Υπάρχουν δύο άνθρωποι που μπορούν να σε γεμίσουν με άγχος εκεί που δεν το περιμένεις, ακόμη κι αν είσαι τύπος πιο ζεν και από τον Dude: Ο κακός σπιτονοικοκύρης και το κακό αφεντικό. Επειδή τον πρώτο μπορείς να πάντα να τον ξεφορτωθείς μετακομίζοντας, ιδού πέντε πράγματα που μπορείς να τσεκάρεις για να μην μπλέξεις ποτέ στα δίκτυα του δεύτερου.
Πρόσεξε τον τρόπο που χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες και τα πρόσωπα των ρημάτων
Το πρώτο πράγμα που δείχνει τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου (ναι, ακόμη και το Αφεντικό είναι άνθρωπος…) είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες και τα πρόσωπα των ρημάτων. Έτσι, αν ο «Μεγάλος» χρησιμοποιεί δεύτερο ενικό ή δεύτερο πληθυντικό για να περιγράψει αρνητικές καταστάσεις (όπως για παράδειγμα στην φράση «πολλές φορές θα έχεις/έχετε να αντιμετωπίσεις / αντιμετωπίσετε τα παράπονα των πελατών»), μάλλον δεν είναι ο κλασσικός «ομαδικός παίκτης» που θα σταθεί δίπλα σου στα ζόρια ή ο άνθρωπος που θα έχει την υπομονή και τη διάθεση να σε «ξεστραβώσει» πάνω στη δουλειά.
Ακόμη χειρότερη ένδειξη δε είναι η χρήση της αντωνυμίας «Εγώ» και του πρώτου ενικού προσώπου όταν θέλει να περιγράψει κάποια επιτυχία της ομάδας του ή της εταιρείας. Τέλος, αν χρησιμοποιήσει πρώτο πληθυντικό αναφερόμενος σε κάποια κρίση που αντιμετώπισε η ομάδα / εταιρεία, αυτό ίσως και να φανερώσει άτομο ευθυνόφοβο, που το νοιάζει πρώτα απ’ όλα να εξασφαλίσει τα νώτα του, «πασάροντας» τις ευθύνες.
Δείχνει υπερβολικό ενδιαφέρον για τα χόμπι και τις ασχολίες σου
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το αληθινό ενδιαφέρον του «απέναντι» για να γνωριστείτε καλύτερα από την προσπάθεια του να «ψαρέψει» απλά όσο το δυνατό περισσότερες πληροφορίες γίνεται για εσένα. Τη διαφορά αυτή μπορείς να την καταλάβεις από το ύφος του (πιο φιλικό και λιγότερο «διαδικαστικό / γραφειοκρατικό» στην πρώτη περίπτωση) αλλά, κυρίως, από το πόσο πολύ θα εμβαθύνει με μια συγκεκριμένη δραστηριότητά από αυτές που αναφέρεις στο βιογραφικό σου, φανερώνοντας εν τέλει κοινά ενδιαφέροντα με εσένα -όπως, για παράδειγμα, να γράφεις ότι γουστάρεις το μπάσκετ και να σου ανοίγει κουβέντα για το γηπεδάκι που πηγαίνει κάθε Κυριακή για να ρίξει κανά σουτάκι με τους κολλητούς του.
Γενικά, λάβε υπόψη τα εξής σχετικά με τις «εξωσχολικές» ασχολίες που αναφέρεις στο βιογραφικό σου: Πρώτον, ότι πολλά «αφεντικά» έχουν την τάση να κρίνουν (και, ενίοτε, να κατακρίνουν) κάποιον υποψήφιο για πρόσληψη με βάση την φύση των ενδιαφερόντων του -φερ’ ειπείν, αν έχεις δηλώσει ότι σου αρέσει κάποιο ομαδικό άθλημα, αυτό (θεωρούν ότι) σε καθιστά αυτόματα «ομαδικό παίκτη», ενώ αν πάλι αναφέρεις ότι κάνεις κέφι κάποια «σόλο» δραστηριότητα, όπως το διάβασμα, αυτό σε μετατρέπει στα μάτια κάποιων λιγότερο ικανό για συνεργασίες.
Δεύτερον, ότι αν το βιογραφικό σου είναι τίγκα στις «άλλες ασχολίες» (sic), αυτό μπορεί να δημιουργήσει σε κάποιους την εντύπωση ότι το τελευταίο πράγμα που σε ενδιαφέρει είναι η δουλειά σου και, εν τέλει, η ίδια η καριέρα σου. Κανένας δεν θέλει να έχει στη δούλεψή του κάποιον άνθρωπο που (φαίνεται να) περνά καλά μόνο εκτός «γαλέρας».
Δεν προσέχει τα λεγόμενά σου
Πόσες φορές σου έχει τύχει να μιλάς με κάποιον φίλο και εκεί που «ανάβει» η κουβέντα, να την κόβει στην μέση γιατί πρέπει να απαντήσει στο κινητό; Ναι, είναι πραγματικά εκνευριστικό και φανερώνει κακούς τρόπους, όμως το χειρότερο όλων είναι να σου τύχει κάτι ανάλογο στον χώρο της εργασίας σου και, μάλιστα, την «ιερή» στιγμή της συνέντευξης -βλέπεις, δεν είναι λίγοι οι «αρμόδιοι» που θα διακόψουν την κουβέντα που γίνεται με βάση το βιογραφικό σου προκειμένου να τσεκάρουν κάποιο email που έχουν λάβει ή για να απαντήσουν σε κάποια κλήση που τους έχει γίνει.
Άσχετα με το πόσο «πηγμένος» είναι ο άνθρωπος που σου παίρνει την συνέντευξη ή με τον πόσο σημαντική (ή ασήμαντη) είναι η θέση για την οποία διαπραγματεύεστε, έχει την υποχρέωση να σεβαστεί τον χρόνο σου και, κυρίως, την αγωνία σου τη δεδομένη χρονική στιγμή. Οπότε, όχι, αν ο άνθρωπος με τον οποίο μιλάς, την ώρα που σε «ανακρίνει» ασχολείται συνεχώς με το κινητό ή με τον υπολογιστή του, τότε μάλλον δεν εμπίπτει στην κατηγορία «αφεντικό για φίλημα». Όπως επίσης δεν εμπίπτει στην κατηγορία αυτή αν σε έχει να «λιώνεις» με τις ώρες στην αίθουσα αναμονής μέχρι να δεήσει να σε δεχθεί για να τα πείτε. Στην τελική, για συνέντευξη πήγες, όχι για να περιμένεις μέχρι να ωριμάσει το ουίσκι.
Δεν μπορεί να σου δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις
Άλλος ένας καλός τρόπος για να καταλάβεις κάπως αν το «αφεντικό» (ή όποιος τέλος πάντων, σου κάνει το interview) είναι ειλικρινής και άνθρωπος που «αξίζει», είναι παρατηρώντας τις αντιδράσεις του σε πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις που θα του κάνεις. Πρόσεξε λοιπόν τις παύσεις του, «μέτρησε» την αμηχανία του και «ζύγισε» το πόσο αβίαστες είναι οι απαντήσεις που θα σου δώσει αν θελήσεις, φερ’ ειπείν, να μάθεις πώς και γιατί «άνοιξε» η θέση που σε ενδιαφέρει ή γιατί αποχώρησε ο προηγούμενος εργαζόμενος που την κάλυπτε.
Για παράδειγμα, αν ακούσεις κάτι του στιλ «Δεν ταίριαζε με την φιλοσοφία της εταιρείας / επιχείρησής μας», αυτό μπορεί να σημαίνει ότι όντως ο «πρώην» δεν άξιζε, μπορεί όμως να σημαίνει εξίσου ότι το εν λόγω «μαγαζί» δεν ασχολήθηκε ιδιαιτέρως (ή καθόλου) με την εκπαίδευση του ανθρώπου αυτού πάνω στη συγκεκριμένη δουλειά για την οποία προσλήφθηκε. Το τι από τα δύο ισχύει, θα μπορέσεις να το καταλάβεις κυρίως ερμηνεύοντας την γλώσσα του σώματός του και το ύφος του συνομιλητή σου.
Το επαγγελματικό παρελθόν του δεν «κουμπώνει» με το δικό σου
Ρώτα τον άνθρωπο που σου κάνει την συνέντευξη πόσο καιρό βρίσκεται στην εταιρεία / επιχείρηση και πού δούλευε πριν, προκειμένου να καταλάβεις πράγματα για την επαγγελματική φιλοσοφία του και, κυρίως, για τον τρόπο που διοικεί. (σ.σ. εννοείται πως, αν ο υπεύθυνος για την πρόσληψή σου δεν είναι ο ίδιος με αυτόν που διοικεί το τμήμα ή την εταιρεία, φροντίζεις να μάθεις άμεσα γι’ αυτόν που κάνει κουμάντο).
Συνήθως, η γενική αρχή έχει ως εξής: Αν το «αφεντικό» έχει βρεθεί από μια μεγάλη εταιρεία σε κάποια μικρότερη, το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για άνθρωπο που του αρέσει να διοικεί κρατώντας τους τύπους και τις αποστάσεις. Αντίστοιχα, αν ο άνθρωπος που θα έχεις πάνω από το κεφάλι σου τυχαίνει να είναι και ο ιδιοκτήτης του «μαγαζιού», το πιο πιθανό είναι να ασχολείται προσωπικά με όλα τα ζητήματα που αφορούν την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης -πράγμα που μπορεί να λειτουργήσει εξίσου υπέρ σου ή κατά σου πάνω στη δουλειά, αναλόγως και με το πώς έχεις μάθει να εργάζεσαι.
Πηγή: Askmen.com
