Όλοι έχει τύχει να «χαθούμε» μέσα στο πιεστικό πρόγραμμα μας. Ειδικά στην απρόβλεπτη εποχή που ζούμε. Οι δουλειές μοιάζουν να μην τελειώνουν ποτέ, τα deadlines πιέζουν, και πάντα μένει… κάτι ακόμα να κάνουμε. Κάπου εκεί, το «δεν προλαβαίνω» γίνεται μία μόνιμη δικαιολογία.
Όπως εξηγεί η Business & Life Coach Μαρία Μισύρη, το μυστικό για να πετύχεις τους στόχους σου δεν είναι να κάνεις όσα περισσότερα μπορείς, αλλά να κάνεις… λιγότερα. Πως ακριβώς θα γίνει κάτι τέτοιο όμως;
«Συνήθως σπαταλάμε τον χρόνο μας άσκοπα. Χωρίς να ξέρουμε που πάει και τι τον κάνουμε. Το αποτέλεσμα; Καταλήγουμε να λέμε ότι δεν έχουμε καθόλου χρόνο. Οπότε για να κάνεις περισσότερα, στην πράξη πρέπει να κάνεις λιγότερα», σημειώνει η Μαρία Μισύρη, μιλώντας στο It’ Possible.
Η εστίαση παίζει κομβικό ρόλο. Πρέπει να εστιάσεις στα tasks που έχουν πραγματική σημασία και θα σου φέρουν τα αποτελέσματα που θες. «Θέλεις για παράδειγμα να ξεκινήσεις ένα παράλληλο business project. Αλλά λες ότι δεν έχεις χρόνο. Στην ουσία όμως δεν έχεις μπει στη διαδικασία να οργανώσεις τον χρόνο σου. Κάνεις πολλά πράγματα που δεν χρειάζονται και κάπου εκεί χάνεσαι μέσα σε ένα φορτωμένο πρόγραμμα», λέει η Μ. Μισύρη.
Αυτό που πρέπει να κάνεις αν θες να είσαι παραγωγικός, είναι να βγάλεις μερικές δουλειές από το πρόγραμμα σου. Να κάνεις λιγότερα. Πρέπει να αποδεχτείς ότι αρκετά από τα πράγματα που κάνεις, δεν χρειάζονται.
«Ένα επίσης σημαντικό κομμάτι, είναι να απαγκιστρωθείς συναισθηματικά από πράγματα που νομίζεις ότι πρέπει να κάνεις, αλλά δεν έχουν μεγάλη αξία. Μερικές φορές νιώθουμε ότι πρέπει να έχουμε… τον έλεγχο σε όλα. Και είναι λάθος», εξηγεί η coach και συμπληρώνει: «Χρόνος υπάρχει. Γιατί στην ουσία δεν πρέπει να κάνεις 1.000 πράγματα. Νομίζεις ότι πρέπει να κάνεις 1.000 πράγματα».
«Μια σοφή φράση λέει: Έχεις όσο χρόνο σου χρειάζεται, για να κάνεις ο,τι θέλεις», καταλήγει η Μ. Μισύρη.
Και μάλλον δεν έχει άδικο. Εξάλλου ένα είναι σίγουρο: Μέσα στην ημέρα όλοι έχουμε 24 ώρες. Κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν να κάνουν όλα όσα θέλουν, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι μόνιμα παραπονιούνται ότι δεν προλαβαίνουν.
