«Είναι απόλυτα φυσιολογικό τα brands να προσεγγίζουν bloggers και digital influencers, γιατί πρόκειται για δωρεάν -ή έστω πολύ φθηνότερη από οποιαδήποτε άλλη- μορφή διαφήμισης». Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι η αλήθεια πίσω από τις ιντερνετικές συνεργασίες αυτού του είδους, που βλέπουμε κατά καιρούς. ‘Η έστω μια διαφορετική οπτική από ο,τι που ακούμε δημόσια τις περισσότερες φορές.
Και έχει σημασία, όταν το λέει μια blogger. Που σίγουρα έχει δει τα πράγματα από «μέσα». Το It’s Possible έκανε μια ανοιχτή συζήτηση με την Ντέμυ Φλύδη. Είναι η blogger που βρίσκεται πίσω από το blog avoirlavogue.com. Η ίδια μιλά για το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό το αντικείμενο, απαντά στο αν μπορούν οι Έλληνες και Ελληνίδες bloggers να προσελκύσουν κοινό από το εξωτερικό, ενώ μιλά ανοιχτά για ποια είναι τα δεδομένα γύρω από τις συνεργασίες με τις εκάστοτε εταιρίες.
Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το blogging;
Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το blogging, το 2012-2013, ήταν καθαρά ένα χόμπι που γέμιζε το χρόνο μου και ικανοποιούσε σε ένα βαθμό το ενδιαφέρον μου για τη μόδα.
Ακόμη και σήμερα, ένας από τους λόγους που συνεχίζει να με ελκύει η ιδέα του blogging, είναι το γεγονός ότι είναι κάτι ολοδικό μου. Ιδέες που πράγματι με συναρπάζουν, γνώμες ανεπηρέαστες από οποιονδήποτε παράγοντα. Με λίγα λόγια, είναι ένας τρόπος να ασχοληθώ με κάτι που μου αρέσει -τη μόδα και όλο το lifestyle γύρω από αυτή- χωρίς να θυσιάσω την προσωπική μου ταυτότητα. Γι’αυτό ασχολούμαι.
Τι ακριβώς θα δει κάποιος μπαίνοντας στο blog σας;
Λοιπόν, πέρα από τα μούτρα μου (κυριολεκτικά, χαχαχα) και τα διάφορα tips που μου αρέσει να μοιράζομαι με τις αναγνώστριες μου, μπαίνοντας κανείς στο avoirlavogue.com θα γνωρίσει σε έναν μεγάλο βαθμό, εμένα σαν άνθρωπο.
Έχω όρεξη και διάθεση να δείχνω πόσο με απασχολούν κοινωνικά ζητήματα, όπως ο φεμινισμός, η ελευθερία να αποδεχόμαστε αυτό που είναι ο άλλος (θα έλεγα “διαφορετικότητα” αλλά δεν μου αρέσει αυτή η λέξη) και τα κατά καιρούς, επίκαιρα ζητήματα, όπως ήταν για παράδειγμα η εκλογή του Donald Trump. Ακούγονται εντελώς άσχετα με τη μόδα, αλλά δεν είναι καθόλου. Ίσα-ίσα, η βιομηχανία της μόδας, τοποθετείται και σε τέτοια ζητήματα μέσα από καμπάνιες, φωτογραφίσεις, fashion shows.
Εσείς είστε full time πάνω σε αυτό; Και πως το διαχειρίζεστε χρονικά, έτσι ώστε να κρατάτε μια συχνή επαφή με τους αναγνώστες
Full time χωρίς κάποια σίγουρα έσοδα, δεν μπορείς να είσαι σε οτιδήποτε, αλλά η αλήθεια είναι, ότι ο χρόνος που απαιτείται για να οργανώσεις ένα post είναι αρκετά μεγάλος, που θα μπορούσε να θυμίζει κάτι από full time. Και ειδικά αν βάλουμε και τον χρόνο των φωτογραφίσεων μέσα σ’ αυτό, καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για ώρες.
Ουσιαστικά, τα έσοδα είναι εκείνα που δεν μου επιτρέπουν να το αποκαλέσω full time. Παρόλα αυτά, δε χάνεις την επαφή με το κοινό σου και γι’ αυτό φροντίζουν τα social media. Για παράδειγμα, το ότι χρονικά, σε βολεύει να δημοσιεύεις ένα αξιοπρεπές άρθρο την βδομάδα, δε σημαίνει ότι πρέπει να δημοσιεύεις μια φορά τη βδομάδα στο Instagram ή το Facebook. Εκεί πρέπει να δείχνεις περισσότερο ενεργός και η αλήθεια είναι, ότι αυτό βοηθάει έναν blogger, youtuber ή οτιδήποτε κοντά σε digital influencer, να χτίζει μια δυνατή σχέση με το κοινό του.
Ποιο είναι το πράγμα που δεν θα κάνατε ποτέ ως blogger;
Νομίζω πως δεν θα θυσίαζα την προσωπική μου ταυτότητα προκειμένου να κλείσω μια συνεργασία. Να πω δηλαδή “ναι” σε κάτι που δεν με ενθουσιάζει, απλά και μόνο για να προσθέσω συν μια συνεργασία στο ιστορικό του blog.
Προτιμώ να μην κλείσω καμία συνεργασία και να συνεχίσω να γράφω στο blog μου ελεύθερα και αυθόρμητα, από το να αρχίσω να πληκτρολογώ λέξεις και φράσεις θαυμασμού για προϊόντα που εγώ προσωπικά δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ. Είναι ψεύτικο, υποκριτικό και πολύ μακριά από τον σκοπό που με κάνει να θέλω να γράφω.
Γράφετε κείμενα στα ελληνικά, αλλά και τα αγγλικά. Θεωρείτε ότι οι Έλληνες bloggers μπορούν να αναπτύξουν κοινό και από το εξωτερικό;
Ναι, σαφέστατα και το πιστεύω. Και κοινό μπορούν να αναπτύξουν και συνεργασίες. Η εποχή μας είναι μια digital εποχή στην οποία ευνοούνται τέτοιες προσπάθειες. Εντάξει, προφανώς και ο ανταγωνισμός, είναι μακράν μεγαλύτερος στο εξωτερικό, αλλά, από την άλλη αυτό δε λέει και κάτι. Με τον ίδιο τρόπο που μπορείς να δεσμεύσεις έναν Έλληνα αναγνώστη, μπορείς να δεσμεύσεις και κάποιον από το εξωτερικό. Αυτός ο τρόπος είναι το περιεχόμενό σου.
Πάρε για παράδειγμα τις αδερφές Γεωργαλά (by Nef and Nat), ή αν θέλετε να μιλήσουμε για μικρότερους bloggers, ρώτα όσους γράφουν και αγγλικά να σου δείξουν τα στατιστικά των clicks που γίνονται από ξένες χώρες. Οι πιθανότητες, αν το περιεχόμενο σου είναι ικανοποιητικό, είναι να δεσμευτούν και να θέλουν να σε διαβάζουν τακτικά. Επιπλέον, κάποιος που γράφει και αγγλικά, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να συνεργαστεί με brands του εξωτερικού.
Τα brands στη χώρα μας, έχουν καταλάβει την αξία και την επιρροή των bloggers στην εποχή μας και τους πλησιάζουν για να κλείσουν συνεργασίες μαζί τους; Ποια είναι η εικόνα που έχετε
Αχ! Ας είμαστε ειλικρινείς κάπου εδώ. Είναι απόλυτα φυσιολογικό τα brands να προσεγγίζουν bloggers και digital influencers, γιατί πρόκειται για δωρεάν -ή έστω πολύ φθηνότερη από οποιαδήποτε άλλη- μορφή διαφήμισης. Σίγουρα ο blogger βγαίνει κερδισμένος, καθώς χτίζει μια πλατφόρμα σημαντικών γνωριμιών που θα τον βοηθήσουν να αναπτυχθεί στο χώρο, αλλά και τα brands βγαίνουν -κατά πολύ- κερδισμένα.
Ποια είναι η παγίδα για τον blogger; Πρέπει να εννοεί όσα γράφει και να μην υποστηρίζει κάτι που θεωρεί μέτριο ή κακό. Δεν είναι έγκλημα να μην σου αρέσει κάτι και από την άλλη δεν είναι λογικό να τα λατρεύεις όλα.
Για να καταλήξω λοιπόν, ναι μεν είναι σημαντικό να πραγματοποιούνται συνεργασίες μεταξύ των brands και των bloggers, αλλά πάντα σε πλαίσια που να μην αλλοιώνουν το περιεχόμενο σου και να μην αμφισβητείται η ειλικρίνεια σου.
Σε τι επίπεδο θα θέλατε να είστε ως blogger σε 5 χρόνια από σήμερα;
Δεν είμαι σίγουρη αν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα σε αυτή την ερώτηση, γιατί δεν μου αρέσει να σκέφτομαι τόσο μακρινά.
Μπορώ να σας πω όμως, πως στόχο μου έχω, να φανερώνω μέρα με τη μέρα, λίγο παραπάνω από τον χαρακτήρα μου μέσα σε αυτά που κάνω. Αυτό από μόνο του, ίσως με φτάσει σε κάποιο -άγνωστο προς το παρόν- σημείο, σε πέντε χρόνια από τώρα. Μπορεί και όχι. Θα δείξει!
