Μισό αιώνα μετά την τελευταία τους προσεδάφιση στη Σελήνη, οι Αμερικανοί επιστρέφουν. Αρχικά με μια μη επανδρωμένη αποστολή.
Στις 29 Αυγούστου η διαστημική κάψουλα Orion της NASA θα εκτοξευθεί προς τον δορυφόρο της Γης. Είναι μια στιγμή που περιμέναμε σχεδόν 50 χρόνια. Ακριβώς από τις 19 Δεκεμβρίου 1972, όταν τελείωσε η αποστολή Apollo 17. Τότε ο κυβερνήτης Εουτζίν Τσέρναν ξεκινώντας από το έδαφος της Σελήνης είχε πει: «… Αφήνουμε τη Σελήνη όπως τη βρήκαμε και, αν θέλει ο Θεός, θα τη βρούμε όταν επιστρέψουμε, με ειρήνη και ελπίδα για όλη την ανθρωπότητα». Όμως, κατά την επιστροφή τους, ο Τσέρναν και το πλήρωμά του, ανακάλυψαν ότι το Apollo 17 θα ήταν το τελευταίο κεφάλαιο του έργου και ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που περπάτησαν στη Σελήνη. Το υψηλό κόστος και ο πόλεμος του Βιετνάμ είχαν αμβλύνει τον ενθουσιασμό για το διάστημα.
Τώρα όμως πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και ο ανταγωνισμός στο Διάστημα, κλιμακώνεται.
Για μια αποστολή στη Σελήνη και για την προσελήνωση, χρειάζονται τρία θεμελιώδη στοιχεία: ένας πύραυλος, ένα διαστημόπλοιο (το οποίο θα φιλοξενήσει τους αστροναύτες με τον πιο ασφαλή και άνετο δυνατό τρόπο) και ένα σύστημα προσεδάφισης, το αντίστοιχο των περίφημων αποστολών Lem για τα διαστημόπλοια Apollo.
Για την αποστολή Artemis, ο πύραυλος ονομάζεται Space Launch System, ή πιο απλά SLS και το διαστημόπλοιο Orion, προς τιμήν του αστερισμού Ωρίωνα.
Ο SLS, που ορίζεται από τη NASA ως «ο πιο ισχυρός πύραυλος στον κόσμο», είναι ένας κολοσσός ύψους 98 μέτρων του οποίου η ανάπτυξη έχει κοστίσει, από το 2011 έως σήμερα, πάνω από 23 δισεκατομμύρια δολάρια. Μετά από χρόνια καθυστερήσεων, φαίνεται όλο και περισσότερο ότι ο πύραυλος Space Launch System είναι έτοιμος για εκτόξευση.
Οι τέσσερις κύριοι κινητήρες πυραύλου προέρχονται από τις μηχανές των Διαστημικών Λεωφορείων που αποσύρθηκαν το 2011. Η επαναχρησιμοποίησή τους οφείλεται τόσο στην ανάγκη περιορισμού του κόστους όσο και στο ότι έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά ασφαλείς. «Είναι πολύ αξιόπιστοι. Έχουμε χρησιμοποιήσει αυτόν τον τύπο κινητήρα για 135 αποστολές και γνωρίζουμε πώς λειτουργεί », λέει εκπρόσωπος της NASA. «Η μετάβαση στο Διάστημα είναι δύσκολη. Όταν εφευρίσκεις κάτι νέο, πρέπει να το δοκιμάσεις χίλιες φορές πριν το στείλεις σε τροχιά. Αν έχεις κάτι αξιόπιστο στα χέρια σου που ξέρεις ότι μπορεί να κάνει για σένα, δεν χρειάζεται να επανεφεύρεις τα πάντα από την αρχή».
Στρατηγική παζλ
Η NASA επέλεξε μια στρατηγική «παζλ». Κάθε αποστολή θα εισάγει ένα κομμάτι και το Artemis 1 είναι το πρώτο κομμάτι αυτού του παζλ. Η μη επανδρωμένη αποστολή θα διαρκέσει από 39 έως 42 ημέρες. Μετά, η διαστημική κάψουλα θα επιστρέψει στη Γη και θα πέσει στον Ειρηνικό. Θα μεταφερθεί στη συνέχεια στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι, στη Φλόριντα για τη δοκιμή ορισμένων θεμελιωδών στοιχείων: για παράδειγμα, τη θερμική ασπίδα της κάψουλας που θα μεταφέρει τους αστροναύτες σε επόμενες αποστολές. Κατά την επιστροφή στη Γη, η ασπίδα θα υποβληθεί σε ενα «τεστ» θερμοκρασίας άνω των 2000 βαθμών Κελσίου.
Αν όλα πάνε καλά με την αποστολή Artemis-1, θα ακολουθήσει άλλη μια μη επανδρωμένη δοκιμή το 2024: Αμερικανοί αστροναύτες θα βρεθούν για πρώτη φορά σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με τον πύραυλο Artemis-2 και ένα χρόνο αργότερα, η NASA σχεδιάζει προσελήνωση με το Artemis-3.
Βέβαια, η αεροδιαστημική εταιρεία SpaceX του Ελον Μασκ ανέπτυξε τον δικό της γιγάντιο πύραυλο σε ένα κλάσμα του χρόνου. Το Starship του Ελον Μασκ έχει επίσης προγραμματιστεί να απογειωθεί για μια πρώτη τροχιακή πτήση σύντομα, αλλά είναι ακόμα ασαφές ποιος θα κερδίσει τον αγώνα.
Πηγή: Ναυτεμπορική
