Αν δεν τα δεις, είναι δύσκολο να στα περιγράψει κάποιος με λόγια. Σκέψου δύο κούπες ενωμένες μεταξύ τους, ένα ποτιστήρι που το στόμιο του γυρνά και στοχεύει… προς το δοχείο του, και ένα κλειδί το οποίο δεν έχει λαβή για να το στρίψεις. Μπερδεύτηκες; Λογικό. Τα συγκεκριμένα αντικείμενα είναι μέρος του project The Uncomfortable. Πρόκειται για μια συλλογή αντικειμένων που μοιάζουν βγαλμένα από ταινία επιστημονικής φαντασίας και σίγουρα τραβούν τα βλέμματα.
Την συγκεκριμένη ιδέα έκανε πραγματικότητα η Κατερίνα Καμπράνη. Η ίδια μιλά στο It’s Possible για την πρακτική χρησιμότητα (ή μήπως όχι;) που έχουν τα δημιουργήματα της, το πως γιγαντώθηκε το project μέσα από τα social media, ενώ αποκαλύπτει και το πιο «τρελό» αντικείμενο που θέλει να φτιάξει.
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο «περίεργο αντικείμενο» που φτιάξατε; Και ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις φίλων και συγγενών;
Το πρώτο μου σκίτσο δεν ήταν καν αντικείμενο! Ήταν ένα μικρό WC, απολύτως βολικό, όμως η πόρτα ήταν αρκετά ψηλά και έπρεπε να ανέβεις μια σιδερένια ανεμόσκαλα. Το οποίο σε περίπτωση άμεσης ανάγκης, ήταν μάλλον προβληματικό! Αργότερα πέρασα σιγά σιγά σε αντικείμενα.
Όταν ξεκίνησα το project, ανέβαζα εικόνες στον προσωπικό μου λογαριασμό στο facebook και οι αντιδράσεις των φίλων μου ήταν τρομερά θετικές. Γι’ αυτό και συνέχισα!
Πως ονομάζεται ένας καλλιτέχνης που σχεδιάζει τέτοια αντικείμενα;
Παλαβός; Βασικά, ένας αρχιτέκτονας ‐δηλαδή εγώ‐ που σχεδιάζει τέτοια αντικείμενα ονομάζεται μάλλον καλλιτέχνης και όχι αρχιτέκτονας ή σχεδιαστής. Εγώ μάλλον άργησα να καταλάβω ότι ίσως έπρεπε να είχα πάει στην Καλών Τεχνών αντί για την Αρχιτεκτονική!
Τα δημιουργήματα σας μοιάζουν βγαλμένα… από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Στο πρακτικό κομμάτι, έχουν κάποια χρησιμότητα ή είναι κυρίως διακοσμητικού χαρακτήρα;
Οχι, δεν έχουν χρησιμότητα! Είναι χιουμοριστικές εικόνες βγαλμένες από την δική μου φαντασία. Μετά από ένα μεταπτυχιακό πάνω στο design, το οποίο δεν το τελείωσα ποτέ, άρχισα να αναρωτιέμαι πως θα ήταν τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά εάν ο σχεδιαστής προσπαθήσει να κάνει ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι πρέπει. Μου φάνηκε τρομερά αστείο σαν ιδέα και έτσι ξεκίνησα να σχεδιάζω άβολα αντικείμενα.
Βλέπουμε ότι στην σελίδα σας στο Facebook, έχετε συγκεντρώσει πάνω από 41.000 Likes. Πως καταφέρατε να αναπτύξετε αυτό το μεγάλο κοινό;
Έλα ντε! Όταν έφτιαξα την σελίδα μου το 2011, είχα καταλάβει ότι στους φίλους μου αρέσει το project, αλλά ποτέ δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση. Όταν έφτασα τα 1.000 likes ήμουν κατενθουσιασμένη. Δεν έχω κάνει ποτέ προωθητική ενέργεια, παρά μόνο μια δυο φορές, αρκετά χρόνια μετά για να προωθήσω κάποια προϊόντα.
Το πρώτο viral κύμα δεν κατάλαβα πως ξεκίνησε, έβλεπα εκατοντάδες Likes στην σελίδα από χρήστες στον Ιράν αλλά τότε το facebook δεν έδινε την δυνατότητα να δεις εάν κάποιος είχε κάνει tag ή mention την σελίδα και άρα πραγματικά δεν ξέρω τι έγινε! Μετά από αυτό, έχω ένα με δύο viral κύματα τον χρόνο. Αυτό που έκανα εγώ από την μεριά μου είναι να σχεδιάζω κάτι που μου φαίνεται αστείο και προσπαθώ πάντα να είναι όμορφα παρουσιασμένο.
Νομίζω ότι χτύπησα social media φλέβα χρυσού, μάλλον κυρίως επειδή εμπνεύστηκα από παρόμοια projects που έβλεπα στο internet τότε. Επίσης νομίζω ότι βοηθάει πολύ που το project είναι χιουμοριστικό και αναφέρεται σε αντικείμενα που όλοι αναγνωρίζουμε και άρα απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως.
Κάτι που έκανα συνειδητά είναι να κυνηγήσω με κάθε δυνατό τρόπο να μπαίνει το όνομα μου και Link, όπου μοιράζονται οι εικόνες. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που με ειδοποιούσαν φίλοι ότι έβλεπαν την δουλειά μου χωρίς mention ή link και επειδή βλακωδώς δεν είχα βάλει copyright στις εικόνες, προσπαθούσα να επικοινωνήσω και ζητούσα να μπουν τα στοιχεία μου. Και ειδικά σε πλατφόρμες όπως το 9GAG είναι αρκετά δύσκολο να βρεις τον χρήστη. Μπορεί να έπαιρνε μέρες, αλλά το πάλευα!
Αρκετοί από τους ανθρώπους που παρακολουθούν την δουλειά σας, είναι από το εξωτερικό. Ποια είναι τα σχόλια και η ανταπόκριση που βλέπετε από ανθρώπους άλλων χωρών;
Είναι πάντα θετικά, αν και μόλις προχθές έλαβα το πρώτο μου hate mail! Εάν σκεφτείς ότι ξεκίνησα το 2011, καλά είναι! Πρέπει να πω ότι οι περισσότερες ευκαιρίες ήρθαν από το εξωτερικό και με την εξαίρεση του Δημήτρη Φακίνου που με κάλεσε πριν χρόνια να μιλήσω στο συνέδριο για το Industrial Design το 2014, στην Ελλάδα αισθάνομαι ότι επιτέλους φέτος έγινε το μπαμ. Και το επιτέλους δεν το λέω γιατί έχω παράπονο, απλά τώρα επιτέλους αισθάνομαι την επιτυχία του project πιο αληθινή και πιο κοντά σε μένα!
Ποιο είναι το πιο «τρελό» αντικείμενο που δεν έχετε δημιουργήσει ακόμα, και θέλετε να το φτιάξετε στο μέλλον;
Θέλω να φτιάξω ένα μικρό αυτοκινητάκι που το τιμόνι θα είναι στο πάνω μέρος, και για να το οδηγήσεις πρέπει να έχεις τα χέρια ψηλά, αφού το τιμόνι θα είναι πάνω από το κεφάλι σου.
