Ενώ πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι η δημιουργικότητα δεν εξασκείται και δεν είναι στο χέρι σου να την αναπτύξεις, η πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι διαφορετική. Μπορείς να γίνεις πιο δημιουργικός.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια ομάδα ερευνητών προσπάθησε πρόσφατα να επαναπροσδιορίσει πλήρως το θέμα. Σε μια νέα έρευνα, ισχυρίζονται ότι έχουν αναπτύξει μια νέα προσέγγιση που μπορεί να εκπαιδεύσει σχεδόν οποιονδήποτε να είναι πιο δημιουργικός.
Όπως εξηγεί το inc.com οι ερευνητές από το Ohio State University, ξεκίνησαν με μια απλή αλλά βαθιά παρατήρηση. Σχεδόν όλες οι προηγούμενες ”προπονήσεις” δημιουργικότητας βασίστηκαν στην ιδέα της αποκλίνουσας σκέψης, προσφέροντας στους εκπαιδευόμενους λογικούς κανόνες και θέτοντας νοητικές συνταγές για να τους βοηθήσουν να δημιουργήσουν περισσότερες φρέσκες ιδέες. Αυτό ακούγεται λογικό, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο μερικοί από τους πιο δημιουργικούς ανθρώπους τριγύρω, βρίσκουν πρωτότυπες ιδέες. Δείτε τα παιδιά. Τα παιδιά είναι εξαιρετικά δημιουργικά γιατί παίζουν πάντα ρόλους και λένε ιστορίες.
Θα μπορούσε η εκπαίδευση δημιουργικότητας που βασίζεται λιγότερο σε λογικούς κανόνες και περισσότερο στην αφήγηση ιστοριών; Όπως λένε ερευνητές από το New York Academy of Sciences, η απάντηση είναι ένα ηχηρό ναι, όπως προκύπτει από τις έρευνες που έκαναν. Οι ερευνητές λένε ότι μπορεί να λειτουργήσει για σχεδόν οποιονδήποτε.
Η τεχνική αποτελείται από μια σειρά ασκήσεων που βασίζονται σε όλα όσα έχουν χρησιμοποιήσει οι αφηγητές σε όλο τον κόσμο για χιλιετίες για να δημιουργήσουν συναρπαστικές αφηγήσεις. Εδώ είναι τα 3 βασικά points.
Χτίζουν έναν… διαφορετικό κόσμο
Σε πολλές ιστορίες, ο κόσμος είναι διακριτικά (ή όχι τόσο διακριτικά) διαφορετικός… από τον πραγματικό κόσμο που ζούμε όλοι καθημερινά. Ίσως τα στρατιωτάκια ενός παιδιού ζωντανεύουν τη νύχτα. Ίσως μια επίθεση ζόμπι συμβαινει στην πόλη. Πώς οι συγγραφείς και οι κινηματογραφιστές επικοινωνούν τους κανόνες αυτών των άγνωστων κόσμων; Μόνο οι πιο βαρετές ταινίες και βιβλία βγαίνουν ευθέως και σας τους λένε. Είναι πολύ πιο διασκεδαστικό όταν ο αφηγητής σας οδηγεί να καταλάβετε μόνοι σας τους κανόνες. Εντοπίζετε κάτι ασυνήθιστο — ζόμπι που τρώνε σάρκα ή στρατιωτάκια που περπατάνε — και συμπεραίνετε από αυτές τις παράξενες σκηνές πώς λειτουργεί ο άγνωστος κόσμος. Η νέα εκπαίδευση δημιουργικότητας αξιοποιεί την ίδια διαδικασία — φανταστείτε κάτι περίεργο να συμβαίνει και μετά καταλάβετε τι είδους κόσμος θα δημιουργούσε ένα τόσο παράξενο γεγονός — για να δημιουργήσει νέες ιδέες.
Από άλλη οπτική
Ένα μεγάλο μέρος της διασκέδασης σε κάθε ιστορία είναι να μαντέψετε τι θα μπορούσαν να κάνουν οι χαρακτήρες στη συνέχεια. Πώς σε οδηγούν οι επιτυχημένοι αφηγητές σε αυτό; Οι καλοί, εκθέτουν τις προσωπικότητες, τις επιθυμίες και τους φόβους των χαρακτήρων και σας δίνουν τον χώρο να φανταστείτε τι είδους ενέργειες μπορεί να κάνουν αυτά τα άτομα. Αυτό ονομάζεται “μετατόπιση οπτικής”.
Δημιουργία δράσης
Πώς ξεδιπλώνουν οι αφηγητές τις ιστορίες τους; Γενικά, το κοινό ενοχλείται όταν η καθαρή τύχη ή η τυχαία γεγονότα αναγκάζουν τους χαρακτήρες να δράσουν. Είναι πολύ πιο ικανοποιητικό να συνδυάζεις δύο χαρακτήρες με ανταγωνιστικά ενδιαφέροντα και νοοτροπίες και να βλέπεις πώς επηρεάζουν ο ένας τη συμπεριφορά του άλλου. Αυτό περιλαμβάνει τα περισσότερα από αυτά που οι συγγραφείς αποκαλούν πλοκή. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτή τη βασική αρχή αφήγησης στην εκπαίδευσή δημιουργικότητας, ζητώντας από τους συμμετέχοντες να «κάνουν εικασίες για απροσδόκητα γεγονότα που θα μπορούσαν να προκληθούν από την εισαγωγή ενός νέου ηθοποιού σε ένα γνωστό περιβάλλον – ή από την εισαγωγή ενός γνωστού ηθοποιού σε ένα νέο περιβάλλον». ‘Η για παράδειγμα το πως θα διαχειριζόταν ένα Χ γνωστό πρόσωπο τα δεδομένα αν αναλάμβανε το «τιμόνι» μιας εταιρίας.
Αυτές οι ασκήσεις φαίνονται πραγματικά διασκεδαστικές, αλλά οι ερευνητές επιμένουν ότι η εκπαίδευση στη δημιουργικότητα είναι πολύ περισσότερο από ένα απλό παιχνίδι. Η εκπαίδευση δημιουργικότητας όχι μόνο βοηθά στην επίλυση πιεστικών προβλημάτων, αλλά δημιουργεί επίσης μια κουλτούρα που εκτιμά τη μεγιστοποίηση των ταλέντων κάθε μέλους της ομάδας.
