Οι επαγγελματικές συνεντεύξεις είναι άχρηστες. Ακριβώς αυτό υποστηρίζει στους New York Times ο Τζέισον Ντέινα, καθηγητής Διοίκησης Επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο του Γέιλ, μελετώντας με τους συναδέλφους τους τις μη δομημένες συνεντεύξεις, δηλαδή εκείνες στις οποίες οι ερωτήσεις δεν υπόκεινται σε ένα καθορισμένο σχήμα, αλλά έχουν τη μορφή τυχαίων ερωτήσεων. Ο αμερικανός καθηγητής πήρε αφορμή από ένα αστείο περιστατικό για να στηρίξει το συμπέρασμά του: αυτό μιας φίλης του που προσελήφθη επειδή κρίθηκε αποτελεσματική στη διαχείριση κρίσεων καθώς παρέμεινε ψύχραιμη παρά το γεγονός ότι είχε αργήσει στο ραντεβού για τη συνέντευξη.
Στην πραγματικότητα, αποκαλύπτει ο ίδιος, η φίλη του είχε παραμείνει ψύχραιμη επειδή δεν ήξερε ότι είχε αργήσει – αντίθετα πίστευε ότι είχε πάει στο ραντεβού νωρίτερα. Το πρόβλημα επομένως είναι ότι ο καθένας από εμάς, και επομένως και αυτοί που κάνουν τις ερωτήσεις σε μια επαγγελματική συνέντευξη, τείνει να κρίνει με βάση τις πληροφορίες που λαμβάνει ανεξάρτητα από τη βασιμότητά τους. Για να μείνουμε στο αστείο περιστατικό, η πραγματικότητα είναι ότι η φίλη του θα πανικοβαλλόταν εάν ήξερε ότι είχε καθυστερήσει στο ραντεβού της.
Το συμπέρασμα του καθηγητή είναι ότι επειδή υπερεκτιμούμε την κριτική μας ικανότητα θα πρέπει οι επαγγελματικές συνεντεύξεις να μην είναι μια γενική κουβέντα, αλλά να περιλαμβάνει συγκεκριμένες ερωτήσεις και τεστ σχετικά με τις τεχνικές δεξιότητες που απαιτεί η θέση. Γιατί καλά εάν από τη λάθος εκτίμηση βγει κερδισμένος αυτός που ψάχνει δουλειά, σχολιάζει το Protagon.gr που έκανε τη μετάφραση του άρθρου. Αλλά εάν βγει χαμένος;
