αρχικηΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΤο κλασικό «βύσμα»… δεν είναι πλέον ο ιδανικότερος τρόπος για να βρεις δουλειά

Το κλασικό «βύσμα»… δεν είναι πλέον ο ιδανικότερος τρόπος για να βρεις δουλειά

Πως μπορεί να βρει κάποιος δουλειά στην εποχή μας; Η δικτύωση παίζει κομβικό ρόλο, θα πουν πολλοί. Δεν έχει σημασία τι μπορείς να κάνεις, αλλά τι άτομα γνωρίζεις, θα συμπληρώσουν.

Τι σημαίνει όμως αυτό; Εξάλλου, είμαστε συνδεδεμένοι με πολλούς ανθρώπους, με αμέτρητους τρόπους. Ποιος μπορεί πραγματικά να βοηθήσει; Τι είδους επαφές πρέπει να προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε όταν ψάχνουμε για δουλειά;

Όπως σημειώνει το Harvard Business Review, τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε η άποψη ότι οι φίλοι… φίλων μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Οι «αδύναμοι δεσμοί», είναι οι άνθρωποι που γνωρίζετε, αλλά όχι και τόσο καλά: Ο δάσκαλος του παιδιού σας ή ο φίλος ενός φίλου που έτυχε να συναντήσετε σε ένα πάρτι. Αυτή η συμβουλή προήλθε από μια μελέτη από τον κοινωνιολόγο Mark Granovetter στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Πήρε συνέντευξη από 100 υπαλλήλους που είχαν αλλάξει δουλειά τα προηγούμενα πέντε χρόνια και ανακάλυψε ότι οι «αδύναμοι δεσμοί» βοήθησαν πολλούς από αυτούς να «ανακαλύψουν» την επόμενη δουλειά τους.

Οι «αδύναμοι δεσμοί» ήταν σημαντικοί για έναν απλό λόγο: Οι ισχυροί δεσμοί (συνάδελφοι, οικογένεια και φίλοι) πιθανότατα γνώριζαν όλες τις διαθέσιμες δουλειές που γνώριζε και ο ενδιαφερόμενος. Τις ίδιες δουλειές. Ο Granovetter ανακάλυψε ότι ήταν πιο πιθανό να ακούσετε για άγνωστες ανοιχτές θέσεις από τον… δεύτερο ξάδερφο που συναντήσατε σε έναν γάμο ή από τον πρώην γείτονα που είδατε στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ.

Ωστόσο, ερχόμενοι στο σήμερα, το σκηνικό είναι κάπως διαφορετικό, όπως σημειώνει το HBR. Δεν παίζει κομβικό ρόλο το αν έχεις ένα φίλο του φίλου σου, ο οποίος μπορεί να σε προτείνει κάπου. Ούτε αν έχεις έναν ξάδερφο που ξέρει έναν μάνατζερ σε μια εταιρία. Πρέπει να σε προτείνει ένα άτομο που μπορεί να μιλήσει με γνώση και πειστικότητα για το πώς είσαι ως εργαζόμενος ή συνάδελφος. Ένα τέτοιο άτομο μπορεί να είναι κάποιος που έχεις συνεργαστεί στο παρελθόν, ένα εργοδότης ή ακόμα και ένας πελάτης.

Όταν ο Granovetter διεξήγαγε τη μελέτη του, η μεγαλύτερη πρόκληση για κάποιον που έψαχνε δουλειά ήταν να μάθει ότι η ανοιχτή θέση υπήρχε. Στη δεκαετία του 1970, οι άνθρωποι μάθαιναν για θέσεις εργασίας μέσω διαφημίσεων σε εφημερίδες, αφισών στο δρόμο ή από στόμα σε στόμα. Σήμερα, αυτό είναι πιο εύκολο: Οι άνθρωποι μαθαίνουν για ανοιχτές θέσεις εργασίας επειδή βρίσκουν διαφημίσεις εργασίας στο διαδίκτυο, αναζητούν καταχωρίσεις σε εταιρικούς ιστότοπους ή επικοινωνούν απευθείας με τους υπεύθυνους προσλήψεων. Αυτό οδήγησε σε ένα νέο πρόβλημα: Πάρα πολλοί άνθρωποι υποβάλλουν αίτηση για τις ίδιες θέσεις εργασίας. Το δύσκολο κομμάτι τώρα, είναι να ξεχωρίζεις από τον σορό.

Οι υπεύθυνοι προσλήψεων αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, καθώς πρέπει να ταξινομήσουν εκατοντάδες αιτούντες, βιογραφικά και συνοδευτικές επιστολές. Αυτό που εκτιμούν περισσότερο όσοι προσλαμβάνουν, είναι μια ισχυρή σύσταση από κάποιον που γνωρίζει πραγματικά τον αιτούντα ως εργαζόμενο και μπορεί να τον διαβεβαιώσει ότι το άτομο θα είναι μια καλή πρόσληψη.

Με απλά λόγια, το κλασικό «βύσμα» που μπορεί να είναι ένας… ξάδερφος, συνήθως δεν κάνει την διαφορά την εποχή μας. Μάλλον δεν θα σε οδηγήσει στην θέση που ονειρεύεσαι. Από την άλλη, οι δεσμοί στο χώρο εργασίας μπορεί να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα. Οι συνδέσεις αυτές έχουν σημασία όχι μόνο για τις τρέχουσες συνθήκες εργασίας σας, αλλά και για τις θέσεις εργασίας που μπορείτε να αποκτήσετε στο μέλλον. Ο καλύτερος τρόπος για να αυξήσετε τις πιθανότητες να αποκτήσετε τη δουλειά που θέλετε αργότερα, είναι να συνεργάζεστε καλά και να χτίσετε ουσιαστικές σχέσεις με τους συνάδελφους και τους συνεργάτες που έχετε σήμερα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

twelve − five =