Θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας: Δύο νέοι άνθρωποι που σπουδάζουν στο ίδιο Πανεπιστήμιο, στη συνέχεια οι δρόμοι τους χωρίζουν και συναντιούνται ξανά σε μια πολυεθνική εταιρία. Αποφασίζουν να αφήσουν τις θέσεις τους εκεί, για να δουλέψουν πάνω σε μια καινούργια startup που έχουν δημιουργήσει. Στη συνέχεια, οι δυσκολίες που παρουσιάζονται είναι αρκετές, φτάνουν ένα βήμα πριν τα παρατήσουν, όμως τελικά επιμένουν και φτάνουν στην επιτυχία.
Κι όμως η ιστορία αυτή είναι πραγματική. Κάπως έτσι, εξελίχτηκαν τα πράγματα για τους ιδρυτές του E-table. Της ελληνικής πλατφόρμας που σου κλείνει θέση στα καλύτερα εστιατόρια. Το It’s Possible συνάντησε τον Γιώργο Αρφαρά και τον Κώστα Σαριδάκη στα γραφεία της εταιρίας τους. Στη συνέντευξη που παραχώρησαν, μίλησαν για το πώς ξεκίνησε και πως εξελίχτηκε η επιχειρηματική διαδρομή τους με το E-table, για το πώς έφτασαν στη μεγάλη χρηματοδότηση ύψους 500.000 ευρώ, ενώ για πρώτη φορά μιλούν για τα πρωτότυπα VLOGS που ετοιμάζουν.
Βάση της εικόνας που έχετε, υπάρχουν περιθώρια έτσι ώστε να αναπτυχθεί μια startup στην Ελλάδα;
Γιώργος Αρφαράς: Σίγουρα είναι δύσκολο. Εννοώντας ότι, με την εξαίρεση ελάχιστων περιπτώσεων, κάθε startup είναι ένα σπριντ που διαρκεί όσο ένας μαραθώνιος. Από αυτή την άποψη, ναι είναι δύσκολο. Από την άλλη μεριά, μιλώντας συγκεκριμένα για την Ελλάδα της κρίσης, αυτή όλη την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε μπορεί κάποιος να τη δει και σαν ευκαιρία. Δηλαδή, ο κόσμος δεν έχει τόσα χρήματα να ξοδέψει, έχει όμως κάποιες άλλες ανάγκες. Έτσι πρέπει να προσαρμόσεις το business concept σου στο σημερινό γίγνεσθαι. Από τη στιγμή που θα μπορέσεις να καλύψεις μια ανάγκη των ανθρώπων που ζουν σήμερα στην Ελλάδα, τότε η startup σου μπορεί να πετύχει. Περιορίζεις σημαντικά την πιθανότητα αποτυχίας, όταν προσαρμόζεις την ιδέα σου στο περιβάλλον που θες να κινηθείς.
Κώστας Σαριδάκης: Προφανώς είναι πιο δύσκολα τα πράγματα στην Ελλάδα, για πολλούς λόγους. Αλλά έχεις και λιγότερο ανταγωνισμό, ακριβώς επειδή είναι δύσκολα. Αν πας στο εξωτερικό, εκεί πιθανότατα να είναι πιο εύκολο να αναπτύξεις μια επιχείρηση, με πολύ λιγότερες ενέργειες, όμως στον αντίποδα θα έχεις έντονο ανταγωνισμό. Επίσης, μη ξεχνάμε ότι μπορεί κάποιος να ξεκινήσει στην Ελλάδα, αλλά να μην απευθύνεται μόνο στην εγχώρια αγορά. Απλά στην Ελλάδα να κάνει την αρχική βάση του, να χτίσει την ομάδα του, να αποδείξει ότι ένα κοινό ενδιαφέρεται για αυτό που έχει δημιουργήσει και στη συνέχεια μόλις βρει κάποια χρηματοδότηση, να επεκταθεί στο εξωτερικό.
Πως προέκυψε η ιδέα του e-table;
Γιώργος Αρφαράς: Ένας από τους λόγους που το E-table έφτασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, είναι το δέσιμο που είχα με τον Κώστα. Αρχικά ήμασταν στην ίδια σχολή, στο Πολυτεχνείο, σε διαφορετικά έτη,αλλά κάναμε παρέα. Μετά φύγαμε για μεταπτυχιακά, ο Κώστας στην Αγγλία, εγώ στην ΑΣΟΕΕ. Στη συνέχεια τελειώσαμε και με τις στρατιωτικές μας θητείες και συναντηθήκαμε εντελώς συμπτωματικά στην Deloitte ξανά. Σε εκείνη την χρονική φάση είχα πάει σπίτι του ένα απόγευμα και ψάχναμε πούνα βγούμε. Δεν μπορούσαμε να βρούμε τηλέφωνα και διευθύνσεις κάποιων εστιατορίων, ενώ κάποια άλλα δεν απαντούσαν στις κλήσεις μας. Λέγαμε «μα είναι κατάσταση αυτή; Να μην υπάρχει μιαonline υπηρεσία;». Το ψάξαμε λίγο και είδαμε ότι στο εξωτερικό κάτι γίνονταν. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τους λόγους για τους οποίους δεν είχε γίνει στην Ελλάδα ένα τέτοιο project και στην συνέχεια εξετάσαμε αν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους λόγους. Εκεί μπήκε ο «σπόρος» για το e-table. Μετά από αυτό πέρασαν πολλοί μήνες. Μας είχε μπει η ιδέα της επιχειρηματικότητας. Μιλάμε για το έτος 2011.
Κώστας Σαριδάκης: Όλες οι καλές ιδέες ξεκινάνε από ένα πρόβλημα. Βρίσκεις ένα πρόβλημα, συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει μια λύση ή μια καλή λύση στην αγορά, και ξεκινάς την υλοποίηση της ιδέας σου.Στην περίπτωση μας έπαιξε ρόλο επίσης, ότι με τον Γιώργο εκείνα τα χρόνια είχαμε κάνει κάποιες ζυμώσεις και συζητήσεις. Θέλαμε να φύγουμε κάποια στιγμή από την πολυεθνική και να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας. Σε αυτό έπαιξε έναν… θετικό ρόλο και η κρίση. Γιατί αν είχαμε εξελιχτεί γρήγορα σε μεγαλο-στελέχη, με μεγάλους μισθούς, ίσως να μη σκεφτόμασταν ποτέ να φτιάξουμε τη δική μας επιχείρηση. Αρχικά τρέχαμε το νέο μας project, παράλληλα με την άλλη δουλειά μας και στη συνέχεια, αφού μας στήριξαν και κάποιοι άνθρωποι από το χώρο του AngelInvesting, αφοσιωθήκαμε πλήρως εκεί.
Τελικά τι είναι καλύτερο να κάνει ένας startuper όταν έχει μια ιδέα; Να αφοσιωθεί αμέσως full time εκεί ή να κρατήσει την κανονική του δουλειά, αν έχει, και να κάνει τη μετάβαση πιο ομαλή σαν εσάς;
Γιώργος Αρφαράς: Εμείς δεν είχαμε τους οικονομικούς πώρους, για να αφήσουμε την παλιά μας δουλειά μέσα σε μια μέρα και να αφοσιωθούμε πλήρως στην startup. Ωστόσο, γνωρίζουμε και ανθρώπους που το έκαναν από τη μια μέρα στην άλλη. Εκείνοι πιθανώς είχαν την οικονομική δυνατότητα να μείνουν χωρίς εισόδημα για κάποιο διάστημα και θεώρησαν ότι, για να πετύχει αυτό που θέλουν να κάνουν, έπρεπε να αφιερώσουν εκεί όλοτο χρόνο και την ενέργεια τους. Αντίθετα, εμείς τότε θεωρούσαμε… ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα ταυτόχρονα! Και να μην κοιμόμαστε και καθόλου. Εμάς αυτό μας βγήκε. Σε κάποιους μπορεί να δουλέψει το ένα μοντέλο, σε κάποιους το άλλο. Θεωρώ πάντως, ότι η επιλογή αυτή δεν καθορίζει σε απόλυτο βαθμό το αν θα πετύχει ένα projectή όχι.
Κώστας Σαριδάκης: Επίσης, μεγάλη σημασία έχει το timing. Αν δηλαδή ξεκινήσεις νωρίς και η αγορά δεν είναι έτοιμη να δεχτεί το project σου, τότε μπορείς να το κάνεις παράλληλα. Αν η αγορά έχει ωριμάσει, και εσύ το κάνεις part time, η άποψη μου είναι ότι μπορεί κάποιος να σε ξεπεράσει. Κάποιος που θα το κάνει fulltime, θα έχει το πλεονέκτημα. Κι αν καταφέρει και βρει πρώτος χρηματοδότηση, τότε θα αρχίσει να τρέχει πιο γρήγορα από σένα. Επίσης, εσύ μάλλον δεν θα πάρεις μετά χρηματοδότηση, αφού οι λίγοι επενδυτές που υπάρχουν στην Ελλάδα, θα έχουν αποφασίσει να επενδύσουν αλλού. Αν κάποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να αφοσιωθεί πλήρως στην startup του, εγώ θεωρώ ότι αξίζει να το κάνει, διότι μειώνει το ρίσκο αποτυχίας.
Θέλω να πω και κάτι ακόμα που έχει σημασία. Εγώ με τον Γιώργο κάποια στιγμή είχαμε μαζέψει κάποια χρήματα στην άκρη και αποφασίσαμε να σταματήσουμε τις παράλληλες δουλειές μας, για να εργαστούμε για το νέο μας δημιούργημα. Τα χρήματα έφταναν για περίπου 12 μήνες. Και ενώ αυτό το διάστημα μπορεί να φαίνεται μεγάλο, οι μήνες πέρασαν και στο τέλος είχαμε αγχωθεί. Φτάσαμε στο σημείο να βάλουμε… deadline και να πούμε «οκ, τον Φεβρουάριο ξεκινάμε να στέλνουμε βιογραφικά αλλού». Μόλις ένα μήνα πριν, κάναμε τελικά το πρώτο ραντεβού με τον Απόστολο Αποστολάκη, τον άνθρωπο που στη συνέχεια επένδυσε σε εμάς. Οπότε ήμασταν τόσο οριακά.
Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις και τα σχόλια από τους χρήστες και τα μαγαζιά;
Γιώργος Αρφαράς: Τα εστιατόρια μας μπέρδευαν στην αρχή με dealsites. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που γνώριζαν τι είναι το online booking. Σε όλους τους υπόλοιπους κάναμε αγώνα για να τους δείξουμε τι ακριβώς κάνει η εφαρμογή μας και πως θα επωφεληθούν αυτοί. Να τους εξηγήσουμε επίσης ότι δεν είμαστε dealsite. Σιγά- σιγά κατάλαβαν τι ακριβώς κάνουμε, και σήμερα έχουμε φτάσει στο επίπεδο να έρχονται εκείνοι σε εμάς.
Σε ό,τι αφορά τους χρήστες, θα φανεί κλισέ αυτό που θα πω, αλλά πάλι παρατηρήθηκε το φαινόμενο με την εμφάνιση των early adopters. Οι πρώτοι άνθρωποι που ήρθαν δηλαδή και το δοκίμασαν είχαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ήταν είτε άτομα της τεχνολογίας που ήθελαν να τα κάνουν όλα ηλεκτρονικά είτε άτομα που κυνηγούσαν προσφορές. Υπήρξαν και μερικοί άλλοι που δοκίμασαν άμεσα την πλατφόρμα μας από περιέργεια. Εμείς είχαμε γεμίσει το site με περιεχόμενο και αυτό τράβηξε τον κόσμο.
Κώστας Σαριδάκης: Οι χρήστες αγαπήσανε το e-table γιατί έχει όλες τις πληροφορίες που αφορούν το εκάστοτε εστιατόριο. Όπως χάρτες για το πώς θα πάς εκεί, μενού, φωτογραφίες, ψηφιακές περιηγήσεις. Αυτό ήταν κάτι που δεν υπήρχε πριν. Υπήρχαν ίσως sites που είχαν απλά μια διεύθυνση και ένα τηλέφωνο του εστιατορίου. Επίσης, τώρα έχουμε κάνει και συνεργασία με φιλανθρωπικούς οργανισμούς και όποιος χρήστης το επιθυμεί μπορεί να εξαργυρώνει κάποιους πόντους που κερδίζει, προς αυτά τα ιδρύματα. Έχει λοιπόν ένα ακόμα κίνητρο, για να χρησιμοποιήσει την υπηρεσία και να δωρίσει τα χρήματα που κερδίσει σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς.
Πως ακριβώς λειτουργεί η εφαρμογή;
Γιώργος Αρφαράς: Το πρώτο βήμα είναι να δηλώσει ο χρήστης το εστιατόριο στο οποίο θέλει να πάει ή να επιλέξει κάποια κατηγορία κουζίνας, στυλ ή άλλο επιθυμητό χαρακτηριστικό. Εναλλακτικά, μπορεί να δηλώσει μέρα και ώρα που θέλει να φάει και θα του προτείνει το e-table εστιατόρια. Σε κάθε περίπτωση, η πλατφόρμα τον οδηγεί μέσα από ένα απλό μενού, στην τελική επιλογή του εστιατορίου. Στο τέλος εμφανίζεται μια σελίδα, στην οποία «κλείνει» την κράτηση του. Είναι τόσο γρήγορο και απλό.
Τον Ιούνιο του 2015 λάβατε μια μεγάλη χρηματοδότηση ύψους 500.000 ευρώ. Τελικά, τι χρειάζεται να κάνει μια ελληνική καινοτόμος εφαρμογή για να φτάσει μέχρι τη χρηματοδότηση;
Γιώργος Αρφαράς: Μια επιλογή είναι να αναζητήσεις χρηματοδότηση κατά την ανάπτυξη ενός προϊόντος. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι καλό να γίνεται μόνο όταν πρόκειται για ένα breakthroughproject. Για παράδειγμα, το εμβόλιο για μια ασθένεια. Εκεί έχει ένα νόημα κάποιος να χρηματοδοτήσει από την αρχή την έρευνα σου. Αλλά για τις περισσότερες περιπτώσεις των τεχνολογικών startups, όπως εμάς, είναι προτιμότερο να ξεκινήσεις κάτι μόνος σου, να το φέρεις σε ένα επίπεδο και μετά να αναζητήσεις χρηματοδότηση. Μετά, το ποσό που θα ζητήσεις πρέπει να είναι λογικό. Επίσης, δεν πρέπει να έχεις ένα μεγάλο πλάνο 10ετίας. Διότι και οι άνθρωποι που δίνουν τα κεφάλαια ξέρουν πολύ καλά ότι τα πράγματα στις startups αλλάζουν από τον ένα μήνα στον άλλο. Θέλουν να ξέρουν περίπου πού πας, στα επόμενα 3 χρόνια, ότι έχεις ένα σαφές σχέδιο για το πώς θα πας εκεί, και θέλουν από σένα να προσπαθήσεις να χρηματοδοτείσαι σταδιακά. Πριν φτάσεις στο να χτυπήσεις πόρτες, πρέπει να αναρωτηθείς ποια είναι τα χαρακτηριστικά του προϊόντος σου που το κάνουν καινοτόμο,σε ποια αγορά απευθύνεσαι, πόσο γρήγορα θες να βγεις . Όλα αυτά παίζουν ρόλο στο πόσο γρήγορα θα ζητήσεις χρήματα, αλλά και ποιοντύπο χρηματοδότησης πρέπει να αναζητήσεις. Στη δική μας περίπτωση, στην αρχή χρειαζότανε κάποιος στρατηγικός επενδυτής ή AngelInvestor, που να έβλεπε την επένδυση πιο μακροπρόθεσμη. Σε δεύτερο επίπεδο, μπήκε fund.
Εμείς στην αρχή, όπως και άλλοι, λέγαμε «ψάχνουμε χρηματοδότηση»:από επιχειρήσεις, από μελλοντικούς συνεργάτες, από εταιρίες του εξωτερικού που κάνουν το ίδιο, από VentureCapitals, από AngelInvestors. Δεν το είχαμε ξεκαθαρίσει καλά στο μυαλό μας αυτό το κομμάτι. Με την εμπειρία του σήμερα, θεωρούμε ότι αν ξανά ξεκινούσαμε θα ξέραμε καλύτερα που να απευθυνθούμε έτσι ώστε να γλυτώσουμε πολύ χρόνο.
Αυτό ακριβώς ήθελα να σας ρωτήσω στη συνέχεια: αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, τι θα κάνατε διαφορετικά στην επιχειρηματική σας προσπάθεια. Άρα το ένα κομμάτι έχει να κάνει με αυτό που περιγράφετε.
Κώστας Σαριδάκης: Στην τεχνική διάσταση, για παράδειγμα, ένα λάθος που είχαμε κάνει όταν θελήσαμε να φτιάξουμε για πρώτη φορά τα site μας, ήταν ότι βρήκαμε δύο γνωστούς μας freelancers προγραμματιστές και τους ζητήσαμε να φτιάξουν το βασικό κορμό. Εκεί χάσαμε σχεδόν ένα χρόνο, χωρίς να παραλάβουμε τίποτα. Διότι πήγαμε με μικρό μπάτζετ να φτιάξουμε κάτι, και οι προγραμματιστές επίσης ανέλαβαν κάτι που ήταν πάνω από τις δυνατότητες τους. Σε δεύτερη φάση βρήκαμε μια μεγάλη εταιρία, η οποία βέβαια ζήτησε πολύ παραπάνω χρήματα, και έκανε το project. Και εκεί κάναμε βέβαια ένα λάθος αφού δεν φτιάξαμε δικό μας CMS (διαχειριστικό σύστημα) και στη πορεία έπρεπε να φτιάξουμε πάλι από την αρχή το site.
Στο κομμάτι της χρηματοδότησης, θυμάμαι τότε ότι καθίσαμε και φτιάξαμε ένα businessplan που ήταν 180 σελίδες! Είχαμε γράψει τα πάντα. Αλλά πραγματικά νομίζω μέχρι και σήμερα, ότι δεν πρέπει να το έχει διαβάσει κανείς, λόγω της τεράστιας έκτασης του. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε είναι 10 δομημένα slides σε μορφή powerpoint, κάτι πολύ συνοπτικό δηλαδή. Που να δείχνει ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, εμείς έχουμε μια σωστή λύση, έχουμε ένα όραμα, ένα πιλοτικό προϊόν και πως όλα αυτά μεταφράζονται σε κάποια οικονομικά στοιχεία που θέλει να δει ένας χρηματοδότης.
Πολλοί λένε ότι, λόγω τις δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, οι Έλληνες έχουν περιορίσεις τις εξόδους για φαγητό. Ποια εικόνα έχετε εσείς, μέσα από το E-table;
Γιώργος Αρφαράς: Η εικόνα που έχουμε είναι ότι ο περισσότερος κόσμος έχει στραφεί σε πιο φθηνά εστιατόρια. Πιο συγκεκριμένα, έχει μετατεθεί η ζήτηση προς φθηνά casual εστιατόρια, αλλά και εστιατόρια «μεσαίας κατηγορίας».Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να υπάρχει ένας ανταγωνισμός στις τιμές. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έχει φανεί, είναι ότι το 2007 είχαμε περισσότερα εστιατόρια από ότι χρειαζόμασταν ως οικονομία. Είχαμε φτάσει σε ένα σημείο τότε, όποιος έπιανε κάποια λεφτά στα χέρια του, να ανοίγει ένα εστιατόριο. Πολλοί από αυτούς σήμερα έχουν κλείσει.
Όλα αυτά μας επηρέασαν στις επιλογές μας για τον σχεδιασμό του προϊόντος μας και στην στρατηγική μας στο κομμάτι του μάρκετινγκ. Δώσαμε, δηλαδή, μεγαλύτερη έμφαση στα προνόμια και στις εκπτώσεις. Και δεν λέμε φυσικά ότι για να μπει κάποιο εστιατόριο στο e-table πρέπει απαραίτητα να έχει εκπτώσεις. Ίσα- ίσα που κάποιοι μας βλέπουν ως ένα marketingtool, έτσι ώστε να τραβούν κόσμο σε συγκεκριμένες ημέρες και ώρες που δεν έχουν μεγάλη ζήτηση και εκεί βάζουν εκπτώσεις. Επίσης, επιδιώξαμε να συνεργαστούμε με εστιατόρια που είναι πιο casual. Τέλος, θέλουμε να προσφέρουμε όφελος και στον εστιάτορα. Με μια φράση, προσαρμοστήκαμε στην πραγματικότητα.
Κώστας Σαριδάκης: Μπορεί η κρίση να έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο βγαίνει ο κόσμος, αλλά αυτό που βλέπουμε κυρίως είναι κάποιες εσωτερικές αλλαγές. Βγαίνει κάποιος για φαγητό, αλλά πλέον έχει μειώσει την κατανάλωση του. Άλλη μια τάση που βλέπουμε, είναι ότι τα πολύ ακριβά εστιατόρια μειώνονται, γιατί ήταν και πιο πολλά από όσα σήκωνε η ελληνική αγορά. Παράλληλα, αυξάνονται π.χ. τα μεζεδοπωλεία. Εκεί μπορεί ένας άνθρωπος να πάει και να φάει με 10- 12 ευρώ. Οπότε είναι μια πολύ καλή εναλλακτική ακόμα κι από το να βγει για ένα ποτό. Επίσης, αρκετός κόσμος πιστεύει ότι το να πας σε ένα εστιατόριο είναι ακριβός σε σχέση με το να πας π.χ. σε ένα σουβλατζίδικο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Ειδικά αν χρησιμοποιήσεις κάποιες εκπτώσεις που σου δίνει μια υπηρεσία σαν το e-table, μπορείς να έχεις ένα καλό και οικονομικό μενού 2-3 πιάτων.
Έχετε μια δυναμική παρουσία στα SocialMedia. Πόσο σημαντικά είναι αυτά, για να αναπτυχθεί μια καινοτόμος επιχείρηση;
Γιώργος Αρφαράς: Αν έπρεπε να απαντήσω με μια φράση θα έλεγα, «ναι είναι πολύ σημαντικά». Στη περίπτωση που κάποιος θέλει να το αναλύσει περισσότερο, θα πρέπει να σκεφτεί τι είδους επιχείρηση είναι, σε ποιους απευθύνεται, και τι ακριβώς θέλει να πετύχει μέσω των SocialMedia. Απαντώντας σε αυτές τις ερωτήσεις μπορεί να καταλήξει στο αν τελικά πρέπει να επενδύσει χρόνο και πόρους εκει. Στη δική μας περίπτωση είναι πολύ σημαντικά, γιατί υπάρχει και μια αμφίδρομη επικοινωνία με χρήστες μας. Παίρνουμε και feedback από τα σχόλια που γίνονται στα SocialMedia μας.
Τώρα θα ξεκινήσουμε και VLOG με έντονους ρυθμούς. Βίντεο τα οποία θα παρουσιάζουν ιστορίες ανθρώπων που βγαίνουν σε εστιατόρια. Και τώρα είναι μάλιστα η πρώτη φορά που συζητάμε δημόσια για αυτό το project.
Κώστας Σαριδάκης: Ουσιαστικά κάθε εβδομάδα θα υπάρχει ένα επεισόδιο 3 λεπτών. Αυτό που θέλουμε να προβάλουμε είναι το πώς διάφορα κοινά βγαίνουν σε ένα εστιατόριο. Για παράδειγμα, ένα αγόρι που βγαίνει πρώτο ραντεβού με την κοπέλα του ή μια γυναίκα με παιδί που πάει μετά από χρόνια ένα ραντεβού με τον άντρα της σε ένα εστιατόριο. Για να δείξουμε ότι με λίγα χρήματα μπορείς να βγεις σε ένα εστιατόριο και να περάσεις πολύ ωραία. Σε ότι αφορά τα SocialMedia, στις μέρες μας είναι σίγουρα ένα πολύ δυνατό εργαλείο, το οποίο μια επιχείρηση πρέπει να το χρησιμοποιεί με επαγγελματικό τρόπο.
