αρχικηΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣΜια ελληνική startup έχει δει τι γίνεται στην πίσω μεριά των εστιατορίων. Και θέλει να βάλει τέλος στο food waste

Μια ελληνική startup έχει δει τι γίνεται στην πίσω μεριά των εστιατορίων. Και θέλει να βάλει τέλος στο food waste

Μπορεί κάποιοι να μην το έχουν παρατηρήσει, αλλά στην πίσω μεριά των περισσότερων εστιατορίων, υπάρχει το εξής σκηνικό: Όλο το φαγητό που περισσεύει κάθε ημέρα, πετιέται στα σκουπίδια. Πρόκειται για μεγάλες ποσότητες φαγητού, οι οποίες είτε θα μπορούσαν με σωστότερο σχεδιασμό να μην έχουν μαγειρευτεί καν, είτε θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες στην περίπτωση που τελικά το φαγητό περισσέψει. Για παράδειγμα, μια επιλογή είναι να δίνονται σε αστέγους.

Πρόκειται για το φαινόμενο του λεγόμενου food waste. Και τι θα μπορούσε να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, έρχεται να δώσει μια ελληνική startup με… μεγάλο όνομα: Η Sustainable Food Movement in Greece. Το It’s Possible συνάντησε την ιδρύτρια της εταιρίας, Βη Μπουγάνη, και την Communications & Sales Manager, Ευαγγελία Βοριά. Οι ίδιες εξηγούν το πως προέκυψε η ιδέα για το project τους, ποια είναι τα σχέδια τους, ενώ περιγράφουν και την (σκληρή) καθημερινότητες ενός startupper.

Πότε ξεκινήσατε να διαπιστώνετε, ότι πετιέται φαγητό στα σκουπίδια; Και είπατε «οκ, υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ»

Βη Μπουγάνη: Το συνειδητοποίησα το 2013, όταν βρισκόμουν στο Λονδίνο, σε ένα μεξικάνικο franchise εστίασης, το οποίο έχει  μέχρι σήμερα 30 καταστήματα στην περιοχή  City. Πάνω στο training του προσωπικού, το οποίο διήρκεσε 10 ημέρες, είδα ότι το υλικό που μαγειρεύαμε στο τέλος κατέληγε στα σκουπίδια. Φανταστείτε ότι αυτό γινόταν σε 10 μαγαζιά, επί 15 ημέρες. Καταλαβαίνετε πόσο φαγητό πετιόταν. Κάπου εκεί συνειδητοποίησα το μέγεθος του προβλήματος. Το ακόμα πιο λυπηρό, ήταν ότι ακριβώς έξω από το κατάστημα υπήρχαν άστεγοι, στους οποίους θα μπορούσε να δίνεται αυτό το φαγητό, που ήταν φρέσκο και ανέγγιχτο.

Ξεκίνησα να ψάχνω λίγο περισσότερο το θέμα. Να δω ποιοι σεφ ασχολούνται με την βιώσιμη γαστρονομία. Εντάξει, ήξερα τον Jamie Oliver και τον Rene Redzepi, αλλά υπήρχαν και άλλοι. Τότε ανακάλυψα τον Massimo Bottura. Από τον συγκεκριμένο άνθρωπο εμπνεύστηκα πολύ για να ξεκινήσω το project μου.

Ήθελα πολύ να γυρίσω μόνιμα στην Ελλάδα αν και είχα κάνει ήδη μια αποτυχημένη επιχειρηματική απόπειρα το 2010. Είχα κάνει ένα γραφείο πολιτιστικής διαχείρισης το οποίο όμως δεν πήγε καθόλου καλά.

Ευαγγελία Βοριά: Το 2013 και ενώ η Βη μου έλεγε τα νέα και τις σκέψεις της από το Λονδίνο, διαπίστωσα ότι θα με ενδιέφερε πολύ και εμένα ένα τέτοιο project. Το συζητήσαμε, και κάπως έτσι είπαμε ότι προχωράμε, let’s do it.

Τι ακριβώς κάνει το project σας με απλά λόγια;

Ευαγγελία Βοριά: Η επιχείρηση ασχολείται με την μείωση απορριμμάτων τροφής, για να το πούμε σε απλά Ελληνικά. Σκοπός είναι η αειφόρος γαστρονομία να αποτελέσει ένα προϊόν του βιώσιμου Ελληνικού τουρισμού.

Βη Μπουγάνη: Ουσιαστικά παρέχουμε υπηρεσίες εκπαίδευσης και συμβουλευτικής, αλλά και events στα οποία θα συμμετέχουν και απλοί πολίτες. Θέλουμε όλοι να αφυπνιστούν γύρω από το πρόβλημα του food waste.

Από την άλλη, δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στους επαγγελματίες σεφ. Θέλουμε να γίνουν πολύ καινοτόμοι. Όταν λέμε ότι θέλουμε να μειώσουμε το food wasteσε ένα εστιατόριο, δεν μας ενδιαφέρει μόνο στο τέλος της ημέρας να μην πετάνε φαγητό. Πρέπει να έχει γίνει μια διεργασία πιο πριν. Εκπαιδεύουμε τον μάγειρα ή τον επιχειρηματία, έτσι ώστε οι προμήθειες του να προέρχονται από μια μικρή χιλιομετρική ακτίνα,  κοντά στο εστιατόριο του. Αυτό ναι μεν για να γλυτώσει το «αποτύπω μα» διοξειδίου του άνθρακα που βρίσκεται πάνω στα προϊόντα, αλλά και για να έχει την καλύτερη ποιότητα τροφής μια κι έτσι θα χρησιμοποιήσει ντόπια υλικά.

Ευαγγελία Βοριά: Και για να έχει φυσικά λιγότερο κόστος. Όσο πιο κοντά είναι η πρώτη σου ύλη, τόσο λιγότερο θα πληρώσεις. Αν σου έρχεται από χιλιόμετρα μακριά, συνήθως θα πληρώσεις περισσότερα.

Βη Μπουγάνη: Εδώ βέβαια θα διαφωνήσω λίγο με την Ευαγγελία. Στην Ελλάδα, το να πάρεις γαρίδες από τον Ινδικό Ωκεανό είναι ίσως πιο φθηνά από το να τις πάρεις από την Ιχθυόσκαλα. Αλλά είναι άλλη η ποιότητα της πρώτης γαρίδας κι άλλη της δεύτερης.

Το κομμάτι της εκπαίδευσης, σκοπεύετε να το συνδυάσετε και με το YouTube. Πως ακριβώς θα γίνει αυτό;

Βη Μπουγάνη: Έχω ζήσει στο εξωτερικό από το 2000 ως το 2015. Και εγώ και η Ευαγγελία ψαχνόμαστε πολύ για το τι γίνεται έξω. Θέλουμε να κάνουμε την ζωή μας πολύ απλή. Επίσης έχω δουλέψει σε κουζίνες και γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι μάγειρας. Κοινώς: δεν έχεις προσωπικό χρόνο, στο ρεπό σου πρέπει να πλύνεις και να στεγνώσεις τα επαγγελματικά σου ρούχα για να είσαι την επόμενη ημέρα καθαρός, δεν έχεις πολύ χρόνο ούτε για να δεις έναν φίλο. Έτσι λοιπόν, όλα από τη μεριά μας πρέπει να γίνονται απλά και γρήγορα, χωρίς καν να χρειάζεται να κουνηθεί ο άλλος. Εξάλλου, αυτή είναι και η τάση της εποχής: άμεσα και εύκολα.

Ευαγγελία Βοριά: Είναι όντως η τάση της εποχής. Εγώ, λόγω και της ειδικότητας μου, επειδή είμαι λογίστρια, οι απαιτήσεις της δουλειάς είναι τέτοιες που πρέπει να διαβάζω σε καθημερινή βάση, ενώ δεν μπορώ να λείπω συχνά για να πάω π.χ. σε 5 σεμινάρια που θέλω να παρακολουθήσω. ‘Η μπορεί να γίνονται και ταυτόχρονα αυτά τα σεμινάρια. Άρα λοιπόν, πρέπει να μπορώ με κάποιον τρόπο να τα παρακολουθήσω  τις ώρες που θέλω εγώ, σπίτι μου. Κάπως έτσι λοιπόν, προέκυψε και η ιδέα μας, για να παρέχουμε εκπαιδεύτικα βίντεο μέσω YouTube. Φυσικά, με αυτό το ψηφιακό μοντέλο θα υπάρχει και μικρότερο κόστος τόσο για εμάς, όσο και για τον τελικό ενδιαφερόμενο.

Ποια είναι η Νο1 δυσκολία που έχετε αντιμετωπίσει μέχρι τώρα;

Βη Μπουγάνη: Η σημαντικότερη δυσκολία για εμένα, ήταν να διατηρηθεί η αρχική ομάδα που επέλεξα για να κάνουμε τη σύσταση της εταιρίας. Εμείς ξεκινήσαμε ως ομάδα 5 ενεργών ατόμων και τώρα είμαστε 2  που «τρέχουμε» το project καθημερινά. Οι υπόλοιποι δεν έχουν ενεργή συμμετοχή. Και δεν εννοώ απαραίτητα να έρχονται κάθε ημέρα στο γραφείο. Μπορείς να βοηθήσεις σε μια ιδέα που πλέον είναι νέα επιχείρηση και απλά είσαι κι εσύ μέρος της με απλό τρόπο:  π.χ. μιλώντας για αυτή και διαφημίζοντας της, εφόσον είσαι ενήμερος φυσικά για την εξέλιξη της. Αλλιώς θα περάσεις και τα λάθος μηνύματα, πράγμα που δεν το θέλει κανείς.

Ευαγγελία Βοριά: Για εμένα η Νο1 δυσκολία είναι η έλλειψη χρόνου. Όταν ξεκινάς μια επιχείρηση οποιασδήποτε μορφής, υπάρχουν πολλά επίπεδα πάνω στα οποία πρέπει να εργαστείς για να τη στήσεις. Κάθε φορά που πας να ολοκληρώσεις ένα κομμάτι, σου βγαίνει το επόμενο, και μετά το επόμενο. Γίνεται αυτό ξανά και ξανά. Όταν λοιπόν δεν έχεις και μια μεγάλη ομάδα, όλο αυτό γίνεται ακόμα πιο πιεστικό. Στην περίπτωση μας, πέφτει όλο το βάρος σε δύο ανθρώπους.

Πόσο χρόνο χρειάζεται να δουλεύει κάποιος την ημέρα, για να «τρέξει» ένα τέτοιο project;

Ευαγγελία Βοριά: Εργαζόμαστε… 48 ώρες το 24ωρο. Εγώ τυχαίνει να έχω και καθημερινή δουλειά, οπότε εκεί οι χρόνοι πρέπει να συμπιεστούν ακόμα περισσότερο. Είναι «τρελό». Το πρόγραμμα ξεκινά από τις 7:00 το πρωί, πάω στην πρώτη δουλειά, μετά φεύγω από εκεί και συνεχίσω στην startup, φεύγω από εκεί και κάνω άλλες δουλειές, και τελικά γυρίζω στο σπίτι στις 11 το βράδυ. Και βέβαια δεν τελειώνουμε εκεί. Θα κάτσω λίγο να αποφορτιστώ και κάπου 1 με 3 τη νύχτα θα κάνω και άλλη δουλειά. Κοιμάμαι γύρω στις 3:00- 3:30.

Βη Μπουγάνη: Όταν η ιδέα γίνεται επιχείρηση και αρχίσει να μεγαλώνει, είναι δύσκολα. Εγώ προσωπικά δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια. Οι ρυθμοί είναι τόσο πιεστικοί που πλέον έχουμε ζητήσει από κόσμο να μας βοηθήσει. Υπάρχουν κάποιοι που ήδη μας βοηθούν σε εθελοντική βάση αλλά και άλλοι εξωτερικοί συνεργάτες που παρέχουν μέχρι στιγμής δωρεάν τις υπηρεσίες τους . Μπορώ να πω ότι δεν έχω personal life, με την δουλειά να είναι τόσο στο γραφείο, όσο και σε εξωτερικά ραντεβού και άλλες εκδηλώσεις για networking.

Πρέπει να το λέμε ξεκάθαρα: Έχεις μια επιχειρηματική ιδέα; Πρέπει να ξεχάσεις για τα επόμενα 3 χρόνια τα πάντα. Και κάνεις focus σε αυτή.

Και πως «επιβιώνει» κάποιος από όλο αυτό;

Ευαγγελία Βοριά: Με το πάθος για αυτό που κάνεις! Όσο πιο παθιασμένος είσαι, τόσο περισσότερη δύναμη παίρνεις, για να το φέρεις εις πέρας. Όσο λιγότερο πάθος έχεις, τότε είναι πιο πιθανό να τα παρατήσεις ή να το αφήσεις να πηγαίνει πιο αργά.

Βη Μπουγάνη: Όντος το πάθος είναι η «ντόπα» για να αντέξεις. Εδώ να συμπληρώσω, ότι ο/η startupper δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι όλη την ημέρα σε ένα γραφείο, μπροστά από ένα PC. Πρέπει να κινήσεις νήματα, να βγεις έξω, να κάνεις networking. Ακόμα κι αν μπεις σε ένα incubator, όπως είμαστε ήδη εμείς, εκεί θα παραμείνεις το πολύ 1 χρόνο. Μέσα σε αυτό το διάστημα εσύ πρέπει ήδη να έχεις βρει πελάτες  για να αντέξεις μετά. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι τους πελάτες δεν θα τους βρεις από ένα PC, μέσα από ένα γραφείο.

Τι σχεδιάζετε από εδώ και πέρα;

Βη Μπουγάνη: Θέλουμε να αναζητήσουμε καταρχήν πηγές χρηματοδότησης. Αυτή τη στιγμή έχουμε δημιουργήσει κάτι, το οποίο μπορεί να ζητήσει εξωτερική χρηματοδότηση από έναν επενδυτή ή Οργανισμό. Μας ενδιαφέρουν πολύ τα βραβεία και οι διακρίσεις για να έχουμε μια επιπλέον προβολή όπου δυστυχώς, αυτό είναι κάτι ναι μεν πολύτιμο αλλά χρονοβόρο.

Ευαγγελία Βοριά: Από εκεί και πέρα θέλουμε να έχουμε όλο και καλύτερο συντονισμό με τους συνεργάτες. Ανάπτυξη του εκπαιδευτικού κομματιού που θα παρέχουμε σαν επιχείρηση. Γενικότερα να μεγαλώσει η κοινότητα που φτιάχνουμε. Σίγουρα θα ήταν χρήσιμο να βρούμε και κάποια νέα άτομα για να κάνουν την πρακτική τους σε εμάς, έτσι ώστε να μας βοηθήσουν ενώ παράλληλα θα πάρουν γνώσεις.

 

*Στην κεντρική φωτογραφία εικονίζονται (από αριστερά): Η ιδρύτρια της Sustainable Food Movement in Greece, Βη Μπουγάνη, και η Communications & Sales Manager, Ευαγγελία Βοριά.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

3 × 4 =