αρχικηVIRALΓιατί κάποιοι άνθρωποι αργούν στα ραντεβού τους (και όχι μόνο)

Γιατί κάποιοι άνθρωποι αργούν στα ραντεβού τους (και όχι μόνο)

Όλοι έχουμε εκείνο τον φίλο ή τον συνάδελφο που είναι πάντα… αργοπορημένος. Μία έρευνα του YouGov του 2014 έδειξε ότι ένας στους πέντε αργούν στη δουλειά τους τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.

Το φαινόμενο της (χαμένης) μάχης με την ασυνέπεια προσπάθησε να ερευνήσει η συγγραφέας Grace Pacie, αναζητώντας απαντήσεις κυρίως για τη δική της μνημειώδη ασυνέπεια που έκανε δύσκολη τη ζωή της και πολύ συχνά αυτή των γύρω της.

Κατά την ίδια στον πληθυσμό υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι timekeepers (οι συνεπείς) και οι timebenders (αυτοί που συνηθίζουν να… ξεχειλώνουν τον χρόνο). Αυτή η δεύτερη κατηγορία ανθρώπων έχουν σοβαρό πρόβλημα με τις «εργασίες ρουτίνας», οτιδήποτε «πρέπει» να γίνει για να το πούμε κομψά, τη στιγμή που δεν έχει κανένα πρόβλημα να συγκεντρωθεί και να φέρει εις πέρας πράγματα που πραγματικά τους κινούν το ενδιαφέρον και τα παίρνουν προσωπικά.Επίσης, όσοι αργούν πολύ συχνά είναι εκείνοι που λειτουργούν καλύτερα υπό πίεση και με στενά deadlines.

O David Robson, επίσης συγγραφέας, πιστεύει ότι η ασυνέπεια είναι γνώρισμα ανθρώπων με κάπως ελαστική ευσυνειδησία. H Pacie επιμένει ότι όσοι αργούν έχουν μία διαφορετική αντίληψη του χρόνου.

«Κάθε λεπτό της ώρας μετράει διαφορετικά για εμάς. Μοιάζει να έχει μεγαλύτερη διάρκεια ή μικρότερη, αναλόγως με το τι κάνουμε. Αν είμαστε πραγματικά εστιασμένοι σε κάτι, είναι πολύ πιθανό να μη δώσουμε σημασία στον χρόνο που περνάει, ωστόσο, να δουλεύουμε σούπερ αποτελεσματικά πάνω σε ό,τι έχουμε αναλάβει».

Όπως εξηγεί η Pacie –και επιβεβαιώνεται και από μία μελέτη του 2016 του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον– έχει αποδειχθεί ότι οι αιωνίως αργοπορημένοι δεν αργούν παντού. Ας πούμε, δεν χάνουν πτήσεις ή πολύ σημαντικές επαγγελματικές συναντήσεις. Είναι όμως πολύ πιθανόν να αργήσουν να πάρουν το παιδί από το σχολείο ή να καταφθάνουν τελευταίοι και καταϊδρωμένοι στα γενέθλια της μητέρας τους ή στον γάμο του καλύτερου τους φίλου.

Αυτό στο μυαλό τους μεταφράζεται ως «δεν αργώ σε ραντεβού που έχουν πραγματική σημασία», όμως, κάπως έτσι και βάσει αυτής της φιλοσοφίας, εκνευρίζονται ή και κάποτε πληγώνονται σοβαρά όλοι οι γύρω τους, που παίρνουν το μήνυμα ότι δεν είναι τόσο σημαντικοί στη ζωή των «αργοπορημένων».

Όπως λέει η συγγραφέας, ωστόσο, το πρόβλημα δεν κρύβεται στη συναισθηματική τους νοημοσύνη, αλλά στο γεγονός ότι πρόκειται για ανθρώπους που δεν μπορούν να πάρουν στα σοβαρά οποιοδήποτε deadline που δεν έχει συνέπειες. Με λίγα λόγια, θα είναι συνεπείς μόνο αν γνωρίζουν ότι πρόκειται να τιμωρηθούν ή να αντιμετωπίσουν κάποια σοβαρή συνέπεια, και αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα από μόνο του. Ναι, έχει κάτι το ανέμελο το να ξέρεις ότι δεν θα χάσεις τον καλύτερο σου φίλο επειδή άργησες 10-15 λεπτά, μισή ή και μία ώρα, όμως και πάλι αυτό δεν λέει και πολλά, σωστά;

Ο Robson το θέτει σωστά: με το να γνωρίζουμε ότι ο φίλος ή η φίλη μας θα αργήσει, και με το να γνωρίζει και ο ίδιος ότι αυτό θα συμβεί και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στη ζωή του, είναι σα να μιλάμε για μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία, που όμως δημιουργεί πρόβλημα στις σχέσεις και την επικοινωνία αυτών των ανθρώπων.

Ο ίδιος προτείνει, βάσει ερευνών και ψυχολογικών πειραμάτων, έναν τρόπο αναπλαισίωσης της συμπεριφοράς αυτών των ατόμων. Δηλαδή, μικρές αποστολές που πρέπει να γίνουν μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο: να καθαρίζουν το γραφείο τους κάθε μέρα σε συγκεκριμένη ώρα και διάρκεια, να φέρνουν εις πέρας μικρές δουλειές που συνήθως παραμελούν και πάει λέγοντας.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

6 + 13 =