Όλοι έχουμε πάει σε κοινωνικές συγκεντρώσεις όπου κάποιος… μονοπωλεί τη συζήτηση. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την τάση να μιλούν ασταμάτητα. Αυτό δεν είναι πάντα τόσο κακό, αλλά αν ο άλλος δεν βάζει ένα φρένο, οι συναθροίσεις μπορούν να γίνουν δυσάρεστες.
Οι λόγοι για αυτό το ‘over-talking’ μπορεί να είναι κυρίως εγγενείς. Μερικοί άνθρωποι είναι εκ φύσεως ομιλητικοί, αφοσιωμένοι στον εαυτό τους ή αγνοούν την ανισορροπία μεταξύ ομιλίας και ακρόασης.
Εδώ έρχεται το ερώτημα: Τι μπορείς να κάνεις αν βρεθείς σε μια τέτοια συζήτηση, όπου ο άλλος μιλά πολύ; Εδώ είναι 5 τρόποι για να το διαχειριστείς και να φέρεις μια ισορροπία.
Αναδιάρθρωση του Κοινωνικού Περιβάλλοντος
Η δομή μιας ομάδας μπορεί να επηρεάσει έντονα τη συμμετοχή. Ομάδες άνω των έξι ατόμων συχνά δεν επιτρέπουν σε ορισμένα άτομα να συμμετέχουν ενεργά — τουλάχιστον όχι για πολύ. Το να χωρίσετε μια μεγαλύτερη ομάδα σε πολλές μικρότερες συνομιλίες των δύο, τριών και τεσσάρων, λειτουργεί καλύτερα. Μπορούμε να επανατοποθετήσουμε τον εαυτό μας και να ξεκινήσουμε τη δική μας συνομιλία με ένα μικρότερο υποσύνολο ανθρώπων, κατά προτίμηση απέναντι σε ανθρώπους, αντί να καθόμαστε δίπλα-δίπλα. Δεν υπάρχει καμία υποχρέωση να μείνετε σε μια μεγάλη ομάδα. Οι κοινωνικές συγκεντρώσεις δεν είναι meetings ή μαθήματα. Μπορούμε ευγενικά να φύγουμε από τη μεγαλύτερη ομάδα και να κάνουμε ένα διάλειμμα αν χρειαστεί.
Μείνε στο θέμα
Είναι σημαντικό να παραμένεις στο θέμα, σε μία συζήτηση. Και με ακόμα μεγαλύτερη στόχευση αν χρειάζεται. Για παράδειγμα, σε μία μάζωξη μπορεί το θέμα να είναι τα ταξίδια. Που σίγουρα περιλαμβάνει την αφήγηση των δικών μας εμπειριών, αλλά αυτές οι αφηγήσεις μπορεί να είναι σύντομες και να ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα της ομάδας. Αν κάποιος πει, «Μόλις επέστρεψα από το Λονδίνο», μια φυσική αντίδραση είναι να κάνεις ερωτήσεις σχετικά με το ταξίδι. Όσοι μιλούν πολύ, ωστόσο, θα μπορούσαν να αδράξουν την ευκαιρία για να περιγράψουν… τα δικά τους ταξίδια στο Λονδίνο — εκτενώς. Θέλουν να μιλήσουν για τον εαυτό τους. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι καλύτερο να περιμένετε για μια παύση και να επιστρέψετε στο άτομο που έκανε πρώτος την ανακοίνωση για το Λονδίνο.
Αλλαγή εστίασης
Πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σα να έχουν υψηλότερη θέση από τους άλλους στην ομάδα—λόγω μεγαλύτερης εξειδίκευσης ή πιο μοναδικών χαρακτηριστικών εμπειριών γενικά. Φυσικά, όταν οι άνθρωποι μιλούν για τον εαυτό τους, είναι στην πραγματικότητα ειδικοί. Για το λόγο αυτό, κρατούν την εστίαση στις δραστηριότητές τους, διατηρώντας έτσι την τεχνογνωσία τους. Αυτό μπορεί να αλλάξει με την κατάλληλη εναλλαγή θεμάτων ή τονίζοντας την πολυπλοκότητα της ζωής μας.
Άσε χώρο, όταν χρειάζεται
Οι λόγοι της ομιλητικότητας μπορεί να είναι πρακτικοί και λογικοί. Οι άνθρωποι που περνούν τις μέρες τους μπροστά σε μια οθόνη ή με μικρά παιδιά θα λαχταρούν τους ενήλικες ακροατές. Σε αυτή την περίπτωση, είναι χρήσιμο να αφήσετε το άτομο να αποσυμπιεστεί και να προσαρμοστεί στο κοινωνικό περιβάλλον των ενηλίκων. Αφού ακούσουμε για λίγο, μπορεί να θέλουμε να σχολιάσουμε με συμπάθεια για το άγχος της ημέρας τους και στη συνέχεια να εισάγουμε νέα θέματα.
Βάλε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια
Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν αίσθηση του χρόνου. Μπορεί να αρχίσουν να μιλάνε και… να μην τελειώνουν ποτέ. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι χρήσιμο να βάλεις συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια σε μια συζήτηση ή ένα video call για παράδειγμα. Πριν καν ξεκινήσει. Μπορείς να πεις ότι έχεις μια άλλη δουλειά να κάνεις στην συνέχεια. Άρα λοιπόν η άλλη πλευρά θα είναι πιο σύντομη σε αυτά που θέλει να πει και θα γνωρίζει πότε ακριβώς πρέπει να σταματήσει η συνομιλία.
