Όπως κάθε σχέση εξάρτησης, έτσι κι αυτή με το «αφεντικό» -είτε πρόκειται για τον προϊστάμενό σου, είτε για τον άνθρωπο στον οποίο ανήκει η εταιρεία- είναι μια σχέση άνιση, που πολλές φορές εμπεριέχει και το ψεύδος. Ιδού τα πιο συνηθισμένα ψέματα που μπορεί να ακούσεις στον χώρο εργασίας από τα πλέον «αρμόδια χείλη» και πώς στ’ αλήθεια αυτά «μεταφράζονται».
«Δεν μπορούμε να σε πληρώνουμε παραπάνω»
Μην απατάσαι. Επειδή η αύξηση στον μισθό κανενός υπαλλήλου, σε καμιά δουλειά ποτέ δεν αποτέλεσε (και, μεταξύ μας, δεν προβλέπεται ποτέ να αποτελέσει στο μέλλον) προτεραιότητα, η φράση «δεν μπορούμε να σε πληρώνουμε παραπάνω» και όλες αυτές που έχουν παρόμοιο νόημα, στην πραγματικότητα μεταφράζεται σε «δεν θέλω να σε πληρώσω παραπάνω». Λάβε υπόψη ότι, πολλές φορές, η φράση αυτή ίσως και να αποτελεί προπομπό κακών μαντάτων. Βλέπεις, δεν είναι λίγοι οι εργοδότες/προϊστάμενοι που, αν ο υπάλληλος που ζητάει δεν πιάσει το υπονοούμενο και εξακολουθήσει να γυρεύει παραπάνω χρήματα χαλώντας «το κλίμα της εταιρείας» (sic), «σταμπάρουν» τον υπάλληλο αυτό εν όψει μελλοντικών περικοπών στο προσωπικό.
«Η εταιρεία μας είναι σαν μια μεγάλη, ευτυχισμένη οικογένεια»
Δεν έχει άδικο το αφεντικό. Τουλάχιστον, αν η υπό εξέταση οικογένεια είναι οι Βοργίες ή οι Lannisters από το Game of Thrones. Γιατί «μεγάλη και ευτυχισμένη» οικογένεια που να παίζουν σχεδόν αποκλειστικά γκρίνια, μουρμούρα, πισώπλατα μαχαιρώματα, κλαυθμοί και οδυρμοί δεν υπάρχει. Εκτός, φυσικά, κι αν το αφεντικό είχε προβληματική παιδική ηλικία, οπότε δικαιούται να μην γνωρίζει τί εστί πραγματικά «χαρούμενο σπιτικό» και να λέει δημοσίως τέτοιες μπούρδες. Επειδή, όμως, το ζητούμενο εδώ δεν είναι τα μικράτα του boss αλλά το κατά πόσο ο «ποιητής» σοβαρολογεί, τα πράγματα είναι απλά: Μην δίνεις βάση. Και αν η συγκεκριμένη φράση σε εξοργίζει επειδή νιώθεις ότι υποτιμά τη νοημοσύνη σου, πάρε μια βαθιά ανάσα και με με την πρώτη ευκαιρία που θα σου δοθεί, επανέλαβε δυνατά το εξής μάντρα: «Έτσι είναι η δουλειάααα. Ομμμμ.»
«Η αύξηση που πήρες είναι πάνω από τον μέσο όρο»
Το πιο πιθανό είναι ότι το συγκεκριμένο παραμυθάκι το αφεντικό δεν το λέει μόνο σε εσένα αλλά σε κάθε υπάλληλο της εταιρείας. Επειδή δε η ανοιχτή κουβέντα μεταξύ των εργαζομένων μιας οποιασδήποτε γαλέρας -σόρι, εταιρείας- για τα μισθολογικά τους δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της ελληνικής εργασιακής κουλτούρας, είναι μάλλον απίθανο να εξακριβώσεις κουβεντιάζοντας με τους άλλους αν η αύξηση που πήρες ξεπερνά όντως τον μέσο όρο. Οπότε, ασ’ το.
«Οι φήμες περί απολύσεων δεν ισχύουν»
Μετάφραση: Οι απολύσεις θα γίνουν. Χθες. Οπότε, όχι, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Πριν όμως τα πάρεις κρανίο με το αφεντικό που σε δουλεύει μέσα στα μούτρα σου, σκέψου ότι το πιο πιθανό είναι ο άνθρωπος που στέκεται αυτή τη στιγμή μπροστά σου να έχει πανικοβληθεί εξίσου με εσένα για το μέλλον του στην εταιρεία (ή της εταιρείας, αν αυτή του ανήκει), να του έχει ανατεθεί ο ρόλος του «αερόσακου» μεταξύ των εργαζομένων και της διοίκησης, να είναι ο τελευταίος που, φεύγοντας, θα πρέπει να κλείσει την πόρτα κοκ. Πιο απλά, αν ακούσεις τη φράση αυτή, καλού-κακού μάζευε τα μπογαλάκια σου από το γραφείο, το φοριαμό ή οπουδήποτε αλλού τα έχεις παρατημένα. Και μην χάνεις λεπτό -ξεκίνα να στέλνεις βιογραφικά.
«Τα χέρια μου είναι δεμένα»
Όχι, δεν κυριολεκτεί, εκτός και αν έχει κάποιο φετίχ να κυκλοφορεί δημοσίως δεμένος. Σοβαρά τώρα, η τακτική του εκάστοτε αφεντικού να δηλώνει «αδυναμία» ή «ανωτέρα βία» όταν δεν μπορεί να ικανοποιήσει κάποια υπόσχεση που έχει δώσει σε έναν υφιστάμενο ή όταν δεν μπορεί να τον προστατεύσει από κάποια δυσάρεστη κατάσταση, αποτελεί ένα από τα πιο παλιά κόλπα στο βιβλίο των εργασιακών σχέσεων. Ένα τυπικό παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελεί η φράση: «Προσπάθησα πολύ για να σου εξασφαλίσω την αύξηση που σου υποσχέθηκα αλλά με δεδομένη την πτώση στις πωλήσεις/την κρίση/τον ανάδρομο Ερμή, δεν μπόρεσα να τα καταφέρω. Τα χέρια μου ήταν δεμένα». Σου θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να εξακολουθήσεις να ασκείς πίεση ως εκεί που σε παίρνει. Οι κανόνες είναι για να σπάνε, ειδικά αν ο άνθρωπος με τον οποίο μιλάς έχει όντως εξουσία στα χέρια του, όντως σου έχει υποσχεθεί πράγματα και όντως μπορεί να επηρεάσει καταστάσεις. Οπότε, περίμενε λίγο καιρό και ξανάρχισε το «ψήσιμο».
«Θα δουλεύεις μάξιμουμ 40 ώρες την εβδομάδα»
Αν και -δεδομένης και της οικονομικής συγκυρίας- η φράση αυτή θα μπορούσε να αποτελεί το συντομότερο ανέκδοτο των ημερών, εντούτοις το αφεντικό θα μπορούσε να σοβαρολογεί υπό μια πολύ βασική προϋπόθεση: Να είσαι ωρομίσθιος και όχι μισθωτός με πρόσληψη ή παρόμοιο καθεστώς εργασιακής σχέσης -αν είσαι ωρομίσθιος, είναι πιο πιθανό να πληρωθείς ακριβώς για τις ώρες που έχεις δουλέψει. Λογικά. Στην περίπτωση, βέβαια, που είσαι μισθωτός με πρόσληψη ή παρεμφερές καθεστώς, «λυπάμαι, χάσατε». Γιατί δεν εννοείται την σήμερον ημέρα να πέφτει ο μισθός βρέξει-χιονίσει, να έχεις ασφάλιση (θεωρητικά, πάντα) και να μην «ματώνεις τη φανέλα», να μην κάνεις κι εσύ αυτό το «κάτι παραπάνω» για να δείξεις ότι αγαπάς την εταιρεία. Α, και μην ξεχάσεις το ράντζο σου όπως θα έρχεσαι.
«Η συμμετοχή είναι εθελοντική»
Μην παραμυθιάζεσαι: Εννοείται ότι η συμμετοχή σε οποιαδήποτε παρουσίαση, project ή event δεν είναι εθελοντική αλλά υποχρεωτική. Εκτός και αν θέλεις να γίνεις το μαύρο πρόβατο, να σε μαρκάρουν δηλαδή στην εταιρεία ως τον τύπο που, τη στιγμή που έπρεπε να φωνάξει «παρών!», προτίμησε να χαθεί στο ηλιοβασίλεμα σαν τον Λούκι Λουκ ή, κατά το ελληνικότερον να γίνει «Λούης». Για να μην μπερδεύεσαι, κι εδώ τα πράγματα είναι απλά αφού σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να είσαι πάντα ο πρώτος που θα δηλώσει συμμετοχή και ο τελευταίος που θα φύγει. Πάντα, με το χαμόγελο και πάντα χωρίς γκρίνιες και μουρμούρες. Είτε σου αρέσει, είτε όχι.
Bonus: «Η απάντησή σας θα είναι εμπιστευτική»
Ιδού και μια πιο ειδική περίπτωση, αφού τη φράση αυτή το πιθανότερο είναι να την ακούσεις ή να τη διαβάσεις αν ποτέ σου ζητηθεί να συμμετέχεις σε κάποια έρευνα που σχετίζεται με τη διοίκηση της εταιρείας και το κατά πόσο είσαι ικανοποιημένος από αυτή.
Εδώ, κράτα πισινή σε κάθε απάντηση που θα δώσεις γιατί δεν ξέρεις αν και κατά πόσο η υπό εξέταση «ανεξάρτητη έρευνα» είναι όντως τέτοια ή αν το αφεντικούλι έχει κάποιου είδους πρόσβαση σε αυτή και τα αποτελέσματά της. Γενικά, μην ανοίγεσαι. «Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια» έλεγαν οι παλιοί οπότε, όχι, σε κάποια ενδεχόμενη ερώτηση όπως «Τί πιστεύετε για τον προϊστάμενό σας» η ιδανική απάντηση δεν είναι «Δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα» αλλά κάτι πιο διπλωματικό του και safe του στυλ «Προσπαθεί σκληρά». Ξέρω, είναι δύσκολο αλλά συγκρατήσου.
Πηγή: Askmen.com
