αρχικηΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣΗ Ελληνίδα concept designer που έχει σχεδιάσει τα καταστήματα κολοσσών όπως η Calvin Klein, η Swatch και η Davidoff

Η Ελληνίδα concept designer που έχει σχεδιάσει τα καταστήματα κολοσσών όπως η Calvin Klein, η Swatch και η Davidoff

Ακόμα και όταν βλέπεις τα δύσκολα, πρέπει να καταφέρνεις να βρεις μια διέξοδο. Και όχι να μένεις στην αδράνεια. Κάπως έτσι σκέφτηκε πριν κάποια χρόνια η Ελίνα Χατζηχρόνογλου, και έφυγε σε πολύ νεαρή ηλικία για την Ιταλία, για να κάνει το μεταπτυχιακό της πάνω στο design. Η συνέχεια ήταν «εκρηκτική». Αφού κατάφερε ως concept designer να συνεργαστεί με εταιρίες- γίγαντες, δημιουργώντας πολλές από τις βιτρίνες τους, τις οποίες έχει την ευκαιρία να δει το κοινό.

Η  ίδια μιλά για το story της στο It’s Possible. Εξηγεί το πως πήρε την απόφαση να φύγει από την Αθήνα και να πάει στην Ιταλία ενώ είχε ήδη ξεκινήσει να εργάζεται εδώ, τι θα συμβούλευε έναν νέο που έχει «βαλτώσει» στην Ελλάδα, αλλά και τι ρόλο παίζουν τελικά… οι βόλτες στον δρόμο προς την επιτυχία.

Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες, όταν έκλεισες την πρώτη συμφωνία με κάποιο μεγάλο brand;

«Απίστευτο!Τα κατάφερα!!!» Το θυμάμαι σαν σήμερα. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα το e-mail για να σιγουρευτώ πως καταλαβαίνω καλά. Ήταν στα ιταλικά βλέπεις και ήθελα να είμαι 100% σίγουρη.

Ένοιωσα απίστευτη χαρά και πάνω απ’ όλα δικαίωση για εμένα και την οικογένειά μου – που με στήριζε και με στηρίζει πάντα. Ύστερα από τόσες σπουδές, προσπάθεια κι επιμονή άνοιξε ένας δρόμος τελείως διαφορετικός από αυτόν που, πιθανώς, θα ακολουθούσα αν είχα παραμείνει στην Ελλάδα.

Ενώ ξεκίνησες να εργάζεστε στην Αθήνα, τελικά πήρες την απόφαση να πας στην Ιταλία και να κάνεις μεταπτυχιακές σπουδές. Πως πήρες αυτή την απόφαση;

Το ντιζάιν στην Ελλάδα, όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο και ξεκίνησα να δουλεύω ήταν σε νηπιακό στάδιο. Όχι σχετικα με τις ιδέες, τα προιόντα ή τα events γύρω απο αυτό, αλλά περισσότερο με την κατανόηση και την αποδοχή  από τον κόσμο.

Αυτό αντικατοπτριζόταν και στην αγορά εργασιας. Ύστερα από τρία χρόνια μέσα σε μεγάλη, πολυεθνική εταιρεία, ένοιωσα οτι δε μαθαίνω και δε δημιουργώ και δεν εξελίσσομαι πια. Αποφάσισα λοιπόν να ξεκινήσω μια καινούρια περιπέτεια όπου θα μπορέσω να βελτιώσω τις γνώσεις μου και το δίκτυό μου, έτσι ώστε να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω στηριζόμενη πιό γερά στα πόδια μου.

Θα πρότεινες σε έναν νέο που νιώθει επαγγελματικά «βαλτωμένος» στην Ελλάδα, να φύγει στο εξωτερικό;

Σίγουρα. Μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες, αλλά πάνω από όλα α ξ ι ο κ ρ α τ ί α.

Θα πρέπει όμως, όποιος το αποφασίσει να ξέρει πως τα πράγματα στο εξωτερικό δεν είναι εύκολα. Το γεγονός οτι υπάρχει μεγάλύτερη προσφορά εργασίας δε συνεπάγεται οτι η πρόσληψη είναι δεδομένη. Ούτε οτι θα λύσει κάποιος το πρόβλημα της ζωής του επείδή ο μισθός που προσφέρεται φαίνεται αστρονομικός κάποιες φορές για τα ελληνικά δεδομένα.

Οι ευκαιρίες, η επαφή με διαφορετικές κουλτούρες, τα δρώμενα ή ακόμα και η διαδικασία προσαρμογής είναι κάτι που σε κάνει να σκέφτεσαι με διαφορετικό τρόπο, να παίρνεις έμπνευση, να μαθαίνεις και είναι δύσκολο -όχι αδύνατο- να το επιτύχει κανείς ζώντας στη χώρα του.

Έχεις συνεργαστεί με το αρχιτεκτονικό γραφείο της Zaha Hadid, την Calvin Klein, τη Swatch και την Davidoff. Πως κατάφερες να κλείσεις συμφωνίες με αυτές τις μεγάλες εταιρίες;

Ύστερα από πολλή δουλειά, εξειδίκευση στον συγκεκριμένο τομέα, χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και λίγη τύχη – χρειάζεται κι αυτό. Δημιούργησα ένα επαγγελματικό προφίλ που, απ’ ότι φαίνεται, είναι ενδιαφέρον σε αυτές τις εταιρείες.

Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους, που -εκτός από μία περίπτωση- δε χρειάστηκε να μπω στη διαδικασία να στείλω βιογραφικό ή να περάσω από σειρά συνεντεύξεων, οπότε αν με ρωτάς μυστικά επιτυχίας δεν ξέρω να σου απαντήσω.

Ένα νέος που βγαίνει σήμερα από ένα πανεπιστήμιο, πως πιστεύεις ότι θα πρέπει να κινηθεί πρακτικά, έτσι ώστε να εργαστεί για μεγάλες εταιρίες είτε ξένες είτε ελληνικές;

Για εμένα το ζητούμενο δεν είναι να δουλέψεις σε μια μεγάλη εταιρεία, αλλά να κάνεις κάτι που σε γεμίζει και σου αρέσει.

Σκέψου οτι αφιερώνουμε παραπάνω απο τη μισή μας μέρα συνήθως, στη δουλειά. Θα ήταν καλό λοιπόν να επιλέξουμε να εργαστούμε πάνω σε ένα αντικείμενο που μας αρέσει. Όταν κάποιος κάνει κάτι που του αρέσει, το κάνει καλά κι αυτό αργά ή γρήγορα αναγνωρίζεται.

Όλοι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να φτάσουμε σύντομα στην κορυφή, αλλά μια καλή πρακτική είναι να προχωράει κανείς με μικρά σταθερά βήματα, παρά με εντυπωσιακά εναέρια άλματα.

Σε παλαιότερη συνέντευξη σου, έχεις πει ότι το μότο σου είναι: «Αν το σχέδιο Α αποτύχει, υπάρχουν άλλα 23 γράμματα στο αλφάβητο». Αλλά τι πρέπει να κάνει κάποιος, για να αντέξει μέχρι την 20η ή την 24ή προσπάθεια;

Φοβερή υπομονή, επιμονή και ευελιξία. Χρειάζεται να βάλει κανεις το «εγώ» του σε δεύτερο πλάνο, να αναγνωρίσει και να βελτιώσει τις αδυναμίες και τα λάθη του και να είναι ανοιχτός σε αλλαγές,  για να μπορέσει να προχωρήσει μπροστά και να επιτύχει τον τελικό του στόχο.

Έχεις πει επίσης, ότι όταν τελειώνει η καθημερινή δουλειά σου, σκέφτεσαι πόσο παραγωγική ήσουν και μετά είναι «ώρα για βόλτες». Είναι και οι βόλτες ένα σημαντικό «συστατικό», για να φτάσει κάποιος στην επιτυχία;

Σκέψου τον εαυτό σου σαν ένα ζογκλέρ που περπατάει πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί, εναλλάσσοντας ταυτόχρονα στον αέρα τρείς μπάλες. Αν μια μπάλα πέσει, χάνει την ισορροπία του και πέφτει στο κενό.

Αυτές οι τρεις μπάλες για εμένα είναι η υγεία, η προσωπική ζωή και η επαγγελματική ζωή. Κοιτάω λοιπόν να αφιερώνω τον απαραίτητο χρόνο σε κάθε μια από αυτές για να μπορώ να διατηρώ την ισορροπία και την ηρεμία μου.

 

Για τις προσωπικές φωτογραφίες Credits : Nikos Karanikolas
Για το προτζεκτ στη Σπάρτη (τελευταία φωτο) credits: Stratos Zolotas  
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

fourteen − nine =