αρχικηΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣΤελικά, τι πρέπει να κάνεις για να φτάσεις στην επιτυχία; Μια Business & Life Coach παραθέτει τα «μυστικά» της στο It’s Possible

Τελικά, τι πρέπει να κάνεις για να φτάσεις στην επιτυχία; Μια Business & Life Coach παραθέτει τα «μυστικά» της στο It’s Possible

Τα ρίσκα, οι συμβιβασμοί, η αντιμετώπιση της αποτυχίας. Είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που μπορούν να καθορίσουν την επαγγελματική διαδρομή ενός ανθρώπου. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η τύχη παίζει έναν μικρό ρόλο, οι επιλογές που κάνουμε μπορούν να μας οδηγήσουν στην μεγάλη επιτυχία ή να μας αφήσουν στο περιθώριο.

Το It’s Possible συνάντησε την Bussines & Life Coach, Βαλεντίνα Κόρδη. Με στόχο να βρει απαντήσεις, σχετικά με το τι χρειάζεται να κάνει κάποιος έτσι ώστε να φτάσει στην επιτυχία. Σε ένα δύσκολο περιβάλλον, όπως της Ελλάδας. Άλλωστε, η Βαλεντίνα Κόρδη το είδε από πρώτο χέρι αυτό. Αφού επί πολλά χρόνια εργαζόταν ως στέλεχος σε μεγάλες επιχειρήσεις και ήρθε αντιμέτωπη με πολλές κακές καταστάσεις και συμπεριφορές.

Έτσι αποφάσισε να βοηθήσει από την πλευρά της, για να δημιουργηθούν καλύτερα εργασιακά περιβάλλοντα. Παραιτήθηκε από τη δουλειά της και έκανε σπουδές σχετικά με το Coaching, το οποίο πλέον είναι το βασικό επάγγελμα της. Ένα story τολμηρό, όπως και οι συμβουλές που δίνει παρακάτω.

Τελικά, ποια πράγματα παίζουν σημαντικότερο ρόλο για να φτάσει κάποιος στην επιχειρηματική επιτυχία: Η ιδέα, το business plan, η ομάδα, ο ιδρυτής, η τύχη ή τα χρήματα;

Θεωρώ ότι το σημαντικότερο ρόλο παίζει ο τρόπος σκέψης, του ανθρώπου που θα έχει αρχικά μια ιδέα. Διότι από τον τρόπο σκέψης, εξαρτάται το πώς θα δει την ιδέα του. Δηλαδή, αν είναι ένα άτομο που περισσότερο εστιάζει στη λύση, θα ψάχνει για λύσεις. Οπότε η ιδέα του θα είναι χρήσιμη γιατί θα δίνει λύσεις σε κάποιους ανθρώπους.

Αν είναι κάποιος επιχειρηματίας που εστιάζει περισσότερο στα προβλήματα, ίσως θα του είναι δύσκολο να βρει μια ιδέα που θα κάνει την ζωή των άλλων ευκολότερη. Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο που τελικά θα φτιάξει την ομάδα του. Ανάλογα με το πώς σκεφτόμαστε, δημιουργούμε και μια ομάδα. Εκεί θα βάλουμε ανθρώπους που έχουν όρεξη να δημιουργήσουν ή απλά εκτελεστικά όργανα.

Παρόμοια είναι και η λογική για τα χρήματα: Αν εστιάζω στο ότι δεν έχω χρήματα και το θεωρώ αυτό ως ανυπέρβλητο εμπόδιο, τότε το μόνο που θα κάνω θα είναι να απογοητεύομαι. Αν όμως είμαι άνθρωπος που έχω μια ιδέα, και θέλω πάση θυσία να την υλοποιήσω, τότε το μυαλό μου θα αρχίζει να βρίσκει συνέχεια εναλλακτικές, τις οποίες θα δοκιμάζω.

Λειτουργείς πολύ διαφορετικά, όταν έχεις τον κατάλληλο τρόπο σκέψης, που θα σε φέρει κοντά στην επιτυχία.

Ποια είναι τα βασικά πράγματα που πρέπει να προσέξει ένας νέος επιχειρηματίας στον πρώτο χρόνο από την ίδρυση της επιχείρησης του;

Καταρχήν θα πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο όραμα. Οι περισσότεροι που θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες, είτε κατ επιλογή είτε κατ ανάγκη επειδή δεν μπορούν να βρουν μια θέση εργασίας, έχουν «περίπου» κάτι που θέλουν να κάνουν, στο μυαλό τους. Μπορεί να δουν μια καφετέρια που πέτυχε και να θέλουν ξαφνικά να γίνουν ιδιοκτήτες καφετέριας. Αυτό είναι ίσως το πιο συνηθισμένο παράδειγμα. Πάνε στην λογική που λέει: επειδή πέτυχε ο τάδε και έχει κόσμο, θα κάνω και εγώ το ίδιο. Όσοι ξεκινούν θα πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο όραμα. Όσο πιο συγκεκριμένο είναι αυτό που θες να κάνεις, τόσο πιο ξεκάθαρα είναι και τα πράγματα που πρέπει να προσέξεις, στην κάθε περίπτωση.

Παράλληλα, πρέπει το όραμα που έχεις να το μετατρέψεις σε στόχους, με χρονοδιάγραμμα. Γιατί μπορεί να έχεις τη γενική ιδέα, αλλά στους πρώτους 6 μήνες τι θα πρέπει να έχεις πετύχει; Είτε έχει να κάνει π.χ. με το οικονομικό κομμάτι, είτε θα σχετίζεται με τον όγκο των πωλήσεων. Χρειάζονται συγκεκριμένοι στόχοι για να ξέρεις που βαδίζεις.

Κάτι επίσης σημαντικό που πρέπει να διαθέτεις στο ξεκίνημα, είναι πείσμα, αισιοδοξία, υπομονή και επιμονή. Τίποτα δεν έρχεται εύκολα. Χρειάζεται πάντα πολύ δουλειά και τα αποτελέσματα μπορεί να μην φαίνονται άμεσα.
Πολλές φορές, όταν τα παρατάμε, είμαστε τόσο πολύ κοντά στο να πετύχουμε.

Και εγώ, στη διάρκεια των τελευταίων 6 ετών που ασχολούμαι με το coaching, έχω φτάσει πολλές φορές στο σημείο να λέω ότι θα τα παρατήσω. Γιατί υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Ειδικά σε έναν κλάδο όπως είναι το coaching, που ο άλλος δεν αντιλαμβάνεται από την αρχή τι είναι αυτό, τι έχεις να του προσφέρεις και ποια είναι η αξία του. Την ίδια στιγμή όμως που σκεφτόμουν να τα παρατήσω, σχεδίαζα τι άλλο μπορώ να κάνω για να προχωρήσω τη δουλειά μου. Ακόμα και την σκέψη του να τα παρατήσω, την μετέτρεπα σε ένα ωραίο άρθρο με tips, που έλεγε «Τι πρέπει να κάνετε όταν είστε έτοιμοι να τα παρατήσετε».

Είναι επίσης σημαντικό να νοιαζόμαστε για τον ανθρώπινο παράγοντα. Αυτό είναι ανταποδοτικό. Αν νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους στην επιχείρηση μας, τότε και αυτοί θα δίνουν το 100% τους σε εμάς.

Πιστεύετε ότι στην Ελλάδα είμαστε λίγο πίσω σε ότι αφορά το ανθρώπινο κομμάτι και τη σχέση εργοδότη- εργαζομένου;

Είμαστε πίσω. Γιατί επικρατεί ακόμα η νοοτροπία του «αφεντικού» με την κακή έννοια. Με απαντήσεις του τύπου «επειδή το λέω εγώ». Με μια λογική που λέει ότι «δεν χρειάζεται να λέω στον εργαζόμενο πόσο καλός είναι. Καλύτερα να μην τον επαινώ ποτέ για να προσπαθεί περισσότερο».

Δεν δουλεύουν όμως στην πραγματικότητα αυτά. Μπορεί να δημιουργούν μια εργασιακή δέσμευση, η οποία όμως είναι αναγκαστική. Που σημαίνει, ότι με την πρώτη ευκαιρία ο εργαζόμενος θα σου φύγει. Γιατί νιώθει ότι δεν τον κρατά τίποτα παραπάνω, παρά μόνο κάτι αναγκαστικό. Και όσο είναι στην επιχείρηση, δεν θα σου προσφέρει ποτέ το κάτι παραπάνω σε απόδοση. Δεν σας κρύβω, ότι τέτοιες συμπεριφορές από εργοδότες, με έκαναν να αφήσω την 15ετη καριέρα μου ως στέλεχος επιχειρήσεων και να ασχοληθώ με το coaching. Προσπαθώ έτσι από την πλευρά μου, να βοηθώ ανθρώπους να χτίζουν ωραία εργασιακά περιβάλλοντα. Να πηγαίνουν σε αυτούς τους χώρους οι εργαζόμενοι και να αποδίδουν με την καρδιά τους. Να αισθάνονται ότι τους εκτιμούν.

Σε ότι αφορά τους νέους επιχειρηματίες- εργοδότες, θεωρείτε ότι υπάρχει μια βελτίωση σε αυτό που συζητάμε;

Ευτυχώς αρχίζουν και το καταλαβαίνουν. Βέβαια, όλα έχουν να κάνουν και με τις πεποιθήσεις που έχουμε ως άνθρωποι. Πως έχουμε μεγαλώσει και τι role models έχουμε δει μέσα στο οικογενειακό μας περιβάλλον. Παίζει σημαντικό ρόλο το κατά πόσο έχουμε κριτική σκέψη, έτσι ώστε να απορρίψουμε κάτι παλιό που δεν λειτουργεί σωστά. Πόσες φορές έχουμε ακούσει τη φράση «εγώ έτσι έμαθα από τον πατέρα μου»;

Πλέον είμαστε στην εποχή της πληροφορίας. Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι πιστεύω ότι έχουν τη «δίψα» να μάθουν το κάτι παραπάνω. Έτσι μαθαίνουν νέα πράγματα, και εφαρμόζουν πιο ανθρωποκεντρικά μοντέλα στους χώρους εργασίας.

Στην Ελλάδα μάλλον δεν αποδεχόμαστε εύκολα την αποτυχία. Πως πρέπει να αντιμετωπίσει κάποιος το κακό σενάριο, αν αυτό πραγματοποιηθεί;

Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο θέμα. Εγώ μεγάλωσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο η μητέρα μου εργαζόταν σε μια επιχείρηση για 20 χρόνια, με το σκεπτικό ότι φοβόταν τις αλλαγές. Και μήπως πάει κάπου αλλού και δεν τα κατάφερνε τόσο καλά. Οπότε είχε λίγο το σκεπτικό του «υπαλλήλου» ή αυτό που λέμε «καλύτερα στα λίγα αλλά να είσαι στα σίγουρα».

Ο πατέρας μου ήταν πιο ανήσυχο πνεύμα και δοκίμαζε πράγματα. Επειδή όμως πολλά δεν του είχαν βγει, το είχε εισπράξει ως αποτυχία. Και θέλοντας να προστατέψει εμένα που έβλεπε ότι είχα αυτό το «μικρόβιο», πάντα χρησιμοποιούσε μια φράση που τη λέω και στα σεμινάρια μου. Επειδή τον τελευταίο καιρό που ήμουν στέλεχος είχα έντονα την επιθυμία να σταματήσω να το κάνω αυτό και να ασχοληθώ με το coaching, μου έλεγε: «Δεν είναι αυτά για εμάς. Είναι για άλλους οι επιχειρηματικότητες. Κοίταξε να έχεις μια σίγουρη δουλειά».

Το «δεν είναι για εμάς», εμένα λειτουργούσε αντίθετα μέσα μου. Όσο πιο πολύ μου το έλεγε, εγώ ήθελα να αποδείξω ότι είναι και για εμένα. Οι περισσότεροι φοβούνται την αποτυχία, γιατί θεωρούν ότι η αποτυχία είναι οι ίδιοι. Δεν είναι απλά μια προσπάθεια ή ένα ρίσκο που πήραν και δεν τους βγήκε. Πιστεύουν ότι η αποτυχία, σημαίνει «είσαι αποτυχημένος». Οπότε, ο φόβος για την αποτυχία, τους κάνει να μην τολμούν να προσπαθήσουν κάτι. ‘Η αν το προσπαθήσουν και δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, να φτάνουν σε άσχημο ψυχολογικό επίπεδο.

Σε όλο αυτό, παίζει ρόλο και ο περίγυρος. Ειδικά, όταν πρόκειται για ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο σου. Πολλές φορές πας να τους ανακοινώσεις το νέο ξεκίνημα που θέλεις να κάνεις και βλέπεις να σε κοιτούν περίεργα και να σου παραθέτουν όλα τα αρνητικά στοιχεία. Κάποιοι από τον περίγυρο το κάνουν από φόβο, μήπως εσύ πετύχεις και οι ίδιοι μείνουν στη μιζέρια τους. Ενώ μερικοί άλλοι, είναι συνεχώς αρνητικοί σαν άνθρωποι, οπότε βγάζουν μια αρνητικότητα σε όλα.

Μην μοιράζεστε τα όνειρα σας, με ανθρώπους που δεν έχουν να σας δώσουν κάποια συμβουλή και είναι εξαρχής αρνητικοί.

Όταν τώρα φτάσουμε στο κακό σενάριο, και βρεθούμε μπροστά σε μια αποτυχία, τότε πρέπει να το λάβουμε όλο αυτό ως ένα feedback. Να δούμε τι πήγε καλά και τι όχι. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η αποτυχία είναι ένα πανεπιστήμιο στο οποίο ο καθένας δίνει εξετάσεις μόνος του. Δεν μπορεί κανείς να περάσει το μάθημα για εσένα. Μπορεί να το πληρώνεις λίγο ακριβά, αλλά η γνώση που παίρνεις είναι πολύτιμη. Και μετά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις ενδεχομένως σε μια νέα προσπάθεια.

Σε παλαιότερα άρθρα σας, έχετε αναλύσει την έννοια του «συμβιβασμού» στη ζωή μας. Θεωρείτε ότι οι Έλληνες έχουμε μια τάση να «συμβιβαζόμαστε» στα επαγγελματικά μας;

Συμβιβαζόμαστε πολύ και αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε σε έναν χώρο εργασίας. Πολλές φορές, οι αρνητικές συμπεριφορές από το έναν άνθρωπο προς τον άλλο, προέρχονται από συμβιβασμούς που οι ίδιοι έκαναν σε ότι αφορά τα επαγγελματικά τους.

Δηλαδή, μπορεί να μη μου άρεσε εμένα ο κλάδος που ακολούθησα, να είμαι δυστυχισμένη και τελικά καταλήγω αυτή τη δυστυχία μου να τη βγάλω πάνω στους άλλους. Και πως θα τη βγάλω; Με το να ασκώ εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους, επειδή απλά είμαι ανώτερος τους μέσα σε μια επιχείρηση.

Μάλιστα, αυτοί οι άνθρωποι παρόλο που είναι σε μια δουλειά που δεν τους αρέσει, δεν αποφασίζουν να φύγουν από εκεί. Ιδιαίτερα τώρα στα χρόνια της κρίσης. Γιατί σκέφτονται την όποια οικονομική ασφάλεια που έχουν. Το μόνο που κάνουν είναι να μένουν εκεί, και να είναι δυστυχισμένοι. Αυτό φυσικά δεν είναι λύση. Μπορεί στις ημέρες μας να μην είναι εύκολο να αφήσεις μια δουλειά, από την άλλη, ακόμα και μένοντας εκεί μπορείς να το δεις διαφορετικά. Αγάπησε αυτόν τον συμβιβασμό σου με έναν διαφορετικό τρόπο. Δες τι μπορείς να πάρεις από τον συγκεκριμένο συμβιβασμό και τι ανάγκες σου καλύπτει.

Αν δεις ότι δεν μπορείς ότι δεν υπάρχει τίποτα θετικό στην όλη κατάσταση, τότε φύγε και κάνε κάτι άλλο. Για μένα βέβαια υπάρχει και μια άλλη λύση: να μείνεις αλλά να παραδεχτείς ότι απλά θέλεις κάτι για να γκρινιάζεις. Να το παραδεχτείς και να μη σε τρώει αυτό πια. Είναι σημαντικό, όταν συμβιβαζόμαστε να το καταλαβαίνουμε και να ξέρουμε το γιατί συμβιβαζόμαστε. Αλλά και το που θα μας οδηγήσει τελικά αυτός ο δρόμος.

Εσείς πότε αποφασίσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με αυτό που ονομάζουμε Coaching; Η αλήθεια είναι ότι στην χώρα μας δεν είναι ένα πολύ διαδεδομένο αντικείμενο, σε σύγκριση με άλλες προηγμένες χώρες

Εγώ ξεκίνησα όταν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα οι Coaches. Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί άνθρωποι στρέφονται επαγγελματικά προς τα εκεί. Πως στράφηκα εγώ σε αυτό το αντικείμενο: Κάποτε ήθελα να γίνω ψυχολόγος. Με «νίκησε» όμως ο φόβος μου, γιατί ήθελα να πάω να σπουδάσω σε ένα πανεπιστήμιο στη Γερμανία, αλλά τελικά δίστασα να φύγω και σπούδασα εδώ σε ένα ΙΕΚ Διοίκησης Επιχειρήσεων. Μου ήταν πολύ εύκολο και κατάφερα παράλληλα με τη σχολή να ξεκινήσω να εργάζομαι. Μετά συνέχισα σε ανοιχτό πανεπιστήμιο στο εξωτερικό, ενώ στη συνέχεια έκανα και μεταπτυχιακά. Μου φαινόταν πολύ εύκολο.

Όμως, από την άλλη έβλεπα πολλές άσχημες συμπεριφορές. Εντός των εργασιακών χώρων. Φυσικά, μέσα εκεί γνώρισα και μερικούς ανθρώπους που ήταν ηγέτες και με εμπνεύσανε. Δεν ήταν όμως πολλοί. Κάποια στιγμή, κατάλαβα ότι μπορεί να κάνω μια δουλειά που μου είναι εύκολη και βγάζω χρήματα, αλλά δεν είναι αυτό που μου αρέσει. Από την πλευρά μου, πάντα ήθελα να βοηθάω του αδύναμους ανθρώπους μέσα στις επιχειρήσεις. Τους ανθρώπους που γίνονταν «θύματα» κακών συμπεριφορών.

Σκεφτόμουν λοιπόν, τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσα να κάνω, έτσι ώστε να βοηθάω εταιρίες να αλλάξουν την νοοτροπία τους. Όσο γίνεται κάτι τέτοιο βέβαια.

Τότε δεν ήξερα ότι λέγεται coaching- ελάχιστοι το ήξεραν στην Ελλάδα πριν περίπου 6 χρόνια, όταν εγώ έπαιρνα τις αποφάσεις μου. Βέβαια, τότε οι περισσότεροι προσπάθησαν να με αποτρέψουν, λέγοντας μου ότι δεν γίνεται να αφήσω μια σίγουρη δουλειά για να πάρω ένα τέτοιο ρίσκο. Εγώ αποφάσισα να ακολουθήσω το ένστικτο μου και να το κάνω. Βρήκα περισσότερες πληροφορίες, και έμαθα ότι αυτό που ήθελα να κάνω έχει ονομασία και λέγεται coaching. Από εκείνη τη στιγμή δήλωσα την παραίτηση μου στην εταιρία που ήμουν, και ξεκίνησα να παρακολουθώ κάποια ξένες σχολές μέσω τηλε-μαθημάτων. Η πρώτη ήταν στον Καναδά.

Τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει και κάποιες σχολές στην Ελλάδα. Όταν ξεκίναγα, δεν υπήρχαν, οπότε είχε στραφεί σε σχολές του εξωτερικού. Άρχισα να γράφω άρθρα και να δουλεύω πολύ. Έφτανα το βράδυ σπίτι και ήμουν κατάκοπη. Αυτό βέβαια είχε απήχηση ακόμα και στην Αμερική, όπου άνθρωποι διάβασαν άρθρα μου και θελήσανε να γίνουν πελάτες μου. Οπότε ξεκίνησα λίγο ανάποδα: Πρώτα με πελάτες από την Αμερική που με εμπιστευτήκανε, και μετά συνέχισα και στην Ελλάδα. Ενώ ποτέ δεν σταμάτησα να επενδύω πάνω στην ανάπτυξη μου στο coaching.

Έχετε σπουδάσει, ανάμεσα σε άλλα, Strategic Intervention Coach στην σχολή του γνωστού αυτοδημιούργητου εκατομμυριούχου, επιχειρηματία και επενδυτή, Tony Robbins. Τι σας έχει στη μνήμη από αυτή την εμπειρία;

Και εδώ πρόκειται για τηλε-μαθήματα που γίνονται με στενούς συνεργάτες του Tony Robbins. Είναι ουσιαστικά μια εταιρία που έχουν ιδρύσει. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι πολύ κοντά στον τρόπο που σκέφτομαι και εργάζομαι. Είναι πολύ απλός. Αυτό με τράβηξε, και ήταν το μεγάλο μου όνειρο να τελειώσω τη σχολή του. Πράγματι, μια ημέρα το πήρα απόφαση, έκανα την εγγραφή μου, και στη συνέχεια παρακολούθησα τα μαθήματα που γίνονταν μια φορά την εβδομάδα, για 1 εξάμηνο.

Εμένα αυτό που με μάγεψε πολύ, ήταν ότι κατάλαβα πως οι αλλαγές μπορούν να συμβούν μέσα σε μια στιγμή. Είναι λοιπόν πολύ ωραίο, ένας άνθρωπος να σου δίνει τα εργαλεία για να κάνεις την αλλαγή που θέλεις. Για να λύσεις ένα πρόβλημα που μπορεί να σε απασχολεί χρόνια, μέσα σε μια στιγμή. Αρκεί βέβαια να πάρεις τον έλεγχο του μυαλού σου. Είναι τόσο απλά τα πράγματα στη ζωή μας.

Ποιες είναι οι 3 συμβουλές που θα δίνατε σε ένα νέο επιχειρηματία;

Να ασχοληθεί αρχικά με τον εαυτό του. Να φτιάξει πρώτα το «μέσα» του και να επενδύσει στην προσωπική του ανάπτυξη. Έτσι ώστε να φτιάξει το κατάλληλο τρόπο σκέψης που θα τον βοηθήσει να πετύχει αυτό που θέλει.

Το δεύτερο, είναι να έχει συγκεκριμένο όραμα. Όταν ξέρεις που θέλεις να πας, θα βρεις και τον κατάλληλο δρόμο να πας.

Η τρίτη συμβουλή μου, είναι να μην απογοητεύεται. Να σηκώνεται μετά από κάθε δυσκολία και να προσπαθεί ξανά και ξανά. Απλά να μην προσπαθεί συνέχεια με τον ίδιο τρόπο. Να βάζει το μυαλό του να δουλέψει και να προσπαθεί κάθε φορά με άλλο τρόπο. Να είναι εφευρετικός, ευέλικτος και στο τέλος θα φτάσει στον στόχο του.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

5 × four =