Ένας μύθο του Αισώπου, μας δείχνει το πως πρέπει να επιλέγουμε φίλους και συνεργάτες. Και πως να ξεχωρίζουμε από την αρχή, ποιους πρέπει να εμπιστευόμαστε. Ας δούμε όμως τι λέει ο μύθος, με τα αγριοκάτσικα και τον βοσκό:
Ένας βοσκός που είχε βγάλει τις κατσίκες του για βοσκή, είδε πως είχαν ανακατευτεί με κάτι αγριοκάτσικα. Όταν λοιπόν έπεσε η νύχτα, οδήγησε όλα τα ζώα στην φάρμα του. Την επόμενη ημέρα είχε κακό καιρό, και έτσι δεν έβγαλε το κοπάδι έξω όπως συνήθιζε. Αλλά το τάισε μέσα.
Στις δικές του κατσίκες έδινε μόνο όση τροφή χρειάζονταν για να μην πεινάσουν. Ενώ στις ξένες αποφάσισε να δώσει περισσότερη τροφή για να τις κρατήσει κοντά του. Όταν ο καιρός καλυτέρεψε, έβγαλε το κοπάδι έξω. Αλλά οι άγριες κατσίκες έφυγαν προς το βουνό.
Ο βοσκός της κατηγόρησε για αχαριστία. Αφού οι άγριες κατσίκες τον εγκατέλειψαν, παρόλο που εκείνος τις περιποιήθηκε καλύτερα από τις παλιές κατσίκες του. Τότε τα αγριοκάτσικα γύρισαν πίσω και του είπαν: «Μα για αυτό ακριβώς δεν σε εμπιστευόμαστε. Γιατί αφού προτίμησες εμάς, που ήρθαμε χτες, από τις παλιές κατσίκες, είναι φανερό πως αν βρεις άλλες κατσίκες θα προτιμήσεις εκείνες από εμάς».
Τι μας διδάσκει ο συγκεκριμένος μύθος: Δεν πρέπει να θεωρούμε φίλους μας ανθρώπους που, μόλις μας γνωρίσουν, μας βάζουν πάνω από τους παλιότερους φίλους τους. Γιατί πολύ απλά, αν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα βρουν άλλους φίλους, θα προτιμήσουν μάλλον εκείνους από εμάς. Κάτι που ισχύει, κατά αντιστοιχία, και με τους νέους συνεργάτες που κάνουμε. Είναι ένα στοιχείο που αξίζει να παρατηρείς.
