«Μελανό σημείο» στην εντυπωσιακή πορεία που σημειώνουν οι ελληνικές εξαγωγές τα τελευταία χρόνια αποτελούν οι επιδόσεις στις αναπτυσσόμενες οικονομίες του πλανήτη, μεταξύ των οποίων και η Κίνα. Παρά τη σημαντική υποχώρηση του ευρώ έναντι του δολαρίου και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που επενδύονται σε προβολή και προώθηση κάθε χρόνο, τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των Ελλήνων εξαγωγέων παραμένουν πενιχρά σε σχέση με τις τεράστιες δυνατότητες των ελληνικών προϊόντων.
Το τρένο των… αναδυόμενων αγορών, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από πολλούς ως το νέο Ελ ντοράντο κινδυνεύουν να χάσουν οι ελληνικές εξαγωγές. Παρά την εντυπωσιακή πορεία που διαγράφουν τα τελευταία χρόνια κόντρα στο κλίμα αβεβαιότητας και την έντονη καχυποψία των ξένων, οι επιδόσεις των Ελλήνων εξαγωγών στον προνομιακό για κάποιους χώρο των αναδυόμενων αγορών είναι μέχρι στιγμής πενιχρές. Αντίθετα, η μερίδα του λέοντος των ελληνικών προϊόντων εξακολουθεί να κατευθύνεται στην Ε.Ε. και μάλιστα με ανοδικούς ρυθμούς τα τελευταία δύσκολα χρόνια.
Όπως δείχνει η ανάλυση του ΠΣΕ για λογαριασμό της Ημερησίας, από το 2013 μέχρι και πέρυσι και παρά την πτώση της ισοτιμίας του ευρώ με το δολάριο (με εξαίρεση το 2015 και το 2016 που ανέκαμψε), το ποσοστό των ελληνικών εξαγωγών προς τις Τρίτες Χώρες υποχωρεί σταθερά και από το 39,5% περιορίζεται στο 32,20%, ενώ από την άλλη πλευρά το ποσοστό προς τις χώρες της Ε.Ε. εκτοξεύθηκε από το 60,50% σε περίπου 68%. Αυτό σημαίνει πως επτά στα δέκα προϊόντα της χώρας απορροφάται από την ευρωπαϊκή αγορά.
Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς που επικαλείται η Ημερησία, από τα παραπάνω προκύπτει ξεκάθαρα η αδυναμία (κυρίως λόγω έλλειψης ρευστότητας) των ελληνικών επιχειρήσεων να διεκδικήσουν μερίδια σε νέες αγορές εκτός Ε.Ε., προκειμένου να κεφαλαιοποιήσουν την ευνοϊκή συναλλαγματική συγκυρία. Οι εξαγωγείς, όπως λένε οι ίδιοι, φαίνεται να «επαναπαύονται» και να προτιμουν την εύκολη λύση της Ε.Ε., αντί να επεκτείνουν την παρουσία τους στις αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Κίνα, η Ινδία, εκμεταλλευόμενες την αύξηση της ανταγωνιστικότητάς τους λόγω της πτώσης της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου.
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με τον κ. Νίκο Αρχοντή, στέλεχος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων, αποδεικνύεται ότι ακόμη και σε περιόδους εξίσωσης της ισοτιμίας δολαρίου/ευρώ, οι ευρωπαϊκές αγορές δείχνουν να προτιμούν προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα έναντι ομοειδών από Τρίτες Χώρες, για λόγους που συνδέονται με την ποιότητα, την ασφάλεια, την εγγύτητα και τη φερεγγυότητά τους. «Παράλληλα, όμως, αναδεικνύει και τη σημασία παραμέτρων του διεθνούς εμπορίου, που συχνά παραγνωρίζονται στην Ελλάδα, όπως οι συναλλαγματικοί κίνδυνοι, το χρηματοοικονομικό κόστος, οι δαπάνες μεταφορών και logistics κ.ά., υπογραμμίζει ο ίδιος.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η αύξηση του βαθμού εξάρτησης από την πορεία και τις εξελίξεις στην ευρωοικονομία, σε επίπεδο μίας εθνικής στρατηγικής για τις εξαγωγές εκτιμάται ότι πρέπει να αποτελέσει βάση προβληματισμού και κυρίως σχεδιασμών για επέκταση και διεκδίκηση μεριδίων σε νέες αγορές, εν είδει διαφοροποίησης «χαρτοφυλακίου» αγορών και ενίσχυσης πελατολογίου των ελληνικών εξωστρεφών επιχειρήσεων. Ειδικά, μάλιστα, όταν έχουν δαπανηθεί εθνικά και κοινοτικά κονδύλια για την προώθηση και ανάπτυξη των ελληνικών προϊόντων σε αυτές τις αγορές, χωρίς τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η χώρα, σύμφωνα με τους εξαγωγείς κινδυνεύει να χάσει μια σημαντική ευκαιρία να βρει μια νέα διέξοδο για να τονώσει την εξωστρέφειά της και μαζί τα δημόσια έσοδα.
