Μια απρόσμενη ιστορία από τα παλιά, πόσταρε στην Facebook Page του ο γνωστός σεφ, Σωτήρης Κοντιζάς. Ο ίδιος γύρισε τον χρόνο πίσω, και θυμήθηκε την ημέρα που πήγε να καταθέσει το μηχανογραφικό του, το μακρινό 2000. Εκεί εκτυλίχθηκε ένα ιδιαίτερος διάλογος. Αφού ο νεαρός Σωτήρης Κοντιζάς είχε δηλώσει πρώτη μια σχολή με χαμηλότερη βάση από τη δεύτερη.
«Φτάνω λοιπόν σε ένα σχολείο στη Νέα Ιωνία και δίνω το συμπληρωμένο μου μηχανογραφικό στον «ειδικό». «Φίλε μου, είναι λάθος», μου λέει. «Τσέκαρέ το πάλι και έλα ξανά». Δεν καταλάβαινα πώς μπορεί να ήταν λάθος οι προτιμήσεις μου. Εγώ αυτά ήθελα με αυτήν ακριβώς τη σειρά», περιγράφει ο ίδιος.
Η ανάρτηση καταλήγει κάπως έτσι: «Αν περισσότερα άτομα ασκούν το επάγγελμα που πραγματικά θέλουν τότε θα έχουμε περισσότερους επιτυχημένους επαγγελματίες. Περισσότερους χαρούμενους ανθρώπους. Θα ζούμε σε μια καλύτερη κοινωνία. Τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν σε έναν καλύτερο κόσμο. Μπορεί να κάνω και λάθος. Μπορεί και όχι. Τροφή για σκέψη λίγες ώρες πριν συμπληρώσετε εσείς ή τα παιδιά σας το μηχανογραφικό. Καλή τύχη».
Ολόκληρο το post
«Θυμάμαι πολύ καλά την ημέρα που πήγα να καταθέσω το μηχανογραφικό μου. Ήταν το 2000, η πρώτη χρονιά με το σύστημα των κατευθύνσεων, πρέπει να είχαμε εξεταστεί σε κοντά 15 μαθήματα. Και μέσα σε αυτά έπρεπε να κατανοήσω και τι είναι και πώς συμπληρώνεται ένα μηχανογραφικό. Κατέληξα σύντομα πως το μηχανογραφικό μου θα πρέπει να είναι ο «καθρέφτης» των προτιμήσεών μου: οι σχολές που πραγματικά με ενδιαφέρουν με τη σειρά που πραγματικά προτιμώ. Φτάνω λοιπόν σε ένα σχολείο στη Νέα Ιωνία και δίνω το συμπληρωμένο μου μηχανογραφικό στον «ειδικό». «Φίλε μου, είναι λάθος», μου λέει. «Τσέκαρέ το πάλι και έλα ξανά». Δεν καταλάβαινα πώς μπορεί να ήταν λάθος οι προτιμήσεις μου. Εγώ αυτά ήθελα με αυτήν ακριβώς τη σειρά. «Μα έχεις βάλει πρώτη μια σχολή με χαμηλότερη βάση από τη δεύτερη». «Με αυτή τη σειρά τις θέλω». «Ναι, αλλά έτσι καις τη σχολή της δεύτερης θέσης, βάλ’ τες ανάποδα! Ή μη βάλεις καθόλου τη δεύτερη, αν περάσεις κάπου θα περάσεις στην πρώτη.» «Και πού το ξέρετε;» «Μα σύμφωνα με τις περυσινές βάσεις…»
Αυτές οι περυσινές βάσεις. Το ότι κοιτάμε τις περυσινές βάσεις είναι η αρχή του κακού. Τι σχέση έχουν οι περυσινές βάσεις με το τι πραγματικά θέλω εγώ ή ο καθένας μας να σπουδάσει; Αν κάποια στιγμή μια γενιά παιδιών δήλωνε τις πραγματικές της προτιμήσεις στο μηχανογραφικό, χωρίς να υπολογίσει τις περυσινές βάσεις, χωρίς να επηρεαστεί από γονείς και απωθημένα, χωρίς να τη νοιάζει η ανεργία στον τομέα, το πιασάρικο άκουσμα του τίτλου της σχολής, τότε μπορεί οι βάσεις εκείνη τη χρονιά να μην είχαν καμία μα καμία σχέση με τις «περυσινές». Αν αυτό συμβεί και την επόμενη χρονιά και τη μεθεπόμενη, τότε δε θα έχουμε πια περυσινές βάσεις, θα έχουμε τις βάσεις ως στατιστικά και ιστορικά δεδομένα. Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι.
Αν περισσότερα άτομα ασκούν το επάγγελμα που πραγματικά θέλουν τότε θα έχουμε περισσότερους επιτυχημένους επαγγελματίες. Περισσότερους χαρούμενους ανθρώπους. Θα ζούμε σε μια καλύτερη κοινωνία. Τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν σε έναν καλύτερο κόσμο. Μπορεί να κάνω και λάθος. Μπορεί και όχι. Τροφή για σκέψη λίγες ώρες πριν συμπληρώσετε εσείς ή τα παιδιά σας το μηχανογραφικό. Καλή τύχη.
(το μηχανογραφικό μου φυσικά δεν το έχω, στη φωτογραφία το απολυτήριο λυκείου με φωτογραφία μου στα 17 και εμφανές το γένος suzuki λες και πάω γυρεύοντας για τρολάρισμα)».
Θυμάμαι πολύ καλά την ημέρα που πήγα να καταθέσω το μηχανογραφικό μου. Ήταν το 2000, η πρώτη χρονιά με το σύστημα των…
Gepostet von Sotiris Kontizas am Dienstag, 2. Juli 2019
