Δεν σου περνάει μάλλον από το μυαλό, αλλά όταν μιλάς, χρησιμοποιείς μερικές δημοφιλείς φράσεις που στην πραγματικότητα είναι… τα χειρότερα πράγματα που θα μπορούσες να πεις ποτέ.
Η αλήθεια είναι η εξής: Aν δεν ελέγχουμε τη γλώσσα μας, δεν μπορούμε να είμαστε κύριοι του εαυτού μας. Επειδή σκεφτόμαστε… με λόγια, η ατημέλητη ομιλία αναπόφευκτα θα παράγει ατημέλητη σκέψη. Και αν δεν σκεφτόμαστε καθαρά, τότε δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, σε τι πιστεύουμε ή τι πρεσβεύουμε.
Εδώ είναι 5 δημοφιλείς φράσεις που είναι το χειρότερο που μπορείς να πεις, σε διάφορες καταστάσεις. Οι συγκεκριμένες φράσεις αποτελούν κομμάτι μιας μεγαλύτερης λίστας που έφτιαξε το αμερικανικό learning-mind.com.
«Απλά λέω»
Οχι. Απλώς γκρινιάζεις. Τι υποτίθεται ότι σημαίνει αυτό; «Ξέρω ότι δεν θέλετε να το ακούσετε αυτό, αλλά πάντως το λέω»; «Ξέρω ότι δεν σε ενδιαφέρει η γνώμη μου, αλλά έχω το δικαίωμα να εκφραστώ»; Αν κάτι δεν αξίζει να το πεις, μην το πεις.
Εάν η συμβουλή ή η γνώμη σας δεν θα ληφθούν υπόψη, μην ενοχλείτε. Αλλά αν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι, μην «ξεφουσκώσετε» το μήνυμά σας δίνοντας την άδεια στον ακροατή να το αγνοήσει.
«Αυτό δεν βγάζει νόημα»
Πως το ξέρετε λοιπόν, αφού μάλλον δεν έχετε αφιερώσει αρκετό χρόνο για να το σκεφτείτε και να αξιολογήσετε τις δυνατότητές του; Το σύμπαν είναι γεμάτο από παράξενα και υπέροχα φαινόμενα που, επιφανειακά, φαίνεται να μην βγάζουν κανένα νόημα.
Οι ιδέες που απορρίπτουμε επειδή αμφισβητούν τις προκαταλήψεις και τις πεποιθήσεις μας μπορεί να αποδειχθούν πολύ λογικές μόλις κάνουμε την προσπάθεια να τις κατανοήσουμε.
«Δικαιούμαι να έχω την γνώμη μου»
Ασφαλώς και το διακαίουσα. Αλλά όπωςείχε πει ο γερουσιαστής της Νέας Υόρκης, Daniel Patrick Moynihan: Έχετε το δικαίωμα να έχετε τη δική σας γνώμη, αλλά όχι τα δικά σας… γεγονότα.
Σε αυτόν τον τεχνολογικό κόσμο που ζούμε, οι απόψεις και τα συναισθήματα έχουν μεγαλύτερο λαμβάνονται περισσότερο υπόψη, από τα δεδομένα και τη λογική. Ομοίως, οι ψευδο-πληροφορίες δεν διακρίνονται εύκολα από τις πραγματικές πληροφορίες, επειδή δεν αφιερώνουμε χρόνο για να προσδιορίσουμε τι είναι αλήθεια και τι όχι. Είναι η γνώμη κάποιου, άρα… πρέπει να ισχύει, σωστά;
«Δεν είχα επιλογή»
Φυσικά είχες. Εκτός κι αν είχατε ένα όπλο στο κεφάλι σας ή κάποιος σας είχε υπνωτίσει. Η επιλογή είναι ακριβώς αυτό που κάνατε. Το ότι καταφέρατε να πείσετε τον εαυτό σας ότι οι επιλογές ήταν τόσο δυσανάλογες ώστε να ισοδυναμούν με επιλογή μεταξύ ζωής και θανάτου, είναι πιθανόν συνάρτηση της δικής σας απροθυμίας να αντιμετωπίσετε την ευθύνη.
Σε έναν κόσμο που βλέπουμε ολοένα και περισσότερο την ιδέα ότι η ελεύθερη βούληση είναι μια… ψευδαίσθηση, γίνεται όλο και πιο εύκολο για εμάς να αρνούμαστε κάθε ενοχή και να ισχυριζόμαστε ότι δεν είμαστε υπόλογοι για οτιδήποτε κάνουμε. Γιατί απλά «δεν έχουμε επιλογή».
«Θα κάνω ο,τι θέλω»
Φυσικά μπορείς να κάνεις ο,τι θες. Αλλά η ικανότητά σας να κάνετε αυτό που θέλετε δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι καλή ιδέα ή με την επίδραση που μπορεί να έχει η κίνηση σας στους άλλους ή στον εαυτό σας.
Ακριβώς όπως υπάρχουν φυσικοί νόμοι που μας καθιστούν αδύνατο να κουνήσουμε τα χέρια μας και να πετάξουμε, όπως υπάρχουν νόμοι της κοινωνίας που μας απαγορεύουν να προκαλούμε σωματική βλάβη στους άλλους, έτσι υπάρχουν και ηθικοί κανόνες για να λειτουργεί η κοινωνία με τρόπο που κάνει τη ζωή όλων μας καλύτερη. Το να σε νοιάζει μόνο αυτό που μπορείς να κάνεις, μειώνει όλη την ανθρώπινη κοινωνία και δείχνει ότι νοιάζεσαι… μόνο για τον εαυτό σου.
