Μέσα στην επόμενη δεκαετία, σχεδόν η μισή από την αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ θα προέρχεται από περίπου 400 πόλεις και αναπτυσσόμενες οικονομίες που είναι σε τροχιά για να φτάσουν το 1 δισεκατομμύριο νέους καταναλωτές.
Μια τέτοια ραγδαία ανάπτυξη σημαίνει έντονο ανταγωνισμό για εργατικό δυναμικό με υψηλές δεξιότητες. Αν και οι οικονομικές ευκαιρίες κάνουν αυτές τις πόλεις να μοιάζουν ελκυστικές οικονομικά, η οικονομική ανάπτυξη από μόνη της δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα μπορέσουν να προσελκύσουν (και να κρατήσουν) φιλόδοξους εργαζομένους με κίνητρα. Τι πρέπει να κάνουν επομένως οι εργοδότες, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, για να προσελκύσουν τους καλύτερους και να τους δώσουν κίνητρα για να μείνουν;
Για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, η Mercer’s παρήγγειλε μία έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας ερωτήθηκαν 7.200 εργαζόμενοι και 577 εργοδότες σε 15 πόλεις από επτά χώρες για να εξεταστούν οι υποεκτιμημένοι, όμως εξαιρετικά κρίσιμοι, ανθρώπινοι και κοινωνικοί λόγοι που οδηγούν τους ανθρώπους να μετακινηθούν προς και από μία αναπτυσσόμενη πόλη.
Αν και οι περισσότερες μελέτες για πόλεις στηρίζονται στη δευτερογενή έρευνα ή σε ακαδημαϊκά έγγραφα που αναλύουν οικονομικά δεδομένα και επενδύσεις, τεχνολογικές εξελίξεις και μετακινήσεις σε έξυπνες πόλεις, αυτή η μελέτη εξέτασε τις απόψεις εργοδοτών και εργαζομένων σε αναπτυσσόμενες πόλεις για να ανακαλύψει σημαντικά κενά και σημεία τριβής, και για να ταυτοποιήσει πρακτικές λύσεις για να ανταγωνιστούν αποδοτικά οι εργοδότες για ταλαντούχους εργαζομένους.
Δεκαπέντε τρέχουσες και μελλοντικές μεγα-πόλεις επελέγησαν βάσει του ισχυρού προβλεπόμενου ΑΕΠ τους και της εκτιμώμενης αύξησης του πληθυσμού την επόμενη δεκαετία. Σήμερα οι 15 πόλεις (Μπέλο Οριζόντε, Κουριτίμπα, Τσενγκντού, Χανγκζού, Ναντζίνγκ, Κινγκντάο, Αχμενταμπάντ, Τσενάι, Ιντεραμπάντ, Κολκάτα, Ναϊρόμπι, Γουαδαλαχάρα, Μοντερέι, Καζαμπλάνκα και Λάγος) έχουν αθροιστικά πληθυσμό 114 εκατομμυρίων ανθρώπων. Έως το 2030 αυτός αναμένεται να αυξηθεί κατά 30%, στα 150 εκατομμύρια, όσο η Πολωνία ή όσο η Δανία, η Φινλανδία, το Βέλγιο και η Ολλανδία μαζί.
Πρέπει να αντιμετωπιστούν τα κενά αντίληψης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων
Στο πλαίσιο της έρευνας, εργοδότες και εργαζόμενοι κλήθηκαν να ταξινομήσουν 20 παράγοντες λήψης αποφάσεων κατά σπουδαιότητα, έναντι τεσσάρων κρίσιμων και αλληλοσυνδεόμενων πυλώνων – άνθρωπος, υγεία, χρήμα και εργασία. Σημαντικές αποστάσεις ανακαλύφθηκαν μεταξύ αυτών που οι εργαζόμενοι αξιολογούν και αυτών που οι εργοδότες πιστεύουν ότι είναι σημαντικά για τους ανθρώπους όταν αποφασίζουν αν θα μετακινηθούν, θα μείνουν ή θα φύγουν από μία πόλη. Η έρευνα υποδεικνύει ότι αυτό που μετράει περισσότερο για τους εργαζομένους εξαρτάται από την απόφαση που προσπαθεί να λάβει ο καθένας. Όταν αποφασίζουν σε ποια πόλη θα ζήσουν και θα εργαστούν, οι άνθρωποι αξιολογούν τους ανθρώπινους παράγοντες ως τους πιο σημαντικούς. Αξιολογούν την ικανοποίηση από τη ζωή ως δύο φορές σημαντικότερα απ’ όσο συνειδητοποιούν οι εργοδότες. Αυτή είναι η υπ’ αριθμόν 1 σκέψη τους, και έπειτα η ασφάλεια και η εγγύτητα σε οικογένεια και φίλους. Πιο κάτω στη λίστα είναι ο μισθός και τα μπόνους, συχνά ένα μέσο για ποιότητα ζωής. Οι εργοδότες δίνουν διπλάσια βαρύτητα στις ευκαιρίες καριέρας και θέσεων εργασίας από τους εργαζομένους.
Ωστόσο, όταν αποφασίζουν για μία γειτονιά, οι άνθρωποι δίνουν ίση σημασία και στους τέσσερις πυλώνες και ενδιαφέρονται να είναι κοντά σε σούπερ μάρκετ, τράπεζες, δημόσιες συγκοινωνίες, σχολεία και νοσοκομεία. Οι εργοδότες, αντιθέτως, δίνουν περισσότερη έμφαση στο εισόδημα και στα κίνητρα για καριέρα όταν προσελκύουν τα καλύτερα ταλέντα από άλλες πόλεις και αποτυγχάνουν να ακούσουν το σύνολο των αναγκών των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων πολύ σημαντικών κοινωνικών και ανθρώπινων επιθυμιών.
Οι εργοδότες έχουν να διαδραματίσουν έναν κρίσιμο ρόλο στην αντιμετώπιση όλων των διαστάσεων των αναγκών των εργαζομένων και κάποιοι ήδη προσπαθούν.
“Στην Ινδία, κάποιοι από τους πιο πεφωτισμένους εργοδότες αναλαμβάνουν οι ίδιοι είτε να εκπαιδευθούν, είτε να μιλήσουν για εκπαιδευτικά προγράμματα στη Σιγκαπούρη που θα ήθελαν για το πιο έμπειρο προσωπικό τους”, δήλωσε η Alice Charles, επικεφαλής του project Cities at the World Economic Forum.
Αντίστοιχες στρατηγικές υλοποιούνται στην Κίνα, λέει ο XinYing He, διευθυντής HR της UECHAIRS: “Όσον αφορά στις αποτελεσματικές προσεγγίσεις που αναλαμβάνουμε για να προσελκύσουμε και να διατηρήσουμε ταλέντα στις αναπτυσσόμενες πόλεις, βοηθάμε την όλη οικογένεια στην εγκατάστασή της, ώστε οι εργαζόμενοι να νιώθουν μία ισχυρότερη αίσθηση ότι ανήκουν στην εταιρεία”.
Αναγκαίες για την επιτυχία οι κατά περίπτωση προσεγγίσεις
Για να κατανοήσει τις σκέψεις των εργαζομένων σε 15 πόλεις, η μελέτη εξετάζει τις ανάγκες των ανθρώπων με βάση τα δημογραφικά τους στοιχεία, το στάδιο της ζωής τους, την πορεία της καριέρας τους, την προδιάθεσή τους για εφ’ όρου ζωής μάθηση, τις φιλοδοξίες τους και το επίπεδο οικονομικής τους ασφάλειας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μία σπαστή μελέτη για πέντε περσόνες: επιτυχημένοι επαγγελματίες με αυτοπεποίθηση, επαγγελματίες και απόφοιτοι του “λευκού κολάρου”, τεχνίτες που δυσκολεύονται, ιδιοκτήτες επιχειρήσεων και έμποροι με δεξιότητες, και επαγγελματικές οικογένειες.
Αν και η γενική ικανοποίηση με τη ζωή τοποθετείται στην κορυφή, των πιο σημαντικών παραγόντων και στις πέντε περσόνες, η καθεμιά έχει διαφορετικές ανάγκες και κίνητρα. Οι εργοδότες δεν μπορούν να μην υπολογίσουν το σημαντικό ρίσκο των αυθαίρετων γενικεύσεων για τους ανθρώπους και της αντιμετώπισής τους ως μία ομοιογενή ομάδα. Μία βαθύτερη κατανόηση των αναγκών των εργαζομένων είναι κρίσιμη, και οι εργοδότες πρέπει να προσαρμόσουν τις λύσεις τους, τις προσεγγίσεις και τις επικοινωνίες τους για να διασφαλίσουν ότι οι ανάγκες των εργαζομένων καλύπτονται και ότι αισθάνονται ότι υπάρχει κατανόηση.
Οι εντάσεις ανάμεσα στην απόδοση των πόλεων και τις προσδοκίες των ανθρώπων απαιτούν προσοχή
Με βάση την απόδοση καθεμιάς από τις 15 πόλεις έναντι των τεσσάρων πυλώνων, χωρίστηκαν σε τρία στάδια προόδου:
- Ανεπτυγμένες πόλεις που κατέγραψαν καλά σκορ και στους τέσσερις πυλώνες με μικρή έως μεσαία απόσταση ανάμεσα στις προσδοκίες των εργαζομένων και την απόδοση της πόλης,
- Αναπτυσσόμενες πόλεις με μεσαίου μεγέθους απόσταση,
- Πόλεις που βρίσκονται χαμηλά και στους τέσσερις πυλώνες και εμφανίζουν τα μεγαλύτερα κενά και εντάσεις.
Εξετάζονταν την απόδοση των πόλεων έναντι των προσδοκιών των εργαζομένων αποκαλύπτεται ότι ενώ γενικά οι πόλεις τα πηγαίνουν καλά στον πολιτισμό, την παιδεία, την ανάπτυξη δεξιοτήτων και τον οικονομικό τομέα, υπάρχουν σημαντικές εντάσεις σε τρεις παράγοντες: ασφάλεια και έλλειψη βίας, φθηνή στέγαση και μεταφορές. Μία ακόμα παρατήρηση είναι ότι ακόμα και εντός μίας χώρας, η ικανοποίηση από τη ζωή ποικίλλει σημαντικά μεταξύ πόλεων, υπογραμμίζοντας τη σημασία να καλυφθεί αυτή η σημαντική ανάγκη, αν πόλεις και επιχειρήσεις πρέπει να ανταγωνιστούν για να προσελκύσουν εργαζομένους με δεξιότητες.
Απαραίτητες οι συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα
Σε πολλές από τις αναπτυσσόμενες πόλεις, οι επιχειρήσεις βρίσκουν νέους τρόπους να διασφαλίσουν την ευημερία των εργαζομένων τους. Όμως για να εξασφαλίσουν οι πόλεις και στο μέλλον το είδος εργαζομένων που θα τις καταστήσουν ανταγωνιστικές και θα τους επιτρέψουν να προσπεράσουν μεγαλύτερες πόλεις της πρώτης κατηγορίας, απαιτείται μία συντονισμένη προσπάθεια από κυβερνήσεις και επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, οι εργαζόμενοι δεν αναμένουν από κανέναν να αναλάβει μόνος του την ευθύνη για την αντιμετώπιση των συστημικών ζητημάτων σε μία πόλη. Αναμένουν η πόλη ή η τοπική αυτοδιοίκηση (79%) να ηγηθεί, με την υποστήριξη της κρατικής ή ομοσπονδιακής κυβέρνησης (74%) και των μεγάλων επιχειρήσεων (57%).
“Βλέπουμε μία κατάρρευση των παροχών της κυβέρνησης προς τους πολίτες”, δήλωσε η διευθύντρια διεθνούς εμπειρίας της Mercer’s, Hope Frank. “Για πρώτη φορά, οι επιχειρήσεις καλούνται να αναλάβουν το ρόλο του ήρω και να κάνουν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για τους εργαζομένους τους. Υπάρχει τώρα μία καθαρή εντολή προς τους διευθύνοντες συμβούλους να δημιουργήσουν, πρώτα και κύρια, ένα θετικό ταξίδι και ένα ικανοποιητικό μέλλον για τους ανθρώπους. Οι εταιρείες που καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις περιστάσεις θα είναι αυτές που θα προσελκύσουν με επιτυχία και θα διατηρήσουν τα κορυφαία ταλέντα”.
Για να εξυπηρετήσουν με επιτυχία τις ανάγκες των εργαζομένων, οι εργοδότες πρέπει να διευρύνουν τη σκέψη τους και να αναγνωρίσουν ότι οι ευκαιρίες καριέρας δεν είναι τα μοναδικά κίνητρα για την προσέλκυση και διατήρηση ταλέντου. Αν οι εργοδότες δεν εκπροσωπήσουν τις ανάγκες των εργαζομένων, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οι πόλεις θα το κάνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πραγματικά ελκυστικές για να μετακομίσουν και να μείνουν εκεί οι άνθρωποι.
Για να αντιμετωπιστούν τα συστημικά προβλήματα και να δημιουργηθούν περιβάλλοντα στα οποία οι άνθρωποι μπορούν να ευημερήσουν, κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και λήπτες αποφάσεων πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Μαζί μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα τις ανάγκες των ανθρώπων, να αντιμετωπίσουν τα σύνθετα προβλήματα της ραγδαίας αστικοποίησης, να βρουν λύσεις για να πετύχουν με νέους και ανεξερεύνητους τρόπους, και να επιτρέψουν στους ανθρώπους να ζήσουν υγιέστεροι και πιο ευτυχισμένοι.
Πηγή: Mononews.gr
