Ένα 24ωρο μετά και το σβήσιμο του διακόπτη της Χαλυβουργικής, τα ερωτήματα γύρω από τη βιομηχανία με τα συσσωρευμένα χρέη και τους 170 εργαζόμενους με το αβέβαιο μέλλον, παραμένουν. Ουσιαστικά η απόφαση για το κλείσιμο της βιομηχανίας βαρύνει τον ιδιοκτήτη Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο, ο οποίος ήδη από το 2016 έχει αποφασίσει σταδιακά να ελαχιστοποιήσει τις ενέσεις κεφαλαίου προς τη Χαλυβουργική, η οποία ως εταιρεία από το 2015 έχει σχεδόν μηδενικές πωλήσεις.
Ενδεικτικές είναι οι δημοσιευμένες στο ΓΕΜΗ αυξήσεις κεφαλαίου της βιομηχανίας από το 2010 και μετά (11 στον αριθμό συνολικής αξίας 40 εκατ. ευρώ). Ειδικότερα:
• 10 εκατ. ευρώ στις 22 Ιουνίου 2010
• 9.435 εκατ. ευρώ στις 9 Ιουλίου 2010
• 10,1 εκατ. ευρώ στις 22 Ιανουαρίου 2013
• 3 εκατ. ευρώ στις 15 Μαΐου 2013
• 2.006 εκατ. στις 8 Μαΐου 2014
• 550 χιλ στις 4 Αυγούστου 2014
• 450 χιλ. Στις 9 Φεβρουαρίου 2015
• 230 χιλ. Ευρώ στις 8 Μαΐου 2015
• 3,345 εκατ. ευρώ στις 30 Δεκεμβρίου του 2015
• 411,55 χιλ ευρώ στις 22 Δεκεμβρίου 2016
• 100 χιλ. Ευρώ στις 28 Δεκεμβρίου 2017
Ο ίδιος ο Κ. Αγγελόπουλος με την πολύκροτη συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής, φρόντισε να διαλύσει τις όποιες αμφιβολίες μιλώντας για άλλα σχέδια αξιοποίησης της βιομηχανίας, με στόχο να αξιοποιηθεί εκεί και το προσωπικό της βιομηχανίας. Ο κ. Αγγελόπουλος επικαλέστηκε το γεγονός ότι δεν υπάρχει ζήτηση για χαλυβουργικά προϊόντα καθώς τόσο η ιδιωτική όσο και η δημόσια κατασκευή έχουν υποχωρήσει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, χωρίς να υπάρχουν στο ορίζονται προοπτικές ανάκαμψης.
Οι αναφορές αυτές επανέφεραν στο προσκήνιο σενάρια περί ενδιαφέροντος για δημιουργία κέντρου logistics ή άλλης αξιοποίησης. Στο παρελθόν μάλιστα είχε κυκλοφορήσει φημολογία στην αγορά περί κινεζικού ενδιαφέροντος, το οποίο όμως διαψεύστηκε ανεπίσημα από πηγές της εταιρείας. Ένα άλλο σενάριο ήθελε να έχει προταθεί η χρήση της έκτασης ως βιομηχανικό πάρκο. Η συγκεκριμένη φημολογία, πυροδοτήθηκε και από το γεγονός ότι ένα άλλο χαλυβουργείο της οικογένειας Αγγελόπουλου, το Ferrowohlen στην Ελβετία, αφότου έκλεισε μετατράπηκε το 2007 σε βιομηχανικό πάρκο.
Εδώ όμως θα πρέπει να σημειωθούν ορισμένα εγγενή – ανυπέρβλητα κατά πολλούς – εμπόδια που αφορούν στην εγκατάσταση της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα. Αυτά αφορούν τόσο στις αναγκαίες περιβαλλοντικές αποκαταστάσεις στο περιβάλλον που έχουν προκληθεί από την υπερπεντηκονταετή λειτουργία μιας τόσο βαριάς βιομηχανικής εγκατάστασης, και οι οποίες θα πρέπει να γίνουν από όποιον θελήσει να αλλάξει χρήση στο οικόπεδο, όσο και στη νέα αδειοδότηση που θα πρέπει να εγκριθεί καθώς το εργοστάσιο στην τωρινή του μορφή λειτουργεί νόμιμα μόνο ως χαλυβουργείο. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι θα πρέπει να υπάρξει νέα αδειοδότηση, η οποία είναι εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία, ιδιαίτερα όταν ο δήμος Ελευσίνας θεωρεί ότι εάν πάψει να υπάρχει το εργοστάσιο η έκταση θα πρέπει να επιστραφεί στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Ένα άλλο παράδειγμα από τα πολλά προβλήματα αφορά στο γεγονός ότι στο οικόπεδο της Χαλυβουργικής έχουν πραγματοποιηθεί επιχωματώσεις που έχουν αυξήσει τη συνολική έκταση μέσα στη θάλασσα.
Τούτων δοθέντων, το πιθανότερο σενάριο, εάν δεν ξεκινήσει άμεσα – κάτι που θεωρείται απίθανο – η αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων προς τις τράπεζες, είναι τελικά να κινηθούν οι διαδικασίες για να περιέλθει η εταιρεία/ έκταση στις τράπεζες και να πουληθεί μέσω υπαγωγής σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης (τα χρέη ανέρχονται σε 408 εκατ. ευρώ). Την ίδια στιγμή καιροφυλακτεί και η ΔΕΗ που επίσης έχει δηλώσει ότι θα διεκδικήσει δικαστικά τα 31,5 εκατ. ευρώ των απλήρωτων λογαριασμών ρεύματος.
Όσο για τους εργαζόμενους, σύμφωνα με τα όσα είπε ο κ. Αγγελόπουλος θα πληρωθούν το μισθό και το δώρο τους, ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο να υπάρξει μια τελευταία αύξηση κεφαλαίου.
Πηγή: Capital.gr
