Μια νέα καλλιέργεια έχει ανέβει δυναμικά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, και αρκετοί είναι οι αγρότες -ακόμα και νεαρής ηλικίας- που έχουν στραφεί προς τα εκεί. Είναι η λεβάντα. Πρόκειται για μια θαμνώδη καλλιέργεια, καθώς το φυτό αναπτύσσεται έως και 80 εκατοστά με στενά γκριζοπράσινα φύλλα και με ανθοφόρους βλαστούς να καταλήγουν σε ταξιανθία τύπου στάχεος με λιλά ανθάκια.
Στη λεκάνη της Μεσογείου παράδοση στην καλλιέργεια λεβάντας έχει η Ιταλία, η Ισπανία αλλά και η Γαλλία, ενώ δυναμικά έχουν μπει, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Αυστραλία καθώς και η Βουλγαρία, ενώ με δειλά βήματα ακολουθεί και η Ρουμανία.
Πολλά είναι τα είδη λεβάντας που μπορούν να καλλιεργηθούν, ωστόσο πιο διαδεδομένο και πιο μυρωδάτη ποικιλία είναι η στενόφυλλη λεβάντα (Lavandula angustifolia) από την οποία παράγεται και το καλύτερης ποιότητας αιθέριο έλαιο.
Εδάφη όπως τα ελαφρά χαλικώδη και τα ασβεστώδη θεωρούνται τα πιο κατάλληλα για αυτού του είδους την καλλιέργεια, ενώ αντίθετα, τα πολύ αργιλώδη, τα αμμώδη και λεπτής υφής εδάφη, όπως και τα κακώς αποστραγγιζόμενα θεωρούνται ακατάλληλα. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει και το pH του εδάφους, το οποίο πρέπει να κυμαίνεται από 5,8 – 8,3.
Μάλιστα όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Λάζαρος Σεμερτζίδης, ο οποίος το 2018 αναδείχτηκε ως ο καλύτερος νέος Έλληνας αγρότης, η καλλιέργεια της λεβάντας είναι πιο ξεκούραστη «σε σχέση με την καλλιέργεια δένδρων, και έχει μια σταθερότητα στην αγορά, σε ό,τι έχει να κάνει με το θέμα της απορρόφησης, με την τιμή να κυμαίνεται, τα τελευταία δυο χρόνια, από 80-85 ευρώ το κιλό αιθέριο έλαιο» ενώ όπως λέει «στα βιολογικά έχουν φτάσει και έχουν ξεπεράσει τα 100 ευρώ ανά κιλό αιθέριου ελαίου».
«Η φύτευση ξεκινάει τον Οκτώβριο και μπορεί να διαρκέσει μέχρι το Μάρτιο, αναλόγως τα καιρικά φαινόμενα» είπε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο 34χρονος αγρότης ο οποίος καλλιεργεί περίπου 160 στρέμματα λεβάντας στην Ξηρολίμνη Κοζάνης.
Σημειώνει ότι τα «φυτά, θεωρητικά μπορούν να παραμείνουν “ζωντανά” κατά μέσο όρο γύρω στα 12 χρόνια και από εκεί και πέρα, αυτό που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να ανανεώνει το χωράφι του. Όχι όμως με τη φύτευση νέων φυτών». Αυτό γίνεται με το «κούρεμα» του υπέργειου τμήματος του φυτού που έχει όμως ως αποτέλεσμα να «χαθεί» μια καλλιεργητική χρονιά, ωστόσο το κέρδος είναι μεγαλύτερο καθώς τόσο τα φυτά όσο και το χωράφι ανανεώνονται.
Η διαδικασία αυτή γίνεται τον χειμώνα, και το ερχόμενο καλοκαίρι από το «κούρεμα» ο παραγωγός μπορεί να πάρει το 40-50% της παραγωγής, ενώ ένα χρόνο αργότερα αυτή επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα.
