Σε ένα βίντεο από τα ’80s ο Steve Jobs παραθέτει μια ιστορία. Η οποία μπορεί να φανεί και σε εσένα χρήσιμη, αν θες να κάνεις προσλήψεις.
Όταν η Apple ήταν στα πρώτα της βήματα, o Jobs προσέλαβε δύο «επαγγελματίες» διευθυντές, οι οποίοι προέρχονταν από έξω από την εταιρία. Λίγο αργότερα, τους απέλυσε.
«Δεν λειτούργησε καθόλου. Ήξεραν πως να μανατζάρουν, αλλά δεν ήξεραν τίποτα άλλο», λέει ο νεαρός Steve Jobs, σε ένα βίντεο που κάνει τον γύρο του YouTube.
Μετά από την πρώτη «κρυάδα», ο Jobs ξεκίνησε να αναζητά ένα διαφορετικό στοιχείο, όταν ήθελε να κάνει προσλήψεις. Δεν είχε σχέση ούτε με το βιογραφικό, ούτε με την προϋπηρεσία. Ήταν το πάθος. «Θέλαμε ανθρώπους που να είναι σπουδαίοι σε αυτό που κάνουν, αλλά που δεν θα ήταν απαραίτητα οι πιο έμπειροι επαγγελματίες», εξηγεί ο ιδρυτής της Apple.
Ο Steve Jobs έψαχνε ανθρώπους που είχαν πάθος για την τεχνολογία και την καινοτομία. Που ήταν «περίεργοι» και θέλανε να μάθουν όλο και περισσότερα νέα πράγματα. Το εντυπωσιακό βιογραφικό δεν είχε σημασία. Ο Jobs ήθελε παθιασμένους «problem solvers».
Τότε, για να αντικαταστήσεις του διευθυντές που απέλυσε, ο ίδιος έβαλε σε διευθυντική θέση την Debi Coleman, ο οποίος ήταν μια 32χρονη που εργαζόταν σε άλλο τμήμα της εταιρίας, και είχε πτυχίο αγγλικής λογοτεχνίας. Το «πείραμα» πέτυχε! Η Coleman, αφού εργάστηκε ως επικεφαλής παραγωγής της εταιρείας, στην συνέχεια έγινε CFO της Apple, σε ηλικία μόλις 35 ετών.
Ο Jobs πίστευε επίσης, ότι οι έξυπνοι εργαζόμενοι δεν πρέπει να μανατζάρονται από άλλους. Αν είναι παθιασμένοι και έχουν κίνητρα, μπορούν να διαχειριστούν μόνοι τον εαυτό τους. Αρκεί να έχουν κατανοήσει το όραμα της εταιρίας. Εκεί μπαίνει στο παιχνίδι η ηγεσία. Αντί να καθοδηγεί τους υπαλλήλους, πρέπει να έχει ως στόχο να διαμορφώσει αυτό το κοινό όραμα. Έτσι ώστε όλοι να εργάζονται έχοντας τον ίδιο μεγάλο στόχο
