αρχικηΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣΗ ιστορία του Hazelnut: Ένα ελληνικό brand ρούχων που «ξεφύτρωσε» μέσα στην κρίση

Η ιστορία του Hazelnut: Ένα ελληνικό brand ρούχων που «ξεφύτρωσε» μέσα στην κρίση

Μια αισιόδοξη επιχειρηματική γωνιά, βρίσκεται στο Χαλάνδρι. Μπορεί τα καταστήματα ρούχων να έχουν «στριμωχτεί» οικονομικά τα τελευταία χρόνια, όμως αυτό δεν φαίνεται να πτόησε τις ιδρύτριες του Hazelnut. Οι οποίες δημιούργησαν το δικό τους ελληνικό brand ρούχων, πριν από 2 χρόνια.

«Με τα ρούχα μας και τις στάμπες τους, θέλουμε να περάσουμε good vibes, μέσα στην κρίση» λέει η μια από τις δύο δημιουργούς του Hazelnut, Ρωξάνη Φουντούκη, στην συνέντευξη που παραχωρεί στο It’s Possible. Η ίδια, μαζί με την αδερφή της, Έλλη, βάλθηκαν να φτάσουν στην επιτυχία, παρά τις δυσκολίες. Και να διαψεύσουν ακόμα και εκείνους… που δεν πίστευαν αρχικά σε αυτές.

Τι είναι το Hazelnut;

Είναι ένα δικό μας brand ρούχων, καθαρά ελληνικό. Ασχολούμαστε με το οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτό το project. Δηλαδή, δεν παίρνουμε ρούχα από έξω, ούτε συνεργαζόμαστε με διαφημιστικές. Είναι όλα δικά μας.

Στην αρχή ξεκίνησε σαν ένα όνειρο. Μετά προσπαθήσαμε να το μετατρέψουμε σε μια ιδέα η οποία θα μπορέσει να γίνει πραγματικότητα. Μέσα από τα ρούχα και τις στάμπες που έχουν, προσπαθούμε να περνάμε good vibes, μέσα στην κρίση. Να δώσουμε ένα ευχάριστο μήνυμα μέσα από τις δημιουργίες μας.

Η διαδικασία έχει ως εξής: Στη αρχή σχεδιάζουμε το πατρόν (σχέδιο ενός ρούχου), μετά πηγαίνουμε και βρίσκουμε υφάσματα και σκεφτόμαστε τι χρώμα θέλουμε να είναι π.χ. ένα μπλουζάκι. Στη συνέχεια το πάμε για ράψιμο, αφού βγάλουμε δείγματα. Μετά τυπώνουμε την στάμπα πάνω του. Και έπειτα το πουλάμε.

Δημιουργήσατε την επιχείρηση σας μέσα στην κρίση, πριν 2 χρόνια. Δεν σας πτόησε η δύσκολη οικονομική περίοδος;

Όχι, ποτέ δεν μας πτόησε αυτό. Θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας. Εγώ εκείνη την περίοδο δεν ήμουν χαρούμενη αφού έκανα διάφορες part time δουλειές, απλά και μόνο για οικονομικούς λόγους. Είχα «πιάσει» τον εαυτό μου να μη θέλει να ξυπνήσει να πάει στη δουλειά.

Ήταν τόσο μεγάλο το όνειρο, που στην αρχή δεν σκεφτήκαμε τα πιθανά προβλήματα. Ήταν μόνο ρίσκο. Αν βάλεις δεύτερες σκέψεις, δεν θα το κάνεις ποτέ.

dsc01212

Ωραία, αποφασίζετε ότι θέλετε να δημιουργήσετε το project σας. Ενημερώνετε φίλους, συγγενείς, γείτονες. Τι σας είπαν όλοι αυτοί;

Οι περισσότεροι μας είπαν να μην το κάνουμε. Υπήρχαν φυσικά και αρκετοί φίλοι μας που μας είπαν να το προχωρήσουμε. Κυρίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ήταν αρνητικοί.

Ξεκινήσαμε τελείως πειρατικά. Αρχίσαμε να κάνουμε μαθήματα κοπτικής- ραπτικής. Σε ένα σπίτι. Στη συνέχεια νοικιάσαμε ένα υπόγειο κάποιου φίλου και πήγαινα εκεί κάθε ημέρα και έραβα. Στη αρχή τα δίναμε σε φίλους μας τα ρούχα που φτιάχναμε. Από ένα σημείο και μετά ερχόντουσαν και άλλοι άνθρωποι και μας έλεγαν να το κάνουμε πιο μαζικά. Και έτσι, μέσα σε ένα καλοκαίρι τα οργανώσαμε όλα.

Είπατε ότι έχετε κάνει μαθήματα ραπτικής. Πως προέκυψε αυτή η ιδέα; Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπουμε πολλούς νέους ανθρώπους να ασχολούνται με το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Το κάναμε αυτό γιατί αφού ασχολούμασταν με ρούχα, έπρεπε να τα ξέρουμε όλα γύρο από τα ρούχα. Ήταν μια ιδέα που είχε η αδερφή μου και αποδείχτηκε σωστή. Είναι καλύτερο να γνωρίζεις τα πάντα, γύρω από το αντικείμενο που ασχολείσαι.

Πολλοί αντίστοιχοι επαγγελματίες δεν ξέρουν να ράβουν. Κατέχουν μόνο το επιχειρηματικό κομμάτι. Αυτό κατά την γνώμη μου δεν αρκεί. Αντιμετωπίζεις πολύ πιο εύκολα τα προβλήματα όταν έχεις γνώση. Εμείς ξεκινήσαμε από τη βάση. Και ευτυχώς που το κάναμε αυτό διότι μας βοήθησε πολύ στην πορεία.

Ποιες είναι οι δυσκολίες που έχετε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα;

Εμένα το μεγαλύτερο άγχος μου είναι το κομμάτι που έχει να κάνει με το κράτος. Πρέπει να δίνεις χρήματα στο κράτος τα οποία είναι ουσιαστικά «άχρηστα χρήματα». Καλύτερα να τα έδινες στους άστεγους ή στους πρόσφυγες. Εγώ πχ έδινα στην αρχή 500 ευρώ στο ΤΕΒΕ, χωρίς καν να μου έχουν βγάλει βιβλιάριο.

Eπίσης μας δυσκόλεψε ψυχολογικά ότι στην αρχή πολλοί δεν πίστευαν σε εμάς και τις δυνατότητες μας. Γιατί όταν είσαι άπειρος και νέος, θέλεις ανθρώπους δίπλα σου που θα σου πουν «κάνε το».

Νομίζω σου δίνει πολύ δύναμη αυτό. Αντίθετα, όταν βλέπεις τον άλλο και δεν είναι πολύ σίγουρος, σου μπαίνουν αμφιβολίες και εσένα. Και σκέφτεσαι «μήπως δεν τα καταφέρω;». Άρα πρέπει συνέχεια να δίνεις πίστη και ενέργεια στον εαυτό σου, κάτι που είναι πολύ δύσκολο.

Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, τι θα κάνατε διαφορετικά στην επιχειρηματική σας προσπάθεια;

Με την εμπειρία του τώρα ίσως θα είχα γλυτώσει από κάποια λάθη. Τα οποία βέβαια με εξέλιξαν και με έφτασαν στο σημείο που είμαι τώρα. Μπορεί να ήταν για παράδειγμα κάποιο λάθος σχέδιο, λάθος προϊόν ή λάθος επικοινωνία. Πάντως δεν θα άλλαζα κάτι. Τα λάθη με έχουν ωφελήσει.

dsc01214-retroΘέλω να βάλετε τα παρακάτω brand names ρούχων σε σειρά, ξεκινώντας από αυτό που σας αρέσει περισσότερο: Zara, H&M, Nike, Live’s, Diesel.

Θα βάλω πρώτα τη Live’s. Και μετά με σειρά Diesel, Nike, Zara και H&M.

Έμειναν στο τέλος οι λεγόμενες «οικονομικές αλυσίδες».

Τις έχω αφήσει στο τέλος γιατί το κόστος παραγωγής τους είναι ελάχιστο και οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια τους ράβουν τα ρούχα σε άθλιες συνθήκες. Έχουν κατεδαφιστεί ακόμα και κτίρια τους, επειδή οι έλεγχοι και η συντήρηση δεν ήταν επαρκείς, στα οποία ράβανε άνθρωποι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Σαν αισθητική, τα Zara ίσως να είναι πρώτα. Αλλά δεν μου αρέσει η όλη διαδικασία παραγωγής. Είναι εκμετάλλευση.

Ποια είναι η ανταπόκριση και τα σχόλια που ακούτε από το αγοραστικό κοινό, σε ότι αφορά το Hazelnut;

Έχουμε λάβει πάρα πολλή αγάπη. Μας λένε συγχαρητήρια για τη δουλειά μας. Έχουμε λάβει μηνύματα ακόμα και από το εξωτερικό. Δεν έχουμε λάβει κακή ενέργεια από κάποιον, τουλάχιστον δεν μας έχουν πει κάτι μπροστά μας. Και επίσης είναι πολύ όμορφο όταν βλέπεις κάποιον έξω να φοράει τα ρούχα σου.

Πως νιώσατε την πρώτη φορά που είδατε κάποιον στον δρόμο να φοράει ρούχα σας;

Ήμουν μαζί με την αδερφή μου και άλλη μια φίλη μας. Και πραγματικά ουρλιάζαμε από τη χαρά μας. Ήταν πάρα πολύ ωραίο. Αλλά βέβαια κάθε φορά που βλέπω κάποιον ενθουσιάζομαι.

Πως θα θέλατε να είναι το Hazelnut σε 5 χρόνια από σήμερα;

Θα ήθελα να πάνε καλά τα πράγματα και να παραμείνει η έδρα στην Ελλάδα. Επίσης θα ήθελα να επεκταθούμε στο εξωτερικό ως brand name. Θα μου άρεσε να προσλάβω πολλούς νέους να δουλέψουν. Και θα ήθελα να μπορώ να δημιουργώ ελεύθερα αυτό στο μυαλό μου.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

twenty − twenty =