Τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης που οδηγήθηκαν στην ανεργία είναι οι ηλικίες άνω των 45 ετών, καθώς και οι γυναίκες, ενώ από το 2013 οι ελαστικές μορφές απασχόλησης αυξήθηκαν κατά 144.618 μισθωτούς και σε ποσοστό 52,1%! Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει μελέτη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ (Γιώργος Κρητηκίδης) με θέμα «Μισθωτή εργασία και Ανεργοι» (στοιχεία ΕΡΓΑΝΗ και ΟΑΕΔ). Η ίδια μελέτη οδηγείται στο συμπέρασμα ότι η σταθερότητα από το 2013 του αριθμού τόσο των εγγεγραμμένων όσο και των ανέργων που αναζητούν εργασία, παρά τη σημαντική αύξηση των θέσεων μισθωτής εργασίας που έχει συντελεστεί, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη νομιμοποίηση της αδήλωτης απασχόλησης, στα προγράμματα της επιδοτούμενης απασχόλησης και στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Στην έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ αποτυπώνεται η εξέλιξη της μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας σε συνάρτηση με τα στατιστικά στοιχεία των ανέργων του ΟΑΕΔ, ανά φύλο και κατά ηλικιακές ομάδες. Η σημαντική αύξηση του μεγέθους της μισθωτής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας από το 2013 κατά 39,1% και σχεδόν 536.500 μισθωτούς δεν φαίνεται να έχει ακόμη αντίκτυπο στον αριθμό των ανέργων, καθώς δεν έχει επιφέρει αντίστοιχη μείωσή τους.
Οπως τονίζεται στη μελέτη το ζητούμενο σήμερα της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι μόνο η στείρα ποσοτική μείωση του ποσοστού ανεργίας και κατά συνέπεια των ανέργων, αλλά και η ποιοτική αναβάθμιση των όρων εργασίας και η εργασιακή ασφάλεια των εργαζομένων, η οποία δεν προκύπτει με τα μέχρι στιγμής δεδομένα.
Κατά την ίδια έρευνα η αποκλιμάκωση των ανέργων ανά φύλο συντελείται μόνο στους άνδρες σε αντίθεση με τις γυναίκες. Οσον αφορά τις ηλικιακές ομάδες η αποκλιμάκωση των ανέργων συντελείται στους νέους και μέχρι την ηλικιακή ομάδα των 44 ετών, ενώ για τις ηλικιακές ομάδες άνω των 45 ετών η εξέλιξη μόνο εφησυχαστική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Κάτω από την επίδραση των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, όσον αφορά τον προσανατολισμό των ασκούμενων οικονομικών πολιτικών και των ασκούμενων πολιτικών καταπολέμησης της ανεργίας, επικρατούν οι έννοιες της «ευελιξίας» και της «απελευθέρωσης» της αγοράς εργασίας και γενικότερα της οικονομίας.
