Ως άνθρωποι, είμαστε προγραμματισμένοι να προσέχουμε τον εαυτό μας. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να προσέχετε τον εαυτό σας και του να σας νοιάζει… μόνο ο εαυτός σας.
Το να σκέφτεται κάποιος τον εαυτό του δεν είναι ασυμβίβαστο με τη γενναιοδωρία και την αλληλεγγύη. Στην πραγματικότητα, στην κοινωνία στην οποία ζούμε σήμερα, μπορείτε να αποκομίσετε πολλά οφέλη με το να είστε αλτρουιστές και γενναιόδωροι.
Πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει να κοιτούν μόνο το δικό τους όφελος, επειδή και άλλοι κάνουν το ίδιο. Η κοινωνία δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια. Ωστόσο, η επιλογή μιας πιο γενναιόδωρης ζωής και το να ενδιαφέρεστε περισσότερο για τους άλλους και να είστε λιγότερο ατομικιστές είναι ο καλύτερος τρόπος για να προσελκύσετε ευκαιρίες.
Πως όμως μπορείς να καταλάβεις ότι κάποιος νοιάζεται… μόνο για τον εαυτό του; Εδώ είναι 5 ενδείξεις, όπως τις διαβάσαμε στο exploringyourmind.com. Μήπως βλέπεις κάτι από όλα αυτά και σε εσένα;
Δυσκολεύεται να κατανοήσει τα οφέλη της γενναιοδωρίας
Το να σκέφτεσαι το κοινό καλό ή το καλό των άλλων είναι μια πράξη κατά κάποιο τρόπο εγωιστική, γιατί, τουλάχιστον στη θεωρία, αυτό που είναι καλό για την ομάδα ή τους άλλους ωφελεί και το άτομο.
Αλλά ένας τύπος που κοιτά μόνο τον εαυτό του, δεν μπορεί να δει τα πλεονεκτήματα του να μοιράζεται τον χρόνο, τις γνώσεις ή τους πόρους του. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μόνο αυτό που τους ωφελεί είναι πραγματικό όφελος ή, ακόμα χειρότερα, ότι είναι καλύτερα να έχουν το δικό τους μικρό όφελος παρά ένα μεγάλο όφελος που θα μοιράζονται με άλλους.
Νευρικότητα όταν δεν έχει τον έλεγχο
Είναι καλό να μπορείς να διατηρείς τον έλεγχο, όμως τι συμβαίνει όταν τον έλεγχο τον έχει άλλος; Τι συμβαίνει όταν βασίζεσαι σε άλλους; Μπορείς να σεβαστείς την απόφασή τους και να την ακολουθήσεις;
Για έναν εγωιστή, η συνεισφορά και οι ανάγκες των άλλων είναι λιγότερο σημαντικές από τις δικές του. Οι εγωιστές έχουν ανάγκη να ελέγχουν ό,τι τους επηρεάζει, άμεσα αλλά και έμμεσα. Αυτό το άγχος για έλεγχο, τους κάνει να είναι πολύ επικριτικοί απέναντι στους άλλους και να προβληματίζονται όταν χρειάζεται να μοιραστούν την ευθύνη ή να χάσουν ένα μέρος του ελέγχου.
Δεν θέλει να παίζει ομαδικά
Η συνεργασία απαιτεί την ικανότητα να ακούς, να αναλαμβάνεις δεσμεύσεις και να δέχεσαι τις γνώμες και τις προτάσεις των άλλων. Αυτό σχετίζεται με την εμμονή με το χάσιμο του ελέγχου που αναφέρθηκε προηγουμένως. Με αυτή την έννοια, η αδυναμία να εργάζεσαι στο πλαίσιο μια ομάδας μπορεί να υποδεικνύει πρόβλημα εγωισμού. Η συνεργατική νοημοσύνη είναι απαραίτητη για όποιον κινείται σε κοινωνικό πλαίσιο. Αυτό είναι ο λόγος που η συνεργασία είναι απαραίτητη σε όλους τους τομείς, από τη μάθηση ως την επιχειρηματική ανάπτυξη. Πετυχαίνουμε περισσότερα αν συνεργαζόμαστε, αν ο καθένας συνεισφέρει ό,τι μπορεί και το θέτει στην υπηρεσία των άλλων, έτσι ώστε να συνεχίσουν να εξερευνούν και να διευρύνουν τη γνώση τους. Ένας εγωιστής δεν μπορεί να το δει αυτό, επειδή βλέπει το κέρδος των άλλων ως δικό του χάσιμο, όταν στην πραγματικότητα όλοι κερδίζουν.
Δεν αναλαμβάνει την ευθύνη όταν κάτι πάει στραβά
Το να παρακάμπτεις το φταίξιμο είναι ένας συνηθισμένος τρόπος για να δικαιολογείς κάτι που δεν πήγε καλά. Ένας άνθρωπος που δεν αναλαμβάνει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί είναι πιθανώς ένας εγωιστής που ξέρει μόνο πώς να αποφεύγει τις συνέπειες ή πώς να μη χαλάει την εικόνα του. Ωστόσο, η ανάληψη της ευθύνης είναι πολύ απελευθερωτική, όσο είναι και το να αποδέχεσαι ένα λάθος των άλλων χωρίς να τους κρίνεις ή να τους εξευτελίζεις. Το να αποδέχεσαι την ευθύνη χωρίς το βάρος της ενοχής είναι μια σπουδαία πράξη γενναιοδωρίας απέναντι στον εαυτό σου, και αυτή η γενναιοδωρία επεκτείνεται και σε άλλους όταν χρειαστεί.
Θελει όλο και περισσότερα
Αν είσαι άτομο που δεν χαίρεται με αυτό που ήδη έχει, η κύρια έγνοια σου πάντα θα είναι να έχεις κάτι περισσότερο, κι έτσι οι ανάγκες των άλλων θα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Ένας άνθρωπος που δεν εκτιμά αυτό που έχει, νιώθει άτυχος και φτωχός, και δεν μπορεί να δει την αξία κάποιων πραγμάτων, τα οποία, αν και ασήμαντα, μπορεί να είναι αυτό που χρειάζεται.
