Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, λέει μια φράση. ΟΚ, αυτό δεν είναι απολύτως αλήθεια. Το να έχεις κάποια χρήματα βοηθάει. Αλλά σίγουρα δεν είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στην ευτυχία και την ευημερία μας. Τότε τι παίζει ρόλο τελικά;
Έρευνα του Harvard για την ανάπτυξη ενηλίκων, η μακροβιότερη μελέτη που εξετάζει την ευτυχία, παρακολούθησε 724 άνδρες από τότε που ήταν έφηβοι το 1938, με τους συμμετέχοντες να προέρχονται από μια σειρά κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων. Η ομάδα του Harvard έχει συλλέξει πληθώρα δεδομένων για 74 χρόνια, συγκεντρώνοντας όλα τα είδη προσωπικών, ψυχολογικών δεικτών και αποτελεσμάτων και ρωτώντας τις οικογένειές τους για την ψυχική και συναισθηματική τους υγεία κάθε δύο χρόνια.
«Η προσωπική ανθρώπινη σύνδεση δημιουργεί διανοητική και συναισθηματική διέγερση», λέει ο διευθυντής του προγράμματος, Dr. Robert Waldinger, «και αυτά τα πράγματα είναι αυτόματα ενισχυτικά της διάθεσης, ενώ η απομόνωση μειώνει τη διάθεση».
Οι άνθρωποι είναι ένα έντονα κοινωνικό είδος. Είναι κυριολεκτικά θέμα ζωής και θανάτου. Στο προγονικό μας παρελθόν, αν ξαφνικά απομονωνόμασταν και μας έδιωχνε η φυλή, θα σήμαινε τον αναπόφευκτο… θάνατό μας.
Τα γονίδια των σύγχρονων Homo sapiens εξακολουθούν να οδηγούν τις κοινωνικές μας συμπεριφορές στο ίδιο μοτίβο. Θέλουμε την σύνδεση, την οικοδόμηση σχέσεων με τους συνανθρώπους μας.
Αλλά η digital και γρήγορη εποχή στην οποία ζούμε, δεν μας βοηθά. Σκεφτείτε τον κόσμο στον οποίο ζούμε: Περνάμε περισσότερο χρόνο μόνοι από ό,τι σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Και μας κάνει τρομερά δυστυχισμένους.
Κουβαλάμε σχεδόν άπειρη γνώση σε ένα γκάτζετ που χωράει στην μπροστινή μας τσέπη, πετάμε στο διάστημα, μπαίνουμε σε virtual πραγματικότητες … αλλά όλα αυτά τα κάνουμε απομονωμένοι στον εαυτό μας.
Τότε (μαζί) και τώρα (μόνοι)
Όπως σημειώνει το inc.com, υπολογίζεται ότι οι πρώτοι άνθρωποι στις κοινωνίες κυνηγών-συλλεκτών περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους μαζί. Σε όλες τις βασικές δραστηριότητες: δουλειά, προετοιμασία φαγητού, φαγητό. Ακόμη και ο ελεύθερος χρόνος και οι στιγμές τελετουργικού εορτασμού θα ήταν μια ομαδική εμπειρία.
Αντιπαραθέστε αυτό με τους σύγχρονους ανθρώπους. Σχεδόν το 1//3 των ανθρώπων στις λεγόμενες ανεπτυγμένες δυτικές χώρες ζουν μόνοι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά μόνοι για περίπου 8-10 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα. Για άτομα που ζουν με άλλους, είναι περίπου 5-7 ώρες κάθε μέρα. Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, περνούν σχεδόν τον μισό χρόνο που είναι ξύπνιοι, μόνοι τους.
« Οι τεχνολογίες μας, οι υποδομές των πόλεων, οι κυβερνητικοί και εταιρικοί Οργανισμοί και ο τρόπος με τον οποίο δραστηριοποιούμαστε πρέπει πάντα να λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να επιβιώσουμε μόνο με τη σύνδεση μεταξύ μας. Διαφορετικά, θα καταλήξουμε σε μια απίστευτα προηγμένη κοινωνία — αλλά με λίγη ευτυχία και ανθρωπιά», λέει το inc.com.
