδα του.
«Όταν ξεκινήσαμε τη Virgin Atlantic το 1984, είχαμε εξαιρετικούς ανθρώπους και πολλές καλές ιδέες για το πώς θα κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά. Δυστυχώς, δεν είχαμε τα κεφάλαια. Σε σύγκριση με τους κολοσσιαίους παίκτες της εποχής –TWA, Pan-Am και British Airways– είχαμε μικροσκοπικό στόλο, εάν ένα αεροσκάφος χαρακτηρίζεται στόλος, και απειροελάχιστο διαφημιστικό μπάτζετ» σημειώνει.
Και συνεχίζει: «Δεν μπορούσαμε να κάνουμε και πολλά όσον αφορά το ένα αεροσκάφος – το οποίο είχε μισθωθεί από έναν γενναιόδωρο άνθρωπο της Boeing. Έπρεπε, όμως, να αξιοποιήσουμε στο έπακρο το πενιχρό μας κεφάλαιο για μάρκετινγκ». Και πως τα κατάφεραν; Βγαίνοντας έξω από την πεπατιμένη και κάνοντας έντονο χιούμορ.
«Ξεκινήσαμε μερικές διασκεδαστικές, αρκετά άμεσες και συνήθως εξαιρετικά επίκαιρες, διαφημίσεις. Τέτοιες “άμεσες” διαφημίσεις ήταν παντελώς άγνωστες στον ανιαρό κόσμο των αεροπορικών εταιρειών, επομένως η προσέγγισή μας σύντομα κέρδισε φήμη, κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και, πάνω απ’ όλα, προβολή. Η χιουμοριστική μας διάθεση και σύντομα η ίδια η Virgin Atlantic έγιναν συνώνυμο μιας τολμηρής και ανερχόμενης προσωπικότητας και, κυρίως, μιας νέας, διαφορετικής προσέγγισης στην εμπορική αεροπλοΐα», τονίζει ο γνωστός επιχειρηματίας.
«Οι ομάδες μας μάρκετινγκ σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη συχνά αξιοποιούσαν άμεσα την επικαιρότητα και, εντός 24 ωρών, έτρεχαν επίκαιρες διαφημίσεις. Όταν ο στρατηγός Manuel Noriega, πρώην δικτάτορας του Παναμά, εκδόθηκε στο Μαϊάμι προκειμένου να δικαστεί, “τρέξαμε” μια διαφήμιση με τη φωτογραφία του και τη λεζάντα “Μόνο ένα άτομο έχει ταξιδέψει φθηνότερα προς Μαϊάμι χωρίς τη Virgin Atlantic”. Μερικές φορές οι διαφημίσεις μας κινούνταν στα όρια, ειδικά όταν αφορούσαν αγαπημένους μας αντιπάλους, όπως την British Airways. Οι διαφημίσεις, όμως, προσέδωσαν στην εταιρεία μια ξεχωριστή προσωπικότητα, γεγονός που αποτέλεσε το “κλειδί” για την επιτυχία και την περαιτέρω ανάπτυξή της» εξηγεί.
Όμως όλο αυτό το κλίμα, είχε περάσει και στο εσωτερικό της εταιρίας. «Και στο προσωπικό μας άρεσε το χιούμορ και αυτή η αίσθηση διασκέδασης. Αισθάνονταν υπερήφανοι που συνεργάζονταν με μια εταιρεία που έκανε τον κόσμο να γελά και θεωρούσαν ότι διαθέτει καλό εργασιακό περιβάλλον. Φροντίσαμε το ίδιο πνεύμα να διέπει όλες τις δράσεις μας και να μην περιοριστεί μόνο στις διαφημίσεις. Ήταν κρίσιμο να δημιουργήσουμε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα τόσο για τα πληρώματα όσο και για τους επιβάτες, στα 30.000 πόδια ύψος», εξηγεί.
Ο ίδιος ο Branson μπήκε σε αυτό το παιχνίδι: «Με τα χρόνια, έχω εμφανιστεί με μεταμφιέσεις προκειμένου να διασκεδάσω το προσωπικό, τους συνεργάτες και τον Τύπο. Έχω πηδήξει από ουρανοξύστες, έχω κρεμαστεί από γέφυρες, έχω οδηγήσει τανκ στην Times Square και έχω βυθίσει το σκάφος μου (συνήθως ακούσια) σε ωκεανούς – όλα με στόχο την προσέλκυση της προσοχής των άλλων και την ενίσχυση της διάθεσης για διασκέδαση».
Και καταλήγει με ένα συμπέρασμα που ίσως πρέπει να κρατήσεις: «Προσπαθήστε να αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας και την επιχείρησή σας με λιγότερη σοβαρότητα. Μπορεί να εκπλαγείτε από το γεγονός ότι πολλοί άλλοι θα σας αντιμετωπίζουν πλέον πιο σοβαρά».
