Μερικοί από τους πιο έξυπνους ανθρώπους τυχαίνει να έχουν ανασφάλειες και να υποφέρουν από ψυχολογικά συμπλέγματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν θα ήταν πιο λογικό, αν όλοι οι εξαιρετικά έξυπνοι άνθρωποι είχαν αυτοπεποίθηση και ήταν σίγουροι για την επιτυχία;
Ναι, θα ήταν, αλλά στην πραγματικότητα, η υψηλότερη ευφυΐα συχνά συμβαδίζει με ζητήματα αυτοεκτίμησης. Ας εξερευνήσουμε μερικούς λόγους για τους οποίους πολλοί έξυπνοι άνθρωποι δεν έχουν αυτοπεποίθηση.
1. Υπεραναλύουν
Ένα υψηλό επίπεδο ευφυίας δεν έχει μόνο θετικά. Υπάρχουν και μειονεκτήματα. Μία από τις πιο ενοχλητικές παρενέργειες της ευφυΐας άνω του μέσου όρου είναι η υπερβολική ανάλυση.
Ένα έξυπνο άτομο τείνει να παρατηρεί και να αναλύει τα πάντα, ακόμα και όταν δεν χρειάζεται. Αυτή η συνήθεια συχνά τους αφήνει να συλλογίζονται για υποθετικά προβλήματα και να ανησυχούν για πράγματα που δεν έχουν συμβεί ακόμη. Και φυσικά υπεραναλύουν και τον εαυτό τους. Η τάση αυτή μπορεί να γίνει πηγή της ανασφάλειας και να δημιουργήσει έλλειψη αυτοπεποίθησης. Αναρωτιούνται συνεχώς:
«Κι αν αποτύχω; Κι αν δεν είμαι αρκετά καλός για αυτό;»
Μπορούν να σκεφτούν 100 πιθανούς λόγους για τους οποίους θα μπορούσαν να αποτύχουν, και αυτό μπορεί να είναι αντιπαραγωγικό. Μερικές φορές χρειάζεται απλώς να χαλαρώσεις και να κάνεις τη δουλειά σου χωρίς πολλές αναλύσεις.
2. Πολύ υψηλές προσδοκίες
Τα χαρισματικά παιδιά έχουν συχνά πολύ υψηλές προσδοκίες από πολύ μικρή ηλικία. Μπορεί να προέρχονται από μια οικογένεια όπου όλα τα μέλη έχουν δείκτη νοημοσύνης πάνω από το μέσο όρο ή απλώς ωθούνται από τους γονείς τους προς το ένα επίτευγμα μετά το άλλο.
Αυτή η πίεση από γονείς και δασκάλους είναι που κάνει ένα ταλαντούχο παιδί να εργάζεται σκληρά για να ανταποκριθεί σε αυτά τα υψηλά standards που του έχουν τεθεί. Μετά από χρόνια, αρχίζουν να νιώθουν πως ό,τι κι αν κάνουν, δεν είναι ποτέ αρκετά καλό.
Δεν προορίζονται όλα τα έξυπνα παιδιά να γίνουν CEO και καθηγητές πανεπιστημίου αργότερα στη ζωή τους. Μερικοί έξυπνοι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι κάνοντας συνηθισμένες δουλειές χωρίς να αναγκάζονται να πετύχουν μεγάλα επιτεύγματα.
Όμως οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες από την παιδική τους ηλικία τους στοιχειώνουν για μια ζωή.
3. Αυτοκριτική
Η αυτοκριτική μπορεί να προκύψει από τα δύο πρώτα χαρακτηριστικά. Ένας εξαιρετικά έξυπνος τύπος που υπερναλαύει τα πάντα και έχει μη ρεαλιστικές προσδοκίες, γίνεται υπερβολικά αυτοκριτικός.
Μοιάζει σαν να παρατηρούν τα ελαττώματα και τα λάθη τους στο μικροσκόπιο και να βρίσκουν ελαττώματα εκεί που δεν υπάρχουν. Σκέφτονται υπερβολικά τις πιο μικρές αποτυχίες τους και «χτυπιούνται» για μέρες.
Δεδομένου ότι οι άνθρωποι με υψηλή ευφυΐα έχουν μεγαλύτερη αυτογνωσία, εστιάζουν επίσης υπερβολικά στις ατέλειες και τα ελαττώματα τους. Όλη αυτή η σκληρή αυτοκριτική διαστρεβλώνει την αντίληψή τους για τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να φαίνονται χειρότεροι από ό,τι είναι. Ως αποτέλεσμα, δημιουργείται ανασφάλεια.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι άνθρωποι με χαμηλότερη νοημοσύνη συχνά θεωρούν τους εαυτούς τους… πιο έξυπνους και ικανότερους από ό,τι είναι.
4. Καλωδιωμένοι… στην αμφιβολία
Ένας πραγματικά έξυπνος άνθρωπος δεν είναι ποτέ 100% σίγουρος για τίποτα – είτε πρόκειται για πολιτική, είτε για θρησκεία, είτε για τον εαυτό του. Η κριτική σκέψη και η ικανότητα να βλέπεις μια κατάσταση από διαφορετικές οπτικές γωνίες είναι από τους πιο σημαντικούς δείκτες διανόησης.
Τα περισσότερα πράγματα στον κόσμο είναι πολύπλευρα. Τίποτα δεν είναι άσπρο- μαύρο και υπάρχουν πολλές οπτικές.
Γι’ αυτό οι έξυπνοι αθνρωποι δεν είναι ποτέ πραγματικά σίγουροι για τίποτα, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού τους. Ένα άτομο με νοημοσύνη άνω του μέσου όρου είναι καλωδιωμένο… στις αμφιβολίες, και αυτό τον οδηγεί συχνά να είναι αναποφάσιστος και ανασφαλής.
Πριν πάρουν μια απόφαση ή καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα, κάνουν πάντα στον εαυτό τους ερωτήσεις όπως: «Είναι πράγματι έτσι;» «Τι θα γινόταν αν…». Μερικές φορές μπερδεύονται τόσο πολύ που αποφασίζουν να μην ενεργήσουν καθόλου.
5. Δεν ταιριάζουν με τη μάζα
Όσο πιο έξυπνος είστε, τόσο πιο δύσκολο είναι να ταιριάξετε με τη μάζα. Ένα διανοούμενο άτομο μπορεί να δυσκολεύεται να βρει φίλους με παρόμοιο μυαλό και ενδιαφέροντα.
Συνήθως, τα χαρισματικά άτομα είναι δημιουργικά και σκέφτονται ”έξω από το κουτί”. Για αυτόν τον λόγο, δεν αναμιγνύονται με το πλήθος και δεν έχουν πολλά κοινά με τους γύρω τους. Ως παιδιά και έφηβοι, μπορεί να αντιμετωπίσουν την απόρριψη, η οποία ανοίγει το δρόμο για χαμηλή αυτοεκτίμηση και σύμπλεγμα κατωτερότητας.
